ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΤΟΥ ΚΚΕ Κατάπτυστη προσπάθεια παρεμπόδισης της πολιτικής δράσης πίσω από τα ψέματα και τις συκοφαντίες

Με «λαγό» τον γνωστό φασίστα Κ. Πλεύρη | Απαντάμε με δυνάμωμα του Κόμματος παντού και ένταση της πολιτικής δουλειάς

 

Μέσα στη βδομάδα διαβιβάστηκε στη Βουλή δικογραφία με αίτηση άρσης του ακαταδίωκτου (ασυλίας) του Γενικού Γραμματέα της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, για δήθεν παραβίαση απ' το ΚΚΕ του νόμου περί των οικονομικών των κομμάτων. Μάλιστα η συγκεκριμένη ποινική διαδικασία κινήθηκε μετά από καταγγελία - μήνυση του γνωστού φασίστα Κωνσταντίνου Πλεύρη.

Πρόκειται για μια απαράδεκτη απόπειρα πολιτικής δίωξης σε βάρος του ΚΚΕ, ενταγμένη στη συνολικότερη εκστρατεία αντικομμουνιστικής επίθεσης που κλιμακώνεται αυτή την περίοδο.

Σε επίπεδο ΕΕ - και όχι μόνο - με τη στροφή στην πολεμική οικονομία και την εκτεταμένη στρατιωτική προετοιμασία, προωθούνται μέτρα για την αντιμετώπιση του «εσωτερικού εχθρού», την καταστολή του εργατικού - λαϊκού κινήματος. Ο αντικομμουνισμός που ξεδιπλώνεται με κινήσεις εντός του Ευρωκοινοβουλίου και ξεχωριστά στα κράτη - μέλη, είναι προπομπός όλων αυτών, ενώ στο ίδιο πλαίσιο συγκαταλέγεται η επιχείρηση ξεπλύματος του ναζισμού - φασισμού, η «κανονικοποίηση» τέτοιων δυνάμεων που μπορούν να αποδειχθούν (ξανά) χρήσιμες στα δύσκολα για την αστική τάξη, που είναι μπροστά.

Μέσα στη χώρα, η ομοφωνία των αστικών κομμάτων για λογαριασμό του κεφαλαίου, υπέρ της πολεμικής εμπλοκής και για την ανάληψη ακόμη ενεργότερου ρόλου στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς, απαιτεί να σιωπήσει η διαφορετική φωνή που καλεί τον λαό να μην συρθεί πίσω από στόχους ξένους για τα συμφέροντά του με οποιαδήποτε προσχήματα.

Πάνε μαζί

 

Αντικομμουνισμός και ξέπλυμα του φασισμού - ναζισμού, που είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού, πάνε μαζί. Το επιβεβαιώνει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο η απόφαση της αμερικανικής Ακτοφυλακής (υπάγεται στο υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας) να αφαιρέσει τη σβάστικα από τα «σύμβολα μίσους», που διώκονται ποινικά, και στο εξής χαρακτηρίζεται «δυνητικά διχαστική». Η απόφαση αυτή έρχεται σε συνέχεια της ανακήρυξης της πρώτης εβδομάδας του Νοέμβρη σε «Βδομάδα αντικομμουνισμού» από τον Τραμπ, κλιμακώνοντας το μακαρθικής έμπνευσης κυνήγι στην κομμουνιστική ιδεολογία και δράση. Μαζί με τη σβάστικα, αποποινικοποιούνται στις ΗΠΑ η χρήση της θηλιάς - σύμβολο της Κου Κλουξ Κλαν, όπως και η ρατσιστική σημαία της Συνομοσπονδίας, που χρησιμοποιείται από οπαδούς του δουλοκτητικού παρελθόντος σε πολιτείες του αμερικανικού νότου. Θυμίζουμε ότι πριν έναν χρόνο Ρεπουμπλικάνοι και Δημοκρατικοί είχαν ψηφίσει μαζί τον νόμο για τη διδασκαλία του αντικομμουνισμού στα σχολεία, επιβεβαιώνοντας ότι αποτελεί κρατική πολιτική των ΗΠΑ. Το επόμενο βήμα είναι η νομιμοποίηση των ναζιστικών - ρατσιστικών συμβόλων, που δίνει κάλυψη στην εγκληματική δράση φασιστικών ομάδων. Και επειδή κάποιοι συνεχίζουν προκλητικά να μιλούν για ...«αντιδημοκρατικό πισωγύρισμα» στις ΗΠΑ από την κυβέρνηση Τραμπ, τους θυμίζουμε ότι η ίδια (αστική) δημοκρατία στην ΕΕ ταυτίζει τον κομμουνισμό με τον φασισμό για να ξεπλύνει τον δεύτερο, απαγορεύει τα κομμουνιστικά σύμβολα, μέχρι και τις συγκεντρώσεις προς τιμήν ιστορικών μορφών του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, όπως τώρα στη Γερμανία, ενώ σε πρώην σοσιαλιστικές χώρες τιμώνται ως ήρωες οι απόγονοι των ναζί. Για να μην πούμε ότι στην Ουκρανία συνεργάζονται με την κυβέρνηση Ζελένσκι, που αποθεώνει τη δράση των ναζιστικών ταγμάτων Αζόφ.

Τα «ναυάγια» και τα κοινά όνειρα Τραμπ - Μαμντάνι

Πηγή: Associated Press

 

Για την εγχώρια σοσιαλδημοκρατία και τον οπορτουνισμό, μετά από κάθε θετικό εκλογικό αποτέλεσμα «προοδευτικού», σοσιαλδημοκράτη (θετικό ασφαλώς με τα δικά τους κριτήρια...) είναι μια υπέροχη ευκαιρία για να πουλήσουν τις ίδιες «συνταγές» για έναν λιγότερο άδικο καπιταλισμό αλλά και για να κουνήσουν το δάκτυλο (δεν έχουν τον Θεό τους...) σε όσους αποκαλύπτουν πόσο ψεύτικες είναι αυτές οι προσδοκίες και σε όσους δεν ακολουθούν ως «παράδειγμα» πότε τον Μποριτς της Χιλής, πότε το λαϊκό μέτωπο της Γαλλίας, πότε τους (πολεμοκάπηλους) Εργατικούς της Βρετανίας, πότε την Πορτογαλία και εσχάτως τον Μαμντάνι...

Τι κι αν τα κριτήρια τους τα ξεφτιλίζει η ιστορική πείρα (παλιότερη και πρόσφατη);

Τι κι αν αποδεικνύεται κάθε ημέρα πόσο σιδερένιοι είναι οι άγραφοι νόμοι του καπιταλισμού;

Ποια πείρα και ποιοι νόμοι όμως;