Λιβανιστηρίου συνέχεια στην ΕΡΤ

 

Όχι ένας, όχι δύο, αλλά τρεις και τέσσερις δημοσιογράφοι, αναλυτές και λοιποί παπαγάλοι παρέλασαν μόλις σε δύο ώρες από την πρωινή ενημερωτική ζώνη της ΕΡΤ. Ο δε ένας «δημοσιογράφος» ήταν ο κ. Χριστοφορίδης, που αναδείχθηκε από το «αντιμνημονιακό Χωνί» και τώρα στελεχώνει υπουργικά γραφεία. Και πώς «ω του θαύματος» ο ένας μετά τον άλλο χαιρέτιζαν τη νέα συμφωνία τσακίσματος του λαού στο Εurogroup!

ΒΙΟΜΗΧΑΝΟΙ Πανηγύρια για τη διαιώνιση της εργασιακής ζούγκλας

Τη διαιώνιση της ήδη διαμορφωμένης εργασιακής ζούγκλας και μετά την τυπική ολοκλήρωση του μνημονίου ζητά ο ΣΕΒ, ξεκαθαρίζοντας μάλιστα ότι αυτό αποτελεί προϋπόθεση της «βιώσιμης ανάπτυξης». Με τον τρόπο αυτό, οι βιομήχανοι επιβεβαιώνουν καθαρά για λογαριασμό τίνος νομοθέτησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, στα πλαίσια του 4ου μνημονίου, την παγίωση του σημερινού άθλιου καθεστώτος διάλυσης των Συλλογικών Συμβάσεων και των μισθών.

Ελπίδες

Η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά επιτελεία, για να αποσπάσουν συναίνεση στα αντιλαϊκά μέτρα και στο στόχο της καπιταλιστικής ανάκαμψης, καλλιεργούν προσδοκίες για θεαματική μείωση της ανεργίας τα επόμενα χρόνια. Κάθε τόσο, όμως, παρουσιάζονται στοιχεία από κρατικούς, ευρωενωσιακούς και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, που καταρρίπτουν τους κυβερνητικούς ισχυρισμούς. Για παράδειγμα, στην πρόσφατη ετήσια έκθεση του ΟΟΣΑ ομολογείται ότι παρά τις ανατροπές στην αγορά εργασίας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, η ανεργία καταγράφει σχετική μόνο μείωση, ενώ το ποσοστό της απασχόλησης το 2018 προβλέπεται να διαμορφωθεί σε επίπεδα χαμηλότερα κατά πέντε μονάδες από ό,τι πριν την κρίση... Πέρα από το ότι ο ΟΟΣΑ εκπέμπει μήνυμα συνέχισης της αντεργατικής επίθεσης, τα στοιχεία αυτά προστίθενται σε παρόμοιες προβλέψεις άλλων οργανισμών, που κανείς δεν μπορεί να κατηγορήσει ότι ...μεροληπτούν σε βάρος του καπιταλισμού. Μόλις πρόσφατα, μάλιστα, υπήρξε έρευνα της ΕΚΤ, όπου καταγράφονταν με έμφαση οι ανησυχίες των αστικών επιτελείων για τις επιπτώσεις από την εισαγωγή της τεχνολογίας στην παραγωγή, που κάνει ακόμα δυσκολότερη την ανάσχεση της ανεργίας και τη διαχείριση κυρίως των μακροχρόνια ανέργων, δείχνοντας τις άλυτες αντιφάσεις του καπιταλισμού σε ανάπτυξη και κρίση. Επομένως, εργαζόμενοι και άνεργοι δεν πρέπει να αναζητούν ελπίδες στην «ανάρρωση» του σάπιου συστήματος από την κρίση του, αλλά στην ανατροπή του.