Στην αντιπαράθεση για την «κοινωνική συμφωνία» που υπέγραψε η νέα «τρόικα» (κυβέρνηση - ΣΕΒ - πλειοψηφία ΓΣΕΕ) είναι αποκαλυπτικές οι αναφορές τους σε Συλλογικές Συμβάσεις, όπως των ξενοδοχοϋπαλλήλων και του κλάδου του Μετάλλου, που λειτουργούν τροχιοδεικτικά για το τι Συμβάσεις ευαγγελίζονται κεφάλαιο και κυβερνήσεις. Είναι αυτές οι Συλλογικές Συμβάσεις που η κυβέρνηση έτρεξε να κηρύξει υποχρεωτικές, ενώ κατά την ψήφιση του εκτρωματικού νόμου για τη 13ωρη σκλαβιά η υπουργός Εργασίας τις έφερε ως παράδειγμα.
Πολύ περισσότερο όταν το Μέταλλο και ο Τουρισμός χαρακτηρίζονται «ατμομηχανές» της καπιταλιστικής οικονομίας, με τη συνεισφορά τους στο ΑΕΠ να εξαίρεται από μερίδες της αστικής τάξης, ενώ οι τζίροι, τα κέρδη και οι επενδύσεις χτίζονται πάνω στα σμπαραλιασμένα δικαιώματα των χιλιάδων εργατών. Ενδεικτικά, ο «ακμάζων κλάδος και πυλώνας της οικονομίας», δηλαδή ο Τουρισμός, είχε συνολικά έσοδα περίπου 21,7 δισ. ευρώ σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, ενώ ο κλάδος του Μετάλλου, που πρωταγωνιστεί στη στροφή στην πολεμική οικονομία και βιομηχανία, παράγει το 13,8% της προστιθέμενης αξίας της μεταποίησης, με τις επενδύσεις να πλησιάζουν τα 500 εκατ. ευρώ το 2023 και τις εξαγωγές το 2024 να ξεπερνούν τα 5 δισ. ευρώ.