Το Βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα το έβραζαν!!!

Ήταν σχεδόν τέτοιες μέρες, λίγο πριν τις γιορτές του …μακρινού 2008, τότε που την καπιταλιστική κρίση οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους αρνιόντουσαν πεισματικά να την ονομάσουν «Καπιταλιστική» και την έλεγαν «Κρίση χρέους». Ήταν τότε που δεν την είχαμε νιώσει ακόμα τόσο πολύ στο πετσί μας και τα πάντα κυλούσαν, για τους περισσότερους, όμορφα και αισιόδοξα, αφού ότι και να μας λέγανε κάποιοι τους θεωρούσαμε γραφικούς για να μην πω συνομωσιολόγους που δήθεν τρομοκρατούν τον λαό για να του αρπάξουν την ψήφο και χιλιάδες άλλα. Τότε στο μυαλό της πλειοψηφίας του λαού, δεν υπήρχε η σκέψη πως θα του μειώσουν το μισθό, την σύνταξη, τα επιδόματα και γενικότερα θα του αφαιρούσαν όλα τα δικαιώματά του, που τα είχε κατακτήσει με αγώνες και θυσίες. Δεν μπορούσαν με τίποτα να φανταστούν ότι θα του πάρουν, με ηλεκτρονικά μέσα, το σπίτι του μέσα σε ένα λεπτό και θα ανοίξει ούτε μύτη. Ήταν τότε που ακόμα πίστευαν ότι ο …»Έλληνας» δεν σηκώνει τέτοια!!! Δεν μπορεί κανένας να του πειράξει την περιουσία του!!! Δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του!!! Και διάφορα άλλα τέτοια «κουλά» που του περνάγανε από γενιά σε γενιά, για να νομίζει ότι κάποιος είναι.

Τότε λοιπόν είχα ανεβάσει στο Redilioupoli`s Blog ένα κείμενο του Olivier Clerc, με τίτλο » Το Βατραχάκι που δεν ήξερε ότι θα το έβραζαν…» και το ανεβάζω πάλι, μετά από 9 χρόνια εξαθλίωσης από τις βάρβαρες πολιτικές που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις κατ εντολή των παγκόσμιων μεγαλοκαπιταλιστικών επιχειρήσεων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο όνομα της οποίας πίνουν νερό όλοι αυτοί που ξεπούλησαν τα πάντα προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των αφεντικών τους.

Ας θυμηθούμε όμως το κείμενο.

Φανταστείτε μια κατσαρόλα γεμάτη κρύο νερό, μέσα στο οποίο κολυμπά ανέμελα, ένα βατραχάκι Κάτω από την κατσαρόλα, ανάβει μια μικρή φωτιά και το νερό, αρχίζει να ζεσταίνεται πολύ σιγά. Το νερό, σιγά σιγά γίνεται χλιαρό και το βατραχάκι, βρίσκοντας το μάλλον ευχάριστο, συνεχίζει να κολυμπά χαρούμενο.

Η θερμοκρασία του νερού, συνεχίζει να ανεβαίνει σιγά – σιγά.

Τώρα το νερό είναι πιο ζεστό, από ότι το βατραχάκι θα θεωρούσε ευχάριστο, αισθάνεται λίγο κουρασμένο, αλλά παρ όλα ταύτα δεν αισθάνεται κανέναν φόβο.

Η θερμοκρασία εξακολουθεί να ανεβαίνει και το νερό είναι πραγματικά αρκετά ζεστό. Το βατραχάκι αρχίζει να αισθάνεται δυσάρεστα, αλλά είναι εξουθενωμένο.

Για αυτόν τον λόγο, υπομένει και δεν αντιδρά. έως ότου, το βατραχάκι καταλήξει να βράσει και ως εκ τούτου, να πεθάνει.

Όμως αν έριχναν το ίδιο βατραχάκι, κατ’ ευθείαν σε νερό θερμοκρασίας 50 βαθμών, τότε με μια εκτίναξη των ποδιών του, θα είχε πηδήξει αμέσως έξω από την κατσαρόλα.

Αυτό, αποδεικνύει, ότι όταν μια αλλαγή γίνει με έναν τρόπο επαρκώς αργό, διαφεύγει της συνειδήσεως και στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δεν προκαλεί καμία αντίδραση, καμιά αντίσταση, καμία επανάσταση.

Ένα μεγάλο μέρος καταστάσεων που πριν από 20, 30 η 40 χρονιά, θα μας έκαναν να φρίξουμε, και να βγούμε στους δρόμους, σιγά σιγά έγιναν κοινότυπες και σήμερα περνάνε απαρατήρητες ή αφήνουν τελείως αδιάφορη την πλειονότητα του κόσμου.

Στο όνομα της προόδου, της επιστήμης και του κέρδους, γίνονται διαρκώς αυθαιρεσίες κατά της προσωπικής ελευθερίας έκαστου, της αξιοπρέπειας του, της ακεραιότητας της φύσεως, της ομορφιάς και της χαράς της ζωής, με αργό ρυθμό αλλά ασταμάτητα, με την συνεχή συνενοχή των αδαών θυμάτων, που ίσως και στο μεταξύ να έχουν χάσει την ικανότητα και τη θέληση τους να αμυνθούν.

Τα άσχημα προγνωστικά για το μέλλον μας, αντί να προκαλούν αντιδράσεις και εξεγέρσεις, δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να προετοιμάζουν ψυχολογικά τον κόσμο, ώστε να υφίσταται και να αποδέχεται τις εξαθλιωτικές και δραματικές συνθήκες ζωής που μας επιβάλλουν.

Το συνεχές σφυροκόπημα από τα μέσα ενημερώσεως με την υπέρ-πληροφόρηση, τις κακόγουστες εκπομπές και τα reality shows που ισοπεδώνουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, μεταλλάσουν τον ανήσυχο ανθρώπινο νου σε παθητικό δέκτη που απλά εκτελεί εντολές χωρίς κρίση και ικανότητα να αντιλαμβάνεται τι γίνεται γύρω του…

Όταν για πρώτη φορά μίλησα γι αυτά τα πράγματα, αναφερόμουν στο …αύριο.

Τώρα, αναφέρομαι στο …σήμερα!!!

Λοιπόν, αν δεν είστε σαν το βατραχάκι μισοβρασμένοι, κάντε μια γερή εκτίναξη με τα πόδια, πριν είναι πολύ αργά!!!

Μήπως να αναθεωρήσουμε ότι δεν είμαστε ακόμα μισοβρασμένοι και να κάνουμε κάτι, πριν καταλήξουμε εντελώς βρασμένοι???

 

Olivier Clerc, συγγραφεύς και φιλόσοφος.

 

geranista.wordpress.com/