Συνεχίζουμε τον αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο, για ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς πολέμους και προσφυγιά
Μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, που βιώνουν τη βαρβαρότητα που γεννά ο πόλεμος, που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, έστειλε η συγκέντρωση μαζικών φορέων, σωματείων και της Ομοσπονδίας Γυναικών Ελλάδας, στο Σύνταγμα σήμερα, Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας.
Βροντοφώναξαν συνθήματα όπως: «8 Μάρτη σύμβολο αγώνα, θα μας οδηγεί και τούτο τον αιώνα», «Έξω το ΝΑΤΟ, να φύγουνε οι βάσεις, καμιά συμμετοχή στις επεμβάσεις», «Αλληλεγγύη το όπλο των λαών, ΟΧΙ στο μίσος των εθνικιστών», «Λάστιχο ωράρια, δουλειά τις Κυριακές, είμαστε εργαζόμενες και όχι μηχανές» και «Ένωση και ΝΑΤΟ σφάζουν τους λαούς, για των μονοπωλίων τους ανταγωνισμούς».
Εξέφρασαν την καταδίκη τους στη βαρβαρότητα της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, που εξαπολύουν πολέμους, διαλύουν χώρες, οδηγούν λαούς στην προσφυγιά και τη μετανάστευση.
Απηύθυναν κάλεσμα αγώνα για τα σύγχρονα δικαιώματα των γυναικών στην εργασία, τη μητρότητα, τον ελεύθερο χρόνο, για ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, χωρίς πολέμους και προσφυγιά.
Στη συγκέντρωση, την κεντρική ομιλία έκανε η πρόεδρος της ΟΓΕ Χριστίνα Σκαλούμπακα, η οποία, ξεκινώντας την ομιλία της, επισήμανε: «Σήμερα, την 8η Μάρτη 2020, την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, την ημέρα σύμβολο αγώνα και διεκδίκησης για τις γυναίκες όλου του κόσμου, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας χαιρετίζει όλες τις γυναίκες αγωνίστριες της ζωής, όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες, τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις πρόσφυγες και τις μετανάστριες. Από τη σημερινή μας συγκέντρωση στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, που βιώνουν τη βαρβαρότητα που γεννά ο πόλεμος, που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είμαστε στο πλευρό των γυναικών προσφύγων και μεταναστών, που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τούρκικης κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. Αυτοί οι ανταγωνισμοί ευθύνονται για τη διάλυση χωρών, τον ξεριζωμό λαών που εγκλωβίζει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο». (Διαβάστε παρακάτω ολόκληρη την ομιλία)
Χαιρετισμούς απηύθυναν η Μυρτώ Καλτικοπούλου, εκπρόσωπος Φοιτητικών Συλλόγων, η Ανθή Πατσιώτη, γραμματέας της ΟΒΣΑ και η Γεωργία Νικολάου εκ μέρους της Ομοσπονδίας Εργαζομένων σε Γάλα - Τρόφιμα - Ποτά (διαβάστε παρακάτω)
Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα συνεχίστηκε με τραγούδια που εμπνεύστηκαν γυναίκες από τη συμμετοχή τους στις απεργίες και την πάλη των συνδικάτων, με τραγούδια που γράφτηκαν για να τραγουδήσουν τον μόχθο αλλά και τις ελπίδες τους. Το καλλιτεχνικό πρόγραμμα παρουσιάστηκε με τη συμμετοχή των μουσικών Παύλου Παπαναστασάτου (βιολί, μπουζούκι), Παρασκευά Θεοδωράκη (κιθάρα, φωνή), Φίλιππου Παχνιστή (πιάνο), Μαριλίζας Λουντζη (φωνή) ενώ τα τραγούδια συνόδευαν αποσπάσματα για τους αγώνες μέσα στους οποίους γεννήθηκαν που διάβασε η ηθοποιός Δανάη Κατσαμένη.
Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ του ΚΚΕ.
Μετά τη συγκέντρωση ακολούθησε πορεία προς τα γραφεία της ΕΕ όπου οι διαδηλωτές έκαψαν τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σύμβολο της ιμπεριαλιστικής πολιτικής που γεννά πολέμους και προσφυγιά.
Οι χαιρετισμοί στη συγκέντρωση
Η Γ. Νικολάου από την Ομοσπονδία Γάλακτος - Τροφίμων - Ποτών, μεταξύ άλλων, επισήμανε ότι «η μέρα αυτή μπορεί να γίνει εφαλτήριο για μαζική συμμετοχή των εργαζόμενων γυναικών στα σωματεία, στις σωματειακές επιτροπές, στον αγώνα, στο ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να ενταχθούν περισσότερες γυναίκες εργάτριες στην αγωνιστική στάση ζωής και τη διεκδίκηση για όλα όσα μας ανήκουν και μας στερούν η μεγαλοεργοδοσία, οι κυβερνήσεις της, η ΕΕ. (Διαβάστε εδώ ολόκληρο το χαιρετισμό)
Η Ανθή Πατσιώτη από την ΟΒΣΑ υπογράμμισε μεταξύ άλλων: «Οι αυτοαπασχολούμενες δίνουμε καθημερινά σκληρό αγώνα ώστε να ανταπεξέλθουμε στις ατέλειωτες επαγγελματικές και οικονομικές υποχρεώσεις, στις υποχρεώσεις στο σπίτι, στη φροντίδα παιδιών, ηλικιωμένων. Λέμε "ως εδώ", δεν θα ζήσουμε έτσι! Μπαίνουμε στον αγώνα για να σταματήσει αυτή η ασχήμια! Καλούμε τις γυναίκες αυτοαπασχολούμενες να πυκνώσουν τις γραμμές των σωματείων μας, των ενώσεων επαγγελματιοβιοτεχνών και εμπόρων, τους γυναικείους συλλόγους». (Διαβάστε εδώ ολόκληρο το χαιρετισμό)
Από τους Φοιτητικούς Συλλόγους χαιρετισμό απηύθυνε η Μυρτώ Καλτικοπούλου, μέλος της ΕΓ του ΜΑΣ και πρόεδρος του ΦΣ Φιλοσοφικής, η οποία μεταξύ άλλων υπογράμμισε: «Δεν αποδεχόμαστε οι σημερινές φοιτήτριες του Παιδαγωγικού να είναι οι αυριανές αναπληρώτριες με τη βαλίτσα στο χέρι, που θα γυρίσουν τη μισή Ελλάδα για να δουλέψουν μακριά από τις οικογένειές τους. Αφού αγοράσουν τα απαραίτητα "προσόντα", όπως τα ονομάζουν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις. Δεν συμβιβαζόμαστε με την υποχρηματοδότηση των σχολών και της φοιτητικής μέριμνας που εντείνεται κάθε χρόνο. Την ίδια ώρα που η τωρινή, όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, δίνουν δισεκατομμύρια στο ΝΑΤΟ.
Διεκδικούμε αύξηση της χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια, μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού στις σχολές, στις εστίες, προσλήψεις σε μόνιμο προσωπικό, δωρεάν γυναικολογικό έλεγχο και ιατρικές εξετάσεις για τις φοιτήτριες με ευθύνη του κράτους». (Διαβάστε εδώ ολόκληρο το χαιρετισμό)
Η ομιλία της Χριστίνας Σκαλούμπακα
«Σήμερα την 8η Μάρτη 2020, την Παγκόσμια Ημέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας, την ημέρα σύμβολο αγώνα και διεκδίκησης για τις γυναίκες όλου του κόσμου, η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας χαιρετίζει όλες τις γυναίκες αγωνίστριες της ζωής, όλες τις εργαζόμενες και τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες της πόλης και της υπαίθρου, τις νέες μητέρες, τις φοιτήτριες, τις συνταξιούχους, τις πρόσφυγες και τις μετανάστριες.Από τη σημερινή μας συγκέντρωση στέλνουμε μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης σε όλες τις γυναίκες του κόσμου, που βιώνουν τη βαρβαρότητα που γεννά ο πόλεμος, που γεννούν οι ιμπεριαλιστικοί σχεδιασμοί ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, με τη στήριξη όλων των ελληνικών κυβερνήσεων.
Είμαστε στο πλευρό των γυναικών προσφύγων και μεταναστών, που μαζί με τα παιδιά τους εγκλωβίζονται στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τα παζάρια της τούρκικης κυβέρνησης με την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.
Αυτοί οι ανταγωνισμοί ευθύνονται για τη διάλυση χωρών, τον ξεριζωμό λαών που εγκλωβίζει τους χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου και τα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο.
Νιώθουμε τον πόνο αυτών των ανθρώπων, γιατί κάθε γωνιά της Ελλάδας έχει πλούσια ιστορία, συνδεδεμένη με την πίκρα της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Ξέρουμε ότι καμία γυναίκα δεν παίρνει το παιδί της στην αγκαλιά για να διασχίσει βουνά και θάλασσες, παρά μόνο όταν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο, σε πραγματικό αδιέξοδο.
Εχθρός του λαού δεν είναι οι ξεριζωμένοι, που μπλέχτηκαν στα πλοκάμια των ανταγωνισμών και εξαπατήθηκαν από κυκλώματα εκμετάλλευσης. Είναι η πολιτική που αυξάνει τα κύματα της προσφυγιάς και μετατρέπει την Ελλάδα σε φυλακή και "φρούριο" της ΕΕ. Αυτή η κατάσταση υπάρχει κίνδυνος να περιπλακεί με την εμπλοκή ΝΑΤΟ και "FRONTEX" στη φύλαξη των ελληνικών συνόρων.
Απευθύνουμε κάλεσμα στις γυναίκες για να απομονώσουν τόσο τον αντιδραστικό εθνικισμό και την καταστολή, όσο και τον επικίνδυνο κοσμοπολιτισμό της θεωρίας των "ανοιχτών συνόρων". Έχουμε ευθύνη απέναντι στα παιδιά μας να δυναμώσει η αλληλεγγύη των λαών και να μην πιάσει τόπο το εθνικιστικό, ρατσιστικό δηλητήριο.
Καλούμε τις γυναίκες να δυναμώσουν τον αγώνα για να απαλλαγούμε από το βραχνά ΝΑΤΟ, ΕΕ, κυβερνήσεων, μονοπωλίων που μας καταδικάζουν σε μια ζωή με ανασφάλεια, πολέμους, προσφυγιά, καταπίεση και εκμετάλλευση.
Απαιτούμε κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της κοινής δήλωσης ΕΕ - Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη ψυχών. Τώρα η ΕΕ και ο ΟΗΕ να οργανώσουν διαδικασίες υποβολής αιτήσεων ασύλου μέσα στην Τουρκία, στα σύνορα με την Ελλάδα και στα σύνορα με τη Συρία και απευθείας να μεταβούν οι πρόσφυγες στις χώρες προορισμού τους. Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή της Ελλάδας στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Σήμερα, 110 χρόνια από την καθιέρωση της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας στο Συνέδριο των σοσιαλιστριών γυναικών, μετά από πρόταση της Κλάρας Τσέτκιν, τιμάμε τους αγώνες των εργατριών των προηγούμενων αιώνων. Αυτοί οι αγώνες εξακολουθούν και σήμερα να φωτίζουν το δρόμο μας. Το μήνυμα της 8ης Μάρτη παραμένει ζωντανό και επίκαιρο, γιατί η ανισοτιμία ζει και βασιλεύει για τις γυναίκες του μόχθου.
Όπλο στον αγώνα μας είναι η κοινή δράση του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος με εργατικά σωματεία και Ομοσπονδίες, με ενώσεις αυτοαπασχολουμένων, με φοιτητικούς συλλόγους, με σωματεία συνταξιούχων τόσο στη χώρα μας, όσο και παγκόσμια, για να βγούμε στην αντεπίθεση, για να διεκδικήσουμε ζωή με δικαιώματα για μας και τις οικογένειές μας.
Η σημερινή μας συγκέντρωση αποτελεί ένα σημαντικό βήμα σ' αυτήν την υπόθεση, με το ψήφισμα που υπογράφουμε πάνω από 80 φορείς στην Αττική. Η κοινή μας δράση δεν εξαντλείται σε μια διαμαρτυρία το χρόνο, σε μια επετειακή εκδήλωση, αλλά επιδιώκουμε να είναι πολύμορφη, να έχει συνέχεια και διάρκεια.
Το βλέμμα μας είναι στραμμένο στις γυναίκες που ακόμα διστάζουν να βγουν στον αγώνα, που ακόμα δεν έχουν αποφασίσει να συμμετέχουν στο σωματείο, στο γυναικείο σύλλογο. Η επιδείνωση της θέσης των γυναικών δεν συνδέεται μόνο με την ένταση της αντεργατικής - αντιλαϊκής επίθεσης. Σχετίζεται και με την κατάσταση του κινήματος που βρίσκεται πίσω από τις ανάγκες.
Αυτή την κατάσταση έχουμε τη δύναμη να την ανατρέψουμε με τη συμμετοχή των γυναικών στο εργατικό, λαϊκό κίνημα, απορρίπτοντας τις σειρήνες της απογοήτευσης, της ηττοπάθειας, του συμβιβασμού με τη μίζερη ζωή. Να μη χάσουμε άλλο πολύτιμο χρόνο.
Καλούμε τις γυναίκες να σκεφτούν πόση δύναμη μπορούν να αντλήσουν όταν οι αγωνίες τους συναντηθούν με τους ελπιδοφόρους δρόμους της αγωνιστικής διεκδίκησης των εργατικών, λαϊκών δικαιωμάτων. Όσο παλεύουμε απομονωμένες με τα "θεριά της καθημερινότητας", θα οδηγούμαστε πάντα σε νέα ατομικά αδιέξοδα.
Στην πραγματικότητα, η ικανότητα, η πρωτοβουλία, η ευθύνη, η προσωπικότητα της γυναίκας μπορεί να αναπτυχθεί μέσα στην καθημερινή συλλογική, κοινωνική δράση.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Η 8η Μάρτη είναι η μέρα διεκδίκησης και αγώνα για ισότιμα δικαιώματα γυναικών και ανδρών στην εργασία, στη μόρφωση, στην οικογένεια, στην κοινωνική δράση. Είναι μέρα αφιερωμένη στις αγωνίστριες της ζωής, που τις ξεζουμίζουν οι επιχειρηματικοί κολοσσοί για να κερδίζουν διπλά και τρίδιπλα. Σ' αυτές που ακριβοπληρώνουν τη μητρότητα, ή τους φαντάζει μακρινό όνειρο, αφού θεωρείται κόστος για την εργοδοσία και το κράτος. Σ' αυτές που τους στερούν ακόμα και τις Κυριακές για να ξεχειλίζουν τα σεντούκια των μεγαλεμπόρων. Σ' αυτές που δεν έχουν τον ελάχιστο χρόνο για να συμμετέχουν στο σωματείο τους ή στο γυναικείο σύλλογο.
Τι σχέση έχουν οι γυναίκες αυτές με τις γυναίκες μετόχους, τις συζύγους των μετόχων, αλλά και τα πρώτα στελέχη των επιχειρηματικών ομίλων;
Τι σχέση έχουν με τις γυναίκες "πρώτα βιολιά" των κυβερνήσεων και της ΕΕ, που με τις πολιτικές τους διαιωνίζουν και βαθαίνουν τη γυναικεία ανισοτιμία;
Καμία!
Και όμως, ο ξαναζεσταμένος φεμινισμός στη χώρα μας και παγκόσμια κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του για να πείσει τις γυναίκες που βιώνουν την εκμετάλλευση και την καταπίεση, να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τις γυναίκες που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών μας. Οι φεμινίστριες καλούν τις γυναίκες να αγωνιστούν "ενάντια στους άνδρες καταπιεστές που ευθύνονται για τα δεινά που βιώνουν". Χαρακτηρίζουν "πατριαρχική" την κοινωνία, υποτιμώντας, ή και αποσιωπώντας τελείως το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμά της, που δεν είναι άλλο από την εκμετάλλευση των εργαζόμενων γενικά και ανεξαρτήτως φύλου.
Το κάλεσμά τους για τη φεμινιστική απεργία προτείνει στις γυναίκες να απεργήσουν στο σπίτι και να μοιραστούν τα βάρη της οικογένειας με τον σύντροφό τους, δηλαδή να συμβιβαστούν με το γεγονός ότι αποτελεί σχεδόν αποκλειστικά ατομική ευθύνη αυτό που θα έπρεπε να είναι κοινωνική υποχρέωση. Τις καλούν να παραιτηθούν από τη διεκδίκηση δημόσιων και δωρεάν υποδομών και υπηρεσιών για τη φροντίδα της οικογένειας, των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ.
Σε αυτή την προσπάθεια πρωτοστατούν γυναίκες εκπρόσωποι της σοσιαλδημοκρατίας, που βγάζουν από το χρονοντούλαπο το φεμινισμό για να προβάλουν ως εχθρό των γυναικών, εκτός από τους άνδρες και το νεοφιλελευθερισμό, ενώ στις ίδιες πλατείες και με τα ίδια συνθήματα συναντιούνται και με δυνάμεις δήθεν αντισυστημικές, δήθεν αντικαπιταλιστικές, αντιφασιστικές, αντισεξιστικές.
Επιδιώκουν να εγκλωβίσουν τις εργαζόμενες, ιδιαιτέρα τη νέα γενιά, για να χάσει από τα μάτια της τον πραγματικό της αντίπαλο. Κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να αθωώσουν τη σύγχρονη εκμεταλλευτική κοινωνία, τους επιχειρηματικούς ομίλους, τα επιτελεία της ΕΕ και των κυβερνήσεων διαχρονικά, που εκπροσωπούνται τόσο από άνδρες, όσο και από γυναίκες.
Ο,τι τερτίπια και αν χρησιμοποιήσουν, δεν ξεχνάμε ότι τόσο η δήθεν προοδευτική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η συντηρητική, νεοφιλελεύθερη της ΝΔ, διατήρησαν το αντεργατικό πλαίσιο που γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις, που στερεί χιλιάδες εργαζόμενες, εργολαβικές, εργαζόμενες με μπλοκάκι, αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς, από μια σειρά άδειες και επιδόματα.
Δεν ξεχνάμε ότι και οι δύο κυβερνήσεις διατήρησαν το νόμο του 1951 που εξαιρεί την άδεια και το επίδομα μητρότητας για τις γυναίκες που δεν έχουν συγκεντρώσει 200 ένσημα την τελευταία διετία.
Υπό τη σκέπη όλων των κυβερνήσεων συνεχίστηκαν οι απολύσεις εγκύων, αλλά και η εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Παιδείας και της Πρόνοιας, αναγκάζοντας τις γυναίκες να ακριβοπληρώνουν τις ιατρικές επισκέψεις και τις διαγνωστικές εξετάσεις, τα φάρμακα, τον προγεννητικό έλεγχο, τον τοκετό, τον παιδικό σταθμό, τη δημιουργική απασχόληση παιδιών, το εμβόλιο, τη λογοθεραπεία, την φροντίδα των ηλικιωμένων, των ΑμΕΑ.
Δεν ξεχνάμε ότι και οι δύο, με πρόσχημα την "ισότητα των φύλων", διατήρησαν την αντιδραστική κατάργηση της 5ετούς διαφοράς στην ηλικία συνταξιοδότησης ανδρών και γυναικών, αλλά και την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και για τα δύο φύλα.
Όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, που έβαλαν την υπογραφή τους σε αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα, προωθούν την ευελιξία, την κινητικότητα, τις "ίσες ευκαιρίες" ως δήθεν καινοτομίες. Η αλήθεια είναι ότι αποτελούν νέους αντιδραστικούς "κανόνες ζωής" που επιβάλουν οι καπιταλιστές σε βάρος των σύγχρονων δικαιωμάτων της γυναίκας του μόχθου, σε όλες τις πλευρές της ζωής της.
Οι προτάσεις όλων αυτών, που συνωστίζονται κάτω από την ίδια φεμινιστική ομπρέλα, είναι η συντήρηση της σημερινής βαρβαρότητας που βιώνουν γυναίκες και άνδρες και όχι η ανατροπή της.
Η "ελευθερία" για την οποία διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους νεοφιλελεύθεροι ή ψευτοπροοδευτικοί, σκοταδιστές ή υπέρμαχοι της "αυτοδιάθεσης του σώματος", υποτάσσεται σε ένα μόνο θεό: Την κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων.
Όσο θα βασιλεύει αυτή η "ελευθερία", τόσο θα διατηρείται η γυναικεία ανισοτιμία. Τόσο θα διαιωνίζεται η εκμετάλλευση και η καταπίεση και μάλιστα με νέες μορφές.
Συναγωνίστριες και συναγωνιστές,
Φίλες και Φίλοι,
Αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία, οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλοξενοδόχοι, οι μεγαλεμπόροι, οι κυβερνήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, όπως η ΕΕ, που τους υπηρετούν, θέλουν να παραιτηθούμε από τη διεκδίκηση των σύγχρονων αναγκών μας. Αξιοποιούν κάθε μέσο για να μας πείσουν: Τη χειραγώγηση, αλλά και τη βία, τον αποπροσανατολισμό, αλλά και την τρομοκρατία.
Δεν θα τους περάσει. Γιατί, το κίνητρό μας να ζήσουμε μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας, είναι το πιο ισχυρό όπλο. Για μας οδηγός είναι οι σύγχρονες ανάγκες μας.
Σήμερα, την εποχή της ψηφιοποίησης και αυτοματοποίησης, υπάρχουν τεράστιες δυνατότητες για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες ανάγκες μας και επομένως να γίνει πραγματικότητα η γυναικεία ισοτιμία. Υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί σταθερή εργασία με δικαιώματα, για να εργάζονται όλες οι γυναίκες στο αντικείμενο των σπουδών τους, με δημόσια και δωρεάν επανειδίκευση, με σταθερό ωράριο, με μείωση του γενικού εργάσιμου χρόνου. Υπάρχουν οι επιστημονικές και τεχνολογικές προϋποθέσεις για να εξασφαλιστεί ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, η προστασία του γυναικείου οργανισμού με μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς.
Αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολιτική επιλογή, γιατί κυριαρχεί το συμφέρον των καπιταλιστών, που θεωρεί κόστος τη δαπάνη για τέτοια προστασία, που αφαιρεί από τη γυναίκα τον ελεύθερο χρόνο, αλλά και τη διάθεση για κοινωνική δράση, για συμμετοχή στα σωματεία, στους φοιτητικούς συλλόγους, στους συλλόγους γυναικών.
Γι' αυτό σήμερα, 8 Μάρτη 2020:
- Δεν συμβιβαζόμαστε με τα ωράρια και τη ζωή λάστιχο που κατακερματίζουν τη ζωή μας, εξανεμίζουν τον ελεύθερο χρόνο μας.
- Δεν ανεχόμαστε να εργαζόμαστε χωρίς μέτρα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, η μητρότητα να γίνεται ατομική μας υπόθεση και ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα
- Δεν δεχόμαστε επιστημονικές κατακτήσεις, όπως η κρυοσυντήρηση των ωαρίων, να γίνονται ο δούρειος ίππος για να αποφασίζει η εργοδοσία πότε και αν θα γίνουμε μητέρες.
- Αντιπαλεύουμε την πολιτική της "ενεργού γήρανσης" που μας θέλει να εργαζόμαστε ως τα βαθιά γεράματα, να ζούμε με μισθούς και συντάξεις πείνας.
- Δεν συμβιβαζόμαστε με τις διακρίσεις σε κάθε πλευρά της ζωής μας, με τις αναχρονιστικές προκαταλήψεις για το ρόλο της γυναίκας.
- Δεν νομιμοποιούμε τη βαρβαρότητα που βιώνουμε. Μπορούμε να την ανατρέψουμε. Η διέξοδος βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αγωνιστική στάση ζωής και στη διεκδίκηση για όλα αυτά που μας ανήκουν και μας στερούν οι εκμεταλλευτές του μόχθου μας.
Συναγωνιστές και συναγωνίστριες,
Οι κλωστοϋφαντουργίνες της Μασαχουσέτης διαδήλωναν το 1912 διεκδικώντας "ψωμί και τριαντάφυλλα", δηλαδή πάλευαν και για το 8ωρο, για τους μισθούς, για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, αλλά και για πολιτισμό και ψυχαγωγία, για όλες τις πλευρές της ζωής της εργάτριας. Ο Τζειμς Οπενχαϊμ στο εμβληματικό του ποίημα για τους μεγάλους γυναικείους εργατικούς αγώνες, έγραφε: "...Ναι και για το Ψωμί παλεύουμε και για τα Τριαντάφυλλα. Καθώς τραβάμε εμπρός, εμπρός φέρνουμε τις μεγάλες μέρες..".
Σήμερα, οι γυναίκες του ριζοσπαστικού γυναικείου κινήματος, της ΟΓΕ, τραβάμε μπροστά ανυποχώρητα, παίρνοντας τη σκυτάλη του αγώνα. Σπάμε τις αλυσίδες του φόβου και διεκδικούμε συλλογικά τα δικαιώματά μας στην εργασία στη μητρότητα, στον ελεύθερο χρόνο. Βγαίνουμε μπροστά στον αγώνα για μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση, πολέμους και προσφυγιά.
ΖΗΤΩ Η 8η ΜΑΡΤΗ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ».
902gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου