Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Μονκάδα, 26 Ιούλη 1953: Οι τουφεκιές που σήμαναν την ημ. λήξης της εκμετάλλευσης και άνοιξαν το δρόμο προς τον σοσιαλισμό


Μονκάδα, 26 Ιούλη 1953: Οι τουφεκιές που σήμαναν την ημ. λήξης της εκμετάλλευσης και άνοιξαν το δρόμο προς τον σοσιαλισμό

Γράφει ο Οικοδόμος //
fidel45b 

«Αν δεν είχαμε μελετήσει μαρξισμό ―αυτή η ιστορία είναι πιο μεγάλη, αλλά σας λέω μόνο αυτό― αν δεν είχαμε γνωρίσει από τα βιβλία την πολιτική θεωρία του Μαρξ κι αν δεν είχαμε εμπνευστεί από τον Μαρτί, από τον Μαρξ και από τον Λένιν, δε θα είχαμε καταφέρει ούτε καν να συλλάβουμε την ιδέα μιας επανάστασης στην Κούβα, γιατί με μια ομάδα ανθρώπων από τους οποίους κανείς δεν έχει περάσει από στρατιωτική ακαδημία δεν μπορείς να κάνεις πόλεμο εναντίον ενός στρατού καλά οργανωμένου, καλά οπλισμένου, στρατιωτικά εκπαιδευμένου, και να κερδίσεις τη νίκη ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν.»

Φιντέλ Κάστρο Ρους*

Στις 26 Ιούλη του 1953, ομάδες 160 οπλισμένων ανταρτών εξαπολύουν ταυτόχρονες επιθέσεις στο στρατώνα  Μονκάδα, στο Σαντιάγο της Κούβας, και στη στρατιωτική εγκατάσταση «Κάρλος Μανουέλ ντε Σέσπεδες» του Μπαγιάμο. Σκοπός τους να αιφνιδιάσουν τις δυνάμεις του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, που είχε καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα ένα χρόνο νωρίτερα (10 Μάρτη 1952) και να τον ανατρέψουν.

Το Σαντιάγο ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κούβας και πρωτεύουσα της επαρχίας Οριέντε. Στο Μονκάδα υπήρχε βάση περίπου 1500 στρατιωτών και αποθήκες με χιλιάδες όπλα διαφόρων τύπων.
moncada26

Πάνω: Ο στρατώνας Μονκάδα το 1953, μετά την επίθεση. Κάτω: Μπροστά στο κτίριο, γιορτασμός της εθνικής επετείου, εκδήλωση τιμής και μνήμης του κουβανικού λαού και της επαναστατικής ηγεσίας του.

moncada26a

Πες το με ένα διάγραμμα...


Σκίτσο αρχείου
Σκίτσο αρχείου
Ενα παράξενο διάγραμμα παραθέτει ο ΣΕΒ στο τελευταίο εβδομαδιαίο Δελτίο του, επικαλούμενος ανάμεσα σε άλλα στοιχεία του ΟΟΣΑ. Στο διάγραμμα καταγράφει το ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της ΕΕ το 2008, σε συνάρτηση με τις γενικές απεργίες που κηρύχτηκαν σε κάθε κράτος την περίοδο 1980 - 2008. 
 
Παρά το γεγονός ότι από μια πρώτη ματιά τα στοιχεία φαίνονται εντελώς αναξιόπιστα, ωστόσο δείχνουν τη λογική του ΣΕΒ και τη σκοπιμότητα που θέλει να υπηρετήσει με το διάγραμμα που δημοσιεύει. 
 
Σύμφωνα, λοιπόν, με τα στοιχεία, το 2008 συνδικαλίζονταν στην Ελλάδα το 22% περίπου των εργαζομένων στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα, ενώ την περίοδο 1980 - 2008 έγιναν στη χώρα περίπου 40 γενικές απεργίες. Ο ΣΕΒ σχολιάζει «Ελλάς το μεγαλείο σου» και συγκρίνει αυτά τα στοιχεία με χώρες, όπως η Σουηδία, όπου συνδικαλίζεται το 70% και πλέον, αλλά το διάστημα που εξετάζεται δεν έγινε ούτε μια γενική απεργία. 
 
Αν κάνουμε μια απλή διαίρεση, προκύπτει ότι στην Ελλάδα, τα 28 χρόνια που «μελετάει» ο ΣΕΒ, γίνονταν κάτι λιγότερο από 1,5 γενική απεργία το χρόνο. Φαίνεται, όμως, ότι ούτε αυτό είναι αρκετό για τον ΣΕΒ, ο οποίος θα ήθελε προφανώς να μηδενιστούν οι απεργίες, γι' αυτό ζητάει εφαρμογή και του «lock out». 
 
Και, βέβαια, δεν δείχνει να ενοχλείται από το μεγαλύτερο ποσοστό των συνδικαλισμένων εργαζομένων σε άλλες χώρες, στο βαθμό που εκεί δεν προκαλούν ...φασαρίες στο κεφάλαιο, επειδή η πλειοψηφία των σωματείων είναι ενεργό τμήμα του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και υπηρετεί τη γραμμή του κοινωνικού εταιρισμού.