Τι να πει;

Πολλά γράφονται για την απόφαση της κυβέρνησης να διατηρήσει το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης στην ιδιοκτησία του ΤΑΙΠΕΔ και να ακυρώσει προς ώρας τον διαγωνισμό πώλησης του πλειοψηφικού πακέτου σε κοινοπραξίες ομίλων. Σενάρια ακούγονται πολλά, αλλά το κλειδί βρίσκεται στους «γεωστρατηγικούς λόγους» που επικαλείται η κυβέρνηση. Ειδικά μετά την έκρηξη του πολέμου στην Ουκρανία, η σημασία της Αλεξανδρούπολης στα αμερικανοΝΑΤΟικά σχέδια απέναντι στη Ρωσία έχει αναβαθμίσει. Δεν υπάρχει επομένως αμφιβολία ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη συνεννόηση με ΗΠΑ - ΝΑΤΟ, που είναι άλλωστε οι πραγματικοί ιδιοκτήτες του λιμανιού, είτε μιλάμε για τα στρατιωτικά, είτε για τα επιχειρηματικά - ενεργειακά τους σχέδια, ενώ κυκλοφορούν ήδη σενάρια για στρατιωτικές υποδομές στο λιμάνι. Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ εστιάζει τις όποιες «ενστάσεις» στα «σκοτεινά σημεία» του διαγωνισμού και καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι «με τον τρόπο που χειρίστηκε το θέμα εξέθεσε τη χώρα ως επενδυτικό προορισμό»! Αυτή είναι η ανησυχία τους: Να μην παγώσουν οι επενδύσεις! Βέβαια, η στάση του αυτή βολεύει την κυβέρνηση να κρύβει κάτω από το χαλί τον πραγματικό χαρακτήρα της «επένδυσης» στην Αλεξανδρούπολη, που εκθέτει τον λαό της περιοχής σε μεγάλο κίνδυνο. Αλλά τι να πει ο ΣΥΡΙΖΑ για τη ΝΑΤΟποίηση του λιμανιού, αφού ήταν αυτός που ως κυβέρνηση ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για μετατροπή του σε πολεμικό ορμητήριο, στο πλαίσιο της ελληνοαμερικανικής «Στρατηγικής Συμφωνίας»; Και πώς να βγάλει «κιχ» απέναντι στους ΑμερικανοΝΑΤΟικούς, όταν σήμερα ανταγωνίζεται τη ΝΔ για το ποιος μπορεί καλύτερα να ξεδιπλώσει τον σχεδιασμό τους στα Βαλκάνια, στην Ανατ. Ευρώπη και τη Μεσόγειο, χρησιμοποιώντας τις στρατιωτικές και πολιτικές υποδομές σε όλη τη χώρα;

Σε μόνιμη εκκρεμότητα οι συντάξεις... πείνας

 

Μια ακόμα φιέστα - πρόκληση απέναντι στους συνταξιούχους, που βλέπουν τις συντάξεις τους να εξανεμίζονται εν ριπή οφθαλμού, οργάνωσε η κυβέρνηση για να ανακοινώσει ότι «έλυσε» το πρόβλημα των «εκκρεμών συντάξεων». Με την παρουσία του πρωθυπουργού, Κυρ. Μητσοτάκη, την Παρασκευή στο υπουργείο Εργασίας, μαζί με υπουργούς και στελέχη του υπουργείου, οργανώθηκε αυτή η ειδική εκδήλωση για να ενημερώσουν τους ασφαλισμένους ότι «ολοκληρώθηκε η εκκαθάριση» για τις κύριες συντάξεις.

Ειδικότερα, ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Εργασίας δήλωσαν ότι πλέον ο μέσος όρος έκδοσης των νέων συντάξεων είναι μόλις δύο μήνες και ότι έχουν εκκαθαριστεί όλες οι εκκρεμείς συντάξεις από το 2016 έως το 2021, ενώ απομένουν μόνο 9.500 που όμως είναι «προβληματικές» και οι σχετικές αιτήσεις θα απορριφθούν. Σε αυτές δεν περιλαμβάνονται οι λεγόμενες «διεθνείς συντάξεις», όπως και πάνω από 120.000 επικουρικές των οποίων οι δικαιούχοι περιμένουν μέχρι και 3 χρόνια να εκδοθούν!

Το «ιβηρικό» και άλλα ευρωενωσιακά «πρότυπα φτώχειας» του καπιταλισμού

 

Ολες οι αστικές δυνάμεις, φιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, ακροδεξιές επιχειρούν να εμφανίσουν την αλυσίδα ιμπεριαλιστικών πολέμων, καπιταλιστικών κρίσεων, αντεργατικών μέτρων και αντιλαϊκής διαχείρισης της πανδημίας ως μια παρέκκλιση της καπιταλιστικής κανονικότητας. Επικαλούνται εδώ και χρόνια «έκτακτες καταστάσεις» και κάθε είδους «κρίσεις», που δεν αποτελούν «συμπτώσεις» αλλά συμπτώματα ενός σάπιου, εκμεταλλευτικού συστήματος.

Ενδεικτικό του αδιεξόδου των απολογητών της καπιταλιστικής βαρβαρότητας αποτελεί το γεγονός ότι ενώ παλιότερα επικαλούνταν ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες ως πρότυπα «για μια καλύτερη ζωή», σήμερα σπεύδουν να τις εμφανίσουν αυτές ως ...ελπίδα για τους λαούς, γιατί όπως ισχυρίζονται παρέχουν έστω μια στοιχειώδη ανακούφιση σε εξαθλιωμένους. Πατούν βεβαίως στις μειωμένες απαιτήσεις που μεθοδικά καλλιεργούν στον λαό όλα αυτά τα χρόνια.

Ιδιαίτερη αποστολή για να κερδηθεί χρόνος για το καπιταλιστικό σύστημα, για να παραταθούν οι κάλπικες προσδοκίες και το κλίμα αναμονής, έχουν αναλάβει οι σοσιαλδημοκράτες, τόσο οι νεόκοποι όσο και οι παραδοσιακοί (βλ. ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα).

Ως γνήσιοι απολογητές της ΕΕ, διαλαλούν «υπαρκτά πρότυπα λαϊκής ανακούφισης» που αποδεικνύονται «αδειανά πουκάμισα», αποτελώντας προτάσεις ανακύκλωσης της εξαθλίωσης, αφήνοντας σε κάθε περίπτωση απείραχτους τους καλοστημένους μηχανισμούς εκμετάλλευσης που εδώ και χρόνια προωθούν μεθοδικά το κεφάλαιο, η ΕΕ και όλες οι αστικές κυβερνήσεις.

Από τις ανάσες αισιοδοξίας στην αποφασιστική κλιμάκωση!

 

«Επιτέλους πήραμε ανάσα, έτσι αλλάζουν τα πράγματα!»: Κάτι τέτοιες φράσεις που άκουγε κανείς στις μεγάλες απεργιακές συγκεντρώσεις της 9ης Νοέμβρη δείχνουν ότι η μεγάλη επιτυχία της απεργίας είναι μόνο η αρχή, ότι τώρα υπάρχει το έδαφος για αποφασιστική κλιμάκωση.

Μπροστά σε αυτήν την ανάγκη δεν πρέπει να ξεχνιέται σε ποιες συνθήκες οργανώθηκε η μεγάλη μάχη εδώ και πάνω από δύο μήνες: Σε συνθήκες όξυνσης του ιμπεριαλιστικού πολέμου και συμμετοχής της Ελλάδας σε αυτόν με οδυνηρές επιπτώσεις και νέους κινδύνους για τον λαό. Σε συνθήκες που η ακρίβεια τσακίζει το εισόδημα, η ενεργειακή φτώχεια διαλύει τα νοικοκυριά και κάθε μήνα τα βυθίζει όλο και περισσότερο σε νέα χρέη. Αλλά και σε συνθήκες που μεγαλώνει η ρευστότητα στο πολιτικό σύστημα, που οι συγκρούσεις ανάμεσα σε επιχειρηματικά μπλοκ και διάφορους πολιτικούς «διαχειριστές» των συμφερόντων τους «ξερνάνε» όλη τη σαπίλα του καπιταλισμού, με τα νοσηρά φαινόμενα των τελευταίων μηνών. Με την κυβέρνηση να καλεί τους εργαζόμενους να «προσαρμοστούν» στην αθλιότητα και να ανταγωνίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ για τα ψίχουλα, με κριτήριο πάντα τις «δημοσιονομικές αντοχές».

Πατάμε στις νέες δυνατότητες για τη συνέχεια

Σε αυτές τις συνθήκες, λοιπόν, δόθηκε η μάχη για να μη μείνει ο λαός απαθής και φοβισμένος. Για να μην κυριαρχήσει στις γραμμές των εργαζομένων η αναμονή για τις κάλπες, επομένως και η παραίτηση από ζωτικές διεκδικήσεις όπως επιδίωκε η εργοδοσία. Για να εμποδιστεί η επιδίωξη να «στριμωχτεί» αυτός ο αγώνας στον πολιτικό σχεδιασμό της κυβερνητικής εναλλαγής.