ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΤΙΘΑΣΣΕΥΣΗ

 

Κι όσο στη χώρα μας οι λαοθάλασσες σε πλατείες και δρόμους τρομάζει την πολιτική ηγεσία που με επικεφαλής τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη προσπαθεί με δικαιολογίες να κατευνάσει την οργή, ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ με τη χυδαία διαφάνειά του διαρρηγνύει το πρόσχημα της ευπρέπειας στην πολιτική του, που συνεχίζει εκείνη των προηγούμενων προέδρων. Αποκαλύπτει ξεκάθαρα σχέδιο εθνοκάθαρσης της Γάζας, με μετεγκατάσταση του πληθυσμού σε Αίγυπτο και Ιορδανία. Στη Γερμανία η συνεργασία στο μεταναστευτικό  της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης με την περίφημη ακροδεξιά Εναλλακτική για τη Γερμανία, που ήταν κάποτε ταμπού, αποδεικνύει ότι στην πραγματικότητα ήταν πλασματικές οι  διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα αστικά κόμματα. Και όλη η Δύση περήφανη για τη δημοκρατία της εξαθλιώνει τους εργαζόμενους της και συμμετέχει σε πολέμους που αφανίζουν λαούς. Μόνο που η μαχητικότητα των Παλαιστινίων κονιορτοποιεί τη δύναμη της Δύσης, υλικά και ηθικά. Δεκάξι μήνες τώρα κάθε φορά, και τώρα με την ανταλλαγή κρατουμένων στο πλαίσιο κατάπαυσης πυρός στη Γάζα, επαναβεβαιώνεται η ακλόνητη ανθεκτικότητα και αντίσταση του παλαιστινιακού λαού στην Ισραηλινή κατοχή που συνεπικουρείται από όλη τη Δύση.

 

          Στη χώρα μας, η εξυπηρέτηση των κερδών της ιδιωτικής εταιρείας στην οποία πουλήθηκε ο σιδηρόδρομος, σε συνδυασμό με την ολιγωρία των κυβερνήσεων για τις κοινωνικές ανάγκες οδήγησαν σε εκπτώσεις στην ασφάλεια με το τραγικό αποτέλεσμα στα Τέμπη, όπου  φαίνεται ότι πολιτική εξουσία και κερδοφορία ιδιωτικών ομίλων, καθώς μπλέκονται σε ένα κουβάρι συμφερόντων, ενδιαφέρονται μόνο για τη συγκάλυψη των αιτιών του εγκλήματος.  Εξάλλου  η  κυβέρνηση έχει προτεραιότητά της  την ενίσχυση του σιδηροδρομικού δικτύου μόνο όταν  είναι για εξυπηρέτηση των αναγκών του ΝΑΤΟ, όπως έγινε στη σύνδεση Αλεξανδρούπολης -Ορμενίου. Κέρδη λοιπόν  από τη μια, ιμπεριαλιστικά συμφέροντα από την άλλη, σφίγγουν σαν μέγγενη τους λαούς και στην περίφημη δημοκρατική Δύση.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ - Ή ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ Ή ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ Τα «γιατί» του εγκλήματος των Τεμπών οδηγούν στα «γιατί» της συγκάλυψης

 

 

Από την πρώτη στιγμή του εγκλήματος των Τεμπών η κυβέρνηση της ΝΔ ξορκίζει δύο λέξεις: Το «έγκλημα» και τη «συγκάλυψη». Αυτές οι δύο λέξεις πάνε πακέτο. Γιατί, ακριβώς, αν δεν ήταν ένα προδιαγεγραμμένο έγκλημα στις «ράγες» του κέρδους και των προτεραιοτήτων του αστικού κράτους και του κεφαλαίου δεν θα δούλευαν και όλοι του οι μηχανισμοί για να το συγκαλύψουν.

Εκατομμύρια λαού και νεολαίας στο επίκεντρο του αγώνα για την υπόσχεση που έδωσαν να γίνουν «η φωνή των νεκρών» έθεσαν το σύνθημα «`Η τα κέρδη τους ή οι ζωές μας». Αυτό ακριβώς το σύνθημα επιχειρείται να «αλλοιωθεί». Είτε από τα στελέχη και τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς της κυβέρνησης που συκοφαντούν με κάθε τρόπο, ακόμα και τον πιο χυδαίο, τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση, είτε από διάφορους «καλοπροαίρετους» που διεξάγουν μια συντονισμένη επιχείρηση «αλλοίωσης» των πραγματικών αιτιών του εγκλήματος, στο όνομα μάλιστα της αποκάλυψης «λεπτομερειών» που οδήγησαν στην τραγωδία.

Το έγκλημα των Τεμπών, δυστυχώς, αποτελεί ένα «εμβληματικό» παράδειγμα του τι σημαίνει πολιτική για την υπεράσπιση του καπιταλιστικού κέρδους και από τι δυσώδη φαινόμενα «πλαισιώνεται».

Ο ... σωφρονιστικός καπιταλισμός

Εκατόν δεκαεφτά τετραγωνικά χιλιόμετρα στον κόλπο Γκουαντάναμο της Κούβας, αμερικανική ιδιοκτησία από το 1903, ετοιμάζονται να γίνουν μια μορφή πολυπληθέστερου σύγχρονου προσφυγικού Αουσβιτς, πιο προωθημένη από κείνη των αρχών αυτού του αιώνα, και από τους χίλιους περίπου τάχα μου τρομοκράτες της Αλ-Κάιντα που φιλοξενούσαν χωρίς δίκη. Δυο Αμερικανοί Πρόεδροι ορκίστηκαν να το κλείσουν το Γκουαντάναμο, ο Ομπάμα και ο Μπάιντεν. Δεν τα κατάφεραν. Χρησιμότητα μέγιστη και πριν από τον Τσε και τον Φιντέλ αυτού του κολαστηρίου, καθώς επί δεκαετίες φιλοξενούσε πέραν των... τρομοκρατών και μετανάστες που συλλαμβάνονταν εν πλω. Οπότε μετανάστης ίσον τρομοκράτης, και το Γκουαντάναμο ξανά φάρος της αμερικάνικης επιβολής στο δυτικό ημισφαίριο. Οχι από παρθενογένεση. Μόλις δυο χρόνια από το 1900, με τους Κουβανούς να σηκώνουν κεφάλι τότε στην ισπανική αποικιοκρατία, η Μαδρίτη κηρύσσει τον πόλεμο στην Ουάσιγκτον και προκύπτει Ισπανοαμερικανικός πόλεμος και μετέπειτα μια σειρά από συμφωνίες, ανάμεσα στις οποίες η πώληση των Φιλιππίνων στις ΗΠΑ έναντι είκοσι εκατομμυρίων, και η παραχώρηση από τους ηττημένους Ισπανούς του Γκουάμ και του Πουέρτο Ρίκο στις ΗΠΑ. Αυτός ο πόλεμος, που έκανε αμερικανικό έδαφος και τη Χαβάη, κράτησε μόλις τέσσερις μήνες και ονομάστηκε «υπέροχος μικρός πόλεμος» (splendid little war)!...