Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

Άνοιγαν χρόνια τον τάφο - Τώρα βάζουν και την ταφόπλακα

 

Πηγή: Eurokinissi

 

Του Ηλία Σιώρα*

1982-83, το μαζικό λαϊκό κίνημα σε δράση με τις ταξικές δυνάμεις να είναι μπροστά. Ήταν τότε που η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έφερνε για ψήφιση το απεργοκτόνο άρθρο 4 που στη πράξη καταργούσε το δικαίωμα της απεργίας, κάτι που επιχείρησε ξανά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ το 2018 (νόμος Αχτσιόγλου) και πρόσφατα η ΝΔ (νόμος Χατζηδάκη). Όλοι απέτυχαν! Το εργατικό κίνημα τους έβαλε σε αχρηστία.

Την ίδια εποχή γινόταν τεράστια συζήτηση στο χώρο της υγείας, για την ανάγκη ριζοσπαστικών ρυθμίσεων.

Οι νοσοκομειακοί γιατροί βγήκαν στους δρόμους με το ιστορικό σύνθημα «Στη Βουλή ο νόμος της Υγείας - Κάτω τα χέρια από την απεργία»! Διεκδικούσαν δωρεάν υγεία για το λαό, ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς για τους υγειονομικούς και ταυτόχρονα κατάργηση του αντεργατικού άρθρου 4. Μας πήγαν στα δικαστήρια γιατί απεργούσαμε υπέρ ενός φιλολαϊκού συστήματος υγείας.

Και το άρθρο 4 καταργήσαμε και την κυβέρνηση αναγκάσαμε να φέρει το γνωστό νόμο 1397 που έφερε μεταρρυθμίσεις, που δεν ικανοποιούσαν πλήρως τα αιτήματα του κινήματος, όμως είχε πολλές θετικές διατάξεις.

Πορνοκόφτες

 



Συναινετικός βιασμός δεν υπάρχει. Όσες αρλούμπες και ακροβατικοί νομικισμοί κι αν επιστρατευθούν. Αλλά και συναινετική εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο επίσης δεν υπάρχει, ακόμα κι αν βαφτίζεται πολιτική της ελεύθερης αγοράς. Μέσα στη βαναυσότητα και τη δυσωδία των ημερών, την κατακλυσμιαία και προσοδοφόρα ασχημολαγνεία που τείνει να κυριαρχήσει στην προοδευμένη απίστευτα τεχνολογία της τηλε-επικοινωνίας, σε μια θολούρα πληροφοριακών αντιφάσεων, η ρίζα του κακού αναζητάται οπουδήποτε εκτός από εκεί που είναι. Στο κέρδος. Αυτόν τον βαθιά πολιτικό, οικονομικό όρο που μεταφράζεται σε κόλαση για τους πολλούς και παράδεισο για τους ελάχιστους. Χωρίς τον ιστό της αράχνης του κέρδους δεν μπορεί ούτε να πολλαπλασιαστεί, ούτε να απλωθεί, ούτε βεβαίως να κυριαρχήσει η διαστροφή, η βία, η απαξία της χαράς της ζωής, που αντικαθίσταται πανεύκολα με τον ακριβοπληρωμένο θρίαμβο της επιβίωσης.

Να σημάνει απεργιακός ξεσηκωμός για τις 9 Νοέμβρη



Είμαστε στην τελική ευθεία της προετοιμασίας της πανεργατικής απεργίας στις 9 Νοέμβρη. Τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ πρέπει να πρωτοστατήσουν ακόμα πιο αποφασιστικά στην οργάνωση της απεργίας και στη μαζική συμμετοχή του λαού στις απεργιακές συγκεντρώσεις και στα συλλαλητήρια. Να σημάνει απεργιακός ξεσηκωμός, να μην πληρώσει ξανά ο λαός.

Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι μαθητές και οι φοιτητές με τη μαζική τους συμμετοχή στους αγώνες πρέπει να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων. Να μη δείξουν καμία ανοχή στις αντιλαϊκές πολιτικές και στη βαρβαρότητα του συστήματος, που θέλει πλατιά τμήματα του λαού μας παγωμένα και πεινασμένα για να κερδίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Θα είναι επιζήμια κάθε αναμονή που θα βάζει τις ανάγκες μας στην άκρη, που θα εντάσσει τους αγώνες μας σε οποιαδήποτε κυβερνητική εναλλαγή, που θα παρακολουθεί παθητικά τις εξελίξεις μέσα στο λάκκο των υποσχέσεων, που θα αυξάνονται.

Οι εργαζόμενοι να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους. Να μετατραπεί η λαϊκή δυσαρέσκεια που φουντώνει σε ένα αγωνιστικό ορμητικό ποτάμι που θα σαρώσει την αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης και των επιχειρηματικών ομίλων. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

Αυτό επιβεβαιώνει η μαζική συμμετοχή των εργαζομένων στις απεργίες των υγειονομικών με αιχμή την άσχημη κατάσταση στα νοσοκομεία, τις ελλείψεις σε προσωπικό, την εντατικοποίηση. Των εργαζομένων στο «Βοήθεια στο Σπίτι» με αιχμή τις απολύσεις δεκάδων συναδέλφων τους. Των εργαζομένων στις αστικές συγκοινωνίες με αιχμή την υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων για αυξήσεις στους μισθούς, κόντρα μάλιστα στην καταστολή και την τρομοκρατία από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Αυτό επιβεβαιώνουν τα μαζικά συλλαλητήρια του λαού της Καστοριάς και της Φλώρινας με αιχμή το πολύ οξυμένο πρόβλημα της θέρμανσης.

Αλληλεγγύη ...γενικώς;

 

Της Ελένης Γερασιμίδου 

 

Καιρό έχουμε να επικοινωνήσουμε.

Προσωπικές περιπέτειες όχι κρυφές μα ούτε και δημοσιοποιημένες με κράτησαν για λίγο μακριά από τα ουσιώδη βέβαια.

Η έννοια της αλληλεγγύης όπως εκφράζεται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τα «άλλα», αυτά με τα κεφαλαία ΜΜ τα εγκληματικά επικίνδυνα επουσιώδη, με την υψηλή τηλεθέαση και τις κορόνες κατανόησης και οίκτου, σκοτώνεται με κινήσεις «εντυπωσιακές» προς τέρψιν του αποπροσανατολισμού.

Κόβω με επιδεικτική μαεστρία μιά τουφίτσα από τα μαλάκια μου θεωρώντας πως έτσι συμπαραστέκομαι στις γυναίκες του Ιράν που συμβολικά εκφράζουν τα ουσιαστικά προβλήματα για τα οποία αγωνίζονται.