Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

To καραβάνι της αλληλεγγύης- μία σπουδαία εμπειρία, ένας αγώνας διαρκείας(Βίντεο από ολόκληρο το ταξίδι)

από: antigoldgr

143937-17_40255740.
 
Το  καραβάνι αλληλεγγύης και ενημέρωσης για τον αγώνα των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στις εξορύξεις χρυσού ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα στην Αθήνα μετά από πλήθος δράσεων : διαμαρτυρία έξω από τα γραφεία της Eldorado Gold, συνέντευξη τύπου στην ΕΣΗΕΑ, συνάντηση με διοικητικούς υπαλλήλους, κοινή διαμαρτυρία με τις γυναίκες κατά της βίας των γυναικών στα Προπύλαια, πολύωρη συγκέντρωση μπροστά στην Βουλή, με την συμμετοχή πλήθους πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων, βουλευτών και μελών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ, των ΑΝΕΛ και των Οικολόγων Πράσινων. Οι αγωνιστές της Χαλκιδικής αποχαιρέτησαν τους αλληλέγγυους που συνάντησαν σε κάθε πόλη και έδωσαν ραντεβού ξανά «στους δρόμους» μέχρι την τελική νίκη, μέχρι την αποχώρηση των χρυσοθήρων από τον τόπο τους. Σε αυτήν την νίκη πιστεύουν και όλοι όσοι βρέθηκαν σε κάθε πόλη στο πλευρό τους, όλοι όσοι στις διάφορες πτυχές της ζωής τους βιώνουν το πιο απάνθρωπο πρόσωπο της εξουσίας, την εξαθλίωση, την περιβαλλοντική υποβάθμιση, την καταπάτηση των δικαιωμάτων τους, την καταστολή των αντιστάσεών τους, της προσβολή της αξιοπρέπειας.
Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής ωρίμασαν βίαια μέσα από την επίθεση που δέχονται καθημερινά από την κυβέρνηση και τους μιντιακούς συκοφάντες τους, απέκτησαν πολιτική συνείδηση μέσα στον αγώνα αυτόν και σταδιακά σταμάτησαν να ψάχνουν την αλήθεια στην τηλεόραση. Αυτήν την εμπειρία μετέφεραν στην Κατερίνη, την Λάρισα, τον Βόλο, την Λαμία και την Αθήνα αποδεικνύοντας ότι τέτοια κινήματα «αντοχής» γεννιούνται μόνο μέσα από τα μονοπάτια της αλληλεγγύης σε κάθε μικρό ή μεγάλο επίπεδο της ζωής μας. Στα τέσσερα λεωφορεία που ταξίδεψαν για αυτό το καραβάνι έβλεπες διαφόρων ειδών «τρομοκράτες», όπως τους χαρακτηρίζει συχνά η κυβέρνηση και τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Άνθρωποι όλων των ηλικιών και κοινωνικών κατηγοριών, γυναίκες που ασχολούνται με τα οικιακά, εργαζόμενες σε υπηρεσίες, εργάτες, φοιτητές, αγρότες κ.α που βρήκαν τον δικό τους ρόλο στον αγώνα, την δική τους χρησιμότητα, άλλοι στην «ντουντούκα», άλλοι στο γράψιμο των ανακοινώσεων, άλλοι στα πανό αλλά όλοι μαζί στις αποφάσεις για το κάθε βήμα του αγώνα αυτού, στον δρόμο, στα συνθήματα, στις χαρές αλλά και στις λύπες.