Ανησυχίες... και ζόρια

 

Μεγάλη συζήτηση και καβγά προκάλεσε η έκθεση του ελεγκτικού συνεδρίου για τις καθυστερήσεις και τη χαμηλή σχετικά απορροφητικότητα των κονδυλίων του Ταμείου Ανάκαμψης. Πέρα από το γεγονός ότι η έκθεση λειτουργεί και ως «μαστίγιο» στον λαό να αποδεχτεί τα αντιλαϊκά προαπαιτούμενα που θα ...γκαζώσουν, οι ανησυχίες τους έχουν να κάνουν με υπαρκτά ζητήματα στη σφαίρα της οικονομίας. Τους προβληματίζει για παράδειγμα το μειωμένο ενδιαφέρον για επενδύσεις, παρά το μεγάλο ποσοστό επιδοτήσεων και χαμηλότοκων δανείων που εξασφαλίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι από το Ταμείο Ανάκαμψης. Είναι φανερό δηλαδή ότι ακόμα με τέτοια κρατική - ευρωπαϊκή στήριξη, οι όμιλοι δεν επενδύουν στα «πράσινα» και ψηφιακά πρότζεκτ που χρηματοδοτεί το ταμείο, κρίνοντας προφανώς ως μη ικανοποιητικό το ποσοστό του κέρδους.

Η εικόνα αυτή είναι ενιαία για όλα σχεδόν τα ευρωπαϊκά κράτη, σημάδι μιας επερχόμενης νέας καπιταλιστικής κρίσης, που είναι ο ελέφαντας στο δωμάτιο. Αλλωστε, η αποτυχία της «πράσινης μετάβασης» - εργαλείο της οποίας είναι το Ταμείο Ανάκαμψης - να απορροφήσει συσσωρευμένα κεφάλαια και να τροφοδοτήσει έναν νέο κύκλο καπιταλιστικής ανάπτυξης, σπρώχνει ολοένα και περισσότερο προς τη μεριά της πολεμικής οικονομίας, που εμφανίζεται ως η πιο κερδοφόρα διέξοδος, σε συνθήκες έντασης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και γενίκευσης των συγκρούσεων. Καμιά σχέση δεν έχουν λοιπόν με τον λαό και τα συμφέροντά του οι ενδοαστικές αντιπαραθέσεις και ανησυχίες για την πορεία του Ταμείου Ανάκαμψης. Ο καημός τους είναι για τις δυσκολίες και τα αδιέξοδα που αναπαράγονται στο έδαφος του καπιταλισμού. Εκεί πρέπει να παρέμβει με την πάλη του ο λαός, για να μεγαλώσει τις ρωγμές και τα ζόρια της αστικής πολιτικής.

ΕΕ - «ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗ ΦΤΩΧΕΙΑ» Μετανάστευση και «εφτά νομά σε ένα δωμά» στις πιο αναπτυγμένες χώρες

 

Στην Ιρλανδία η στέγη είναι αιτία μετανάστευσης και στη Γερμανία παράγοντας φτώχειας

 

Από κινητοποιήσεις εργαζομένων στη Γερμανία

 

Η εξασφάλιση στέγης στην Ευρώπη είναι πλέον τα τελευταία χρόνια «πολυτέλεια» για τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα, ακόμη και αιτία μετανάστευσης σε ορισμένες περιπτώσεις.

Μεγάλα τμήματα των νέων εργαζομένων, των ζευγαριών, των οικογενειών, των συνταξιούχων δυσκολεύονται να έχουν «ένα κεραμίδι» εξαιτίας της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας, παρότι εργάζονται ή έχουν εργαστεί για 30 και 40 χρόνια, κι ενώ υπάρχουν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για την ικανοποίηση αυτής της στοιχειώδους λαϊκής ανάγκης.

Οπως στην Ιρλανδία, όπου η μετανάστευση έχει αυξηθεί όχι λόγω ανεργίας, αλλά εξαιτίας της στεγαστικής «κρίσης». Είναι πλέον σχεδόν αδύνατον για τους εργαζόμενους να αντέξουν οικονομικά να νοικιάσουν ένα διαμέρισμα.

Στη δε Γερμανία, εκατομμύρια μισθωτοί και συνταξιούχοι που καταφέρνουν να νοικιάσουν σπίτι, μπαίνουν στο φάσμα της φτώχειας.

Σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με έρευνα που δημοσιεύθηκε από το ΔΝΤ, οι προσαρμοσμένες με τον πληθωρισμό τιμές της στέγης αυξήθηκαν κατά 32% τη δεκαετία 2011 - 2021. Τα μισά νοικοκυριά ξόδεψαν τουλάχιστον το 30% του εισοδήματός τους για ενοίκιο και κοινόχρηστα το 2022. Η έρευνα συνέκρινε το μέσο εισόδημα των νοικοκυριών με το εισόδημα που απαιτείται για μια κατοικία μέσης τιμής σε 40 χώρες.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ Επιδιώκουν την αντιλαϊκή «σταθερότητα» που έχει ανάγκη το κεφάλαιο - Ο λαός σε συμπόρευση με το ΚΚΕ μπορεί να τους χαλάσει τα σχέδια

 

Πηγή: Eurokinissi

 

Στην εισηγητική του ομιλία στην πρώτη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου για το 2025 ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, για ακόμα μια φορά στάθηκε στο κατά πόσο η Ελλάδα «απαντάει θετικά ως μια χώρα σταθερότητας σε έναν ασταθή κόσμο και ως μια νομίζω πολιτική και κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία σήμερα εμπνέει μια σιγουριά», ενώ πρόσθεσε πως η ελληνική οικονομία είναι μια «αισιόδοξη εξαίρεση στην Ευρώπη».

Μίλησε για «αστάθεια σε πολλές κοινωνίες» και «τεκτονικές ανατροπές σε αυτό που κατανοούμε ως πολιτική, με αυτά που συμβαίνουν στην άλλη μεριά του Ατλαντικού» κάνοντας αναφορά σε «πρωτοφανείς εξαγγελίες προαναγγέλλοντας και γεωστρατηγικές μεταβολές, αλλαγές στις ζώνες επιρροής». 

Όμως οι «γεωπολιτικές αναλύσεις» του πρωθυπουργού δεν αφορούν έναν γενικά και αόριστα «ασταθή κόσμο». Αφορούν το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα που όλα τα κόμματα του συστήματος υπηρετούν, είναι οι νόμοι του, είναι τα αγιάτρευτα αδιέξοδά του και οι μεγάλες αντιφάσεις του. 

Συμβιβασμός ή ανατροπή;

 

Το ασανσέρ τού «πάμε και όπου βγει» στον «Ερυθρό Σταυρό», που κατέρρευσε χτες, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου για το «ως εδώ και μη παρέκει», όπου έχει οδηγήσει το δημόσιο σύστημα Υγείας η πολιτική της σημερινής και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Κι αυτό δεν αφορά μόνο τις υποδομές, αλλά και τον ιατρικό εξοπλισμό, τις υπηρεσίες και το προσωπικό, όλα όσα καθορίζουν το επίπεδο της Υγείας που προσφέρεται στον λαό.

Οι πολεμικές συνθήκες που επικρατούν στα δημόσια νοσοκομεία, με την πρώτη έξαρση των χειμερινών ιώσεων, θυμίζουν μέρες πανδημίας και επιβεβαιώνουν ότι κανένα ουσιαστικό μέτρο βελτίωσης δεν έχει παρθεί. Αντίθετα, η κυβέρνηση, με τη συναίνεση και των άλλων κομμάτων, έχει διανύσει ακόμα περισσότερο δρόμο προς τη μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Πριν από λίγες μέρες, ο υπουργός Υγείας διαβεβαίωνε ότι όλα τα νοσοκομεία θα ανακαινιστούν με κονδύλια του Ταμείου Ανάκαμψης. Φαίνεται όμως ότι η μπογιά που ρέει άφθονη στους τοίχους των νοσοκομείων, δεν μπορεί να σκεπάσει τις γερασμένες και ασυντήρητες υποδομές, αποτέλεσμα της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης, όχι μόνο σε υγειονομικούς αλλά και σε τεχνικό προσωπικό συντήρησης των κτιρίων.