Την ίδια ώρα βέβαια που τα λένε αυτά, οι ίδιες τους οι πράξεις τους προδίδουν: Συσκέψεις επί συσκέψεων (αλλά και μετακινήσεις στρατιωτικών υλικών) για την «αντιβαλλιστική» θωράκιση της Σούδας και άλλων βάσεων, συλλήψεις περί «κατασκοπείας», «συναγερμός για την προστασία στόχων» κ.ο.κ. Προς τι λοιπόν όλα αυτά, αφού η χώρα ...δεν εμπλέκεται πουθενά;
Τα ψέματά τους έχουν πραγματικά πολύ κοντά ποδάρια και είναι επικίνδυνα για τον λαό, που μπαίνει στο στόχαστρο των αντίπαλων ιμπεριαλιστικών κέντρων, λόγω της μετατροπής της χώρας σε αμερικανοΝΑΤΟικό ορμητήριο και θύτη σε βάρος άλλων λαών.
Αυτήν την πολιτική υπηρετεί «από την ανάποδη» και η κριτική των υπόλοιπων κομμάτων της εμπλοκής και των ευρωατλαντικών σχεδιασμών, όπως του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ και λοιπών, στην κυβέρνηση, που την κατηγορούν ότι δήθεν δεν συμμετέχει πιο ενεργά και «δεν έχει αρκετό διπλωματικό κεφάλαιο» για να παρέμβει, ότι επιλέγει τη «λογική του δεδομένου συμμάχου», από την οποία κάθε φορά η χώρα βγαίνει πιο υποβαθμισμένη και χωρίς επαρκή ανταλλάγματα.
