Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com
Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2024
Παζλ
16 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΥ Η ένταση της καταστολής πάει χέρι χέρι με την κλιμάκωση της επίθεσης στον λαό και στη νεολαία
Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ
Η δολοφονία ήταν ένα προαναγγελθέν έγκλημα από μια πολιτική και ένα κράτος που διαχρονικά βλέπει ως εχθρό τον λαό και τη νεολαία που διεκδικούν, που αγωνίζονται, που αμφισβητούν και γι' αυτό παρατάσσει απέναντί τους την κρατική βία και καταστολή. Οι ευθύνες της τότε κυβέρνησης ΝΔ και της ηγεσίας της αστυνομίας είναι τεράστιες για την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου μαθητή, που ξεσήκωσε μαζικές διαμαρτυρίες σε όλη την Ελλάδα.
Χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και σπουδαστές καταδίκασαν την κρατική βία που, όπως και σήμερα, πάει χέρι χέρι με την ένταση της αντιλαϊκής πολιτικής, την τρομοκράτηση όποιου σηκώνει κεφάλι και διεκδικεί. Το ΚΚΕ και η ΚΝΕ από την πρώτη μέρα κάλεσαν σε συγκέντρωση στην Ομόνοια και πορεία στο Σύνταγμα, πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις, καλώντας η νεανική οργή να γίνει οργανωμένος, μαζικός αγώνας.
Στην πρώτη γραμμή βρέθηκαν επίσης το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα, καλώντας την εργατική τάξη να κάνει δική της υπόθεση την καταδίκη της καταστολής, να δυναμώσει την οργανωμένη σύγκρουση με την αντιλαϊκή πολιτική που τη γεννάει.
Από τη ... θεωρία στην πράξη

Από τη ...θεωρία στην πράξη πέρασαν τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου, σε ό,τι αφορά την περιβόητη συναίνεση.
Η συζήτηση για τις αναγκαίες «συγκλίσεις» και τη «σύμπνοια» ανάμεσα στην κυβέρνηση, στο ΠΑΣΟΚ και τα άλλα κόμματα, που εντάθηκε με τη συνάντηση Μητσοτάκη - Ανδρουλάκη, βρήκε πρακτική έκφραση στη συζήτηση για το νομοσχέδιο - έκτρωμα για τον κατώτατο μισθό.
Τι ήταν αυτό που για άλλη μια φορά «ένωσε» ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και τα συμπληρώματά τους; Τα «ιερά» και τα «όσια» του κεφαλαίου, όσα αποτυπώνονται στους στόχους θωράκισης της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του, που παίρνουν «σάρκα και οστά» σε Οδηγίες και νόμους της ΕΕ, και μετά κάνουν «κανονικότητα» την εργασιακή ζούγκλα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι κανένα από τα κόμματα του κεφαλαίου δεν βρήκε να ψελλίσει μια λέξη για την πρόταση νόμου που επεξεργάστηκαν σχεδόν 650 σωματεία του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, την οποία κατέθεσε το ΚΚΕ στη Βουλή.