Μέχρι πριν μερικά χρόνια, όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις δικαιολογούσαν τις τεράστιες εξοπλιστικές δαπάνες με το επιχείρημα της «αποτρεπτικής ικανότητας» απέναντι στην Τουρκία. Επικαλούνταν την «ισορροπία δυνάμεων» στο Αιγαίο και πρόβαλλαν τον κίνδυνο «εξ Ανατολών» ως τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την άμυνα της χώρας.
Οπως φαίνεται, όμως, το παραμύθι αυτό δεν έχει και πολλή πέραση στις μέρες μας. Πώς να εξηγήσουν για παράδειγμα το γεγονός ότι την ίδια ώρα που μιλάνε για «ήρεμα νερά» με την Τουρκία και για μια «νέα εποχή συνεργασίας», με διευθετήσεις που «τρέχουν» σε ΝΑΤΟικό ταρτάν, η ελληνική κυβέρνηση υλοποιεί ένα από τα μεγαλύτερα και ακριβότερα εξοπλιστικά προγράμματα όλων των εποχών, βάζοντας τη χώρα για τα καλά στον πυρετό της πολεμικής προετοιμασίας.
Με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο επιβεβαιώνεται ότι οι εξοπλισμοί ούτε είχαν, ούτε έχουν για προτεραιότητα την άμυνα της χώρας και τη φύλαξη των συνόρων, αλλά την εξυπηρέτηση των ΝΑΤΟικών σχεδιασμών και την αναβάθμιση της Ελλάδας ως θεματοφύλακά τους στη νοτιοανατολική πτέρυγα της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας.