Μύθοι και αλήθειες στα σκοτεινά «σοκάκια» του αντικομμουνισμού... Μέρος 2ο

Το «μπολσεβίκικο πραξικόπημα»...

Οι εργάτες που πήραν ενεργό μέρος στην απεργία των οδηγών των τραμ στην πόλη Πιατιγκόρσκ στο Βόρειο Καύκασο, το Σεπτέμβρη του 1917

Ενα εξίσου «αγαπημένο» κατασκεύασμα για την Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση είναι ότι δεν επρόκειτο για επανάσταση αλλά για πραξικόπημα. Πρόκειται μάλιστα και για ένα επιχείρημα που βγαίνει για όλα τα γούστα: Από οπορτουνιστές που ήδη από τότε πολεμούσαν την εξουσία της εργατικής τάξης μιλώντας για «βιασμό» της Ιστορίας, την ώρα που δε διστάζουν να βαφτίζουν «επαναστάσεις» τις εναλλαγές των αστικών κυβερνήσεων, έως αστούς δημοσιολόγους που γράφουν πως «τον Οκτώβριο του 1917 δεν έγινε καμιά ρωσική επανάσταση. (...) Δεν υπήρξε καμιά λαϊκή επανάσταση όπως έγινε τον Φεβρουάριο/Μάρτιο του 1917. Αντιθέτως, μια μειοψηφική δύναμη κατέλαβε διά των όπλων την εξουσία» («Καθημερινή», 15/10/17). Φυσικά, εκεί που το πράγμα γίνεται τελείως γκροτέσκο, είναι όταν για πραξικόπημα μιλάνε οι νοσταλγοί της Χούντας, οι χρυσαυγίτες υμνητές των πραξικοπηματιών και κάθε λογής Μεταξάδων.

Κορωνίδα

Μόλις ανακοινώθηκε από τον Ντ. Τραμπ ότι η Ελλάδα θα δαπανήσει 2,4 δισ. ευρώ για να εκσυγχρονίσει τα «F16», ξεκίνησαν (σαν έτοιμες από καιρό...) οι αναλύσεις από «διεθνολόγους», καθηγητές, δημοσιογράφους και άλλους «τεχνοκράτες». «Crash tests» και συγκρίσεις με τα «F-35», που ετοιμάζεται να πάρει η Τουρκία είναι μερικά από τα σχετικά αφιερώματα. Συζητήσεις και βαθμολογίες για τα οπλικά τους συστήματα, τα ραντάρ, τις τεχνολογίες απόκρυψης κ.λπ. Από την άλλη, κάποιοι έβγαλαν ακόμα και κομπιουτεράκια: Μήπως με τα 2,4 δισ. το κράτος να αγόραζε μερικά «F-35», αντί να εκσυγχρονίσει τα υπάρχοντα «F-16»; Και πόσα θα ήταν αυτά, τι συμφέρει καλύτερα; Βέβαια, στη συζήτηση αυτή παρεμβαίνει κάθε καρυδιάς καρύδι, παίρνοντας υπόψη τον μεγάλο ανταγωνισμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στις πολεμικές βιομηχανίες ισχυρών καπιταλιστικών κρατών, που θέλουν να προωθήσουν την πραμάτεια τους. Παρεμβαίνουν επίσης γνωστοί και άγνωστοι εθνικιστές, που αναλύουν τον «τούρκικο κίνδυνο» και επιχειρηματολογούν για το «αξιόμαχο» των ελληνικών δυνάμεων. Το σημαντικότερο όμως είναι άλλο: Κορωνίδα αυτής της συζήτησης είναι η «ανάγκη» για μεγαλύτερη εμπλοκή σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σχεδιασμούς, η τήρηση των «υποχρεώσεων» προς το ΝΑΤΟ, τα εξοπλιστικά πάρε - δώσε με τους «συμμάχους», για να διασφαλιστεί τάχα η χώρα από τους κινδύνους που την περιβάλλουν. Μόνο που αυτή ακριβώς η εμπλοκή είναι που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους... Αλλωστε, όπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», η ίδια η κυβέρνηση των ΗΠΑ ιεραρχεί ψηλά τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών «F-16», πρώτα απ' όλα για να διασφαλίσει τα δικά της συμφέροντα και του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Another Brick in the Wall (Street)*

Ισα που πρόλαβε να κοιμηθεί ένα βράδυ στην Αθήνα ο πρωθυπουργός επιστρέφοντας απ' την Αμερική και η ενισχυτική του προφίλ του δημοσιογραφία έσπευσε να εξωραΐσει το τσαλακωμένο γοητηλίκι του κιμπάρη φτωχού. Ηδη για να φανεί γίγαντας αυτός που ενώ ο λαός του πεινάει είναι ηγέτης που ξέρει να πληρώνει τη συμμετοχή του στο ΝΑΤΟ, αλλά και ν' αγοράζει ακριβά παιχνίδια για τον «καλό του φίλο» που τρυφερά τον αποκαλεί και μπούλη, από - αντιγράφω το ρεπορτάζ - το «γίγαντα» των όπλων «Lockheed Martin».