Η προσπάθεια ποινικοποίησης της απεργίας των εκπαιδευτικών από την κυβέρνηση και το κράτος δεν είναι μόνο ευθεία βολή στα συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, αλλά και στα μορφωτικά δικαιώματα των παιδιών, που βρίσκονται σταθερά στο στόχαστρο της αντιλαϊκής πολιτικής στην Παιδεία. Γιατί οι εκπαιδευτικοί απεργούν για καλύτερους όρους δουλειάς και μισθούς, αλλά και για να έχουν τα παιδιά καλύτερα σχολεία, να καλυφθούν τώρα όλα τα κενά με προσλήψεις μόνιμων και να μη στοιβάζονται 25 μαθητές στην τάξη.
Δεν είναι τυχαίο ότι η απόφαση της Δικαιοσύνης, που κρίνει παράνομη τη σημερινή απεργία της ΔΟΕ, έρχεται στον απόηχο μεγάλων κινητοποιήσεων όλο το προηγούμενο διάστημα, ενάντια στην απόφαση της κυβέρνησης να βάλει λουκέτο σε εκατοντάδες σχολικά τμήματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, με κριτήριο την «εξοικονόμηση κονδυλίων» από τη μείωση των εκπαιδευτικών!
Η απόφαση αυτή βρήκε σε θέση μάχης γονιούς, εκπαιδευτικούς και μαθητές, που έδωσαν αγωνιστική απάντηση και σε πολλές περιπτώσεις εμπόδισαν τον αντιλαϊκό σχεδιασμό. Το ίδιο ισχύει και με την προσπάθεια της κυβέρνησης να ποινικοποιήσει τον αγώνα ενάντια στην αντιδραστική «αξιολόγηση» και στην κατηγοριοποίηση των σχολείων, με απειλές και διώξεις σε βάρος των εκπαιδευτικών.
