Σάββατο 31 Ιουλίου 2021

Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ – «Αριστερός» ακαδημαϊκός αντικομμουνισμός

 


 

Το πρόγραμμα σπουδών ενός Τμήματος Πολιτικών Επιστημών κάθε άλλο παρά ουδέτερο είναι. Η έννοια πολιτική επιστήμη είναι εξάλλου εξαιρετικά εύπλαστη και ουδεμία σχέση με την πολιτική έχει.

 
Το πρόγραμμα σπουδών ενός Τμήματος Πολιτικών Επιστημών κάθε άλλο παρά ουδέτερο είναι. Η έννοια πολιτική επιστήμη είναι εξάλλου εξαιρετικά εύπλαστη και ουδεμία σχέση με την πολιτική έχει. Τα ιερά τέρατα της σύγχρονης αστικής πολιτικής, ο Βίσμαρκ, ο Τσώρτσιλ, ο Ρούσβελτ, ο Ντε Γκωλ, ο Κίσινγκερ ή ο ημέτερος Ελευθέριος Βενιζέλος δεν σπούδασαν πολιτικές επιστήμες και μάλλον θα αντιμετώπιζαν τον όρο με σκωπτική διάθεση. Αντίθετα σπούδασαν, όλοι σχεδόν, ιστορία και οι περισσότεροι από αυτούς συνέγραψαν έργα ιστορίας, μερικά από αυτά εξαιρετικά ενδιαφέροντα.

Ολες οι μάνες, στο πρόσωπό της...

 

Την Μάγδα Φύσσα δεν τη θυμάμαι μόνο στην επέτειο της δολοφονίας του παιδιού της. Χρόνια τώρα, μου δημιουργεί σκέψεις και ερωτήματα, που για να καταγραφούν, δεν περιμένουν κάποια επέτειο ή κάποιο άλλο γεγονός, όπως π.χ. το γεγονός ότι δεν παρευρέθηκε στη δεξίωση, στο Προεδρικό Μέγαρο, για την 47η επέτειο από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Αυτό φανταζόμουν πως θα έκανε και μπορώ να την καταλάβω.

Στο πρόσωπο αυτής της γυναίκας, που μοιάζει να βγήκε από αρχαία τραγωδία, βλέπω πάντα κι άλλες μάνες. Στο άδειο βλέμμα της, βλέπω και τη μάνα του Πακιστανού εργάτη Σαχζάτ Λουκμάν, που δολοφόνησαν χρυσαυγίτες στα Κάτω Πετράλωνα, όταν πήγαινε με ποδήλατο, ξημερώματα στη δουλειά του, βλέπω τις μάνες των Αιγύπτιων ψαράδων και των αλλοδαπών εργατών γης στην Κρήτη, που δέχτηκαν δολοφονική επίθεση, βλέπω τις μάνες των κομμουνιστών και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ, για τους οποίους στήθηκε δολοφονική ενέδρα από ναζιστές και τόσες ακόμη... Βλέπω έναν Χορό γυναικών με μαύρα ρούχα, μέσα σε ένα βλέμμα. Ολες μέσα στα μάτια της Μάγδας, που έγιναν αστείρευτες λίμνες δακρύων, αλλά και ορμητικά ποτάμια θυμού και αγώνα. Η Μάγδα Φύσσα, από το 2013, από εκείνον τον Σεπτέμβρη, που ο Ρουπακιάς μαχαίρωσε το γιο της στην καρδιά, έχει μαχαιρωθεί κι εκείνη. Με δυνατή, επαγγελματική μαχαιριά. Αυτή η εικόνα της αγέρωχης, δυνατής γυναίκας, που τα βάζει μ' ένα ολόκληρο σύστημα, που δε λυγίζει στιγμή και μόνη της στέκεται απέναντι, όχι μόνο στους χρυσαυγίτες, αλλά και στον χυδαίο «νομικό» χρυσαυγιτισμό, που δε ζητάει βοήθεια από κανέναν όταν παλεύει με τα τέρατα και δεν βγάζει τα μαύρα από πάνω της, στην πραγματικότητα, είναι ένα πλάσμα που δεν έχει ανάσα. Το έχει πει έτσι ακριβώς. Ενιωθε πως είχε νεκρωθεί. Δεν υπήρχε στ' αλήθεια, απλώς ανέπνεε. Ούτε γνώριζε ότι μπορεί να έχει τόση δύναμη, δεν μπορούσε να φανταστεί ποτέ ότι θα έχανε το παιδί της και δεν θα πέθαινε η ίδια σε πέντε λεπτά. Δεν πέθανε, ναι, αλλά ζει - κι αυτή όπως κι όλες οι άλλες μάνες - με τον πιο επώδυνο, αλλόκοτο κι εφιαλτικό τρόπο, το «μετά» από εκείνη τη νύχτα. Τους νίκησε, ναι, αλλά δεν έχει το παιδί της. Την πρώτη φορά που την είδα, η εικόνα της χώρεσε αστραπιαία μέσα στο ίδιο κάδρο με εκείνη την άλλη μάνα που θρηνεί πάνω από τον δολοφονημένο απεργό γιο της, τον Μάη του '36. Και για τις δυο, αλλά και για όλες τις προηγούμενες, έγραψε ο Γιάννης Ρίτσος αυτά τα λόγια στον «Επιτάφιο»: «Γλυκέ μου, εσύ δε χάθηκες, μέσα στις φλέβες μου είσαι. Γιε μου, στις φλέβες ολουνών, έμπα βαθιά και ζήσε».

Χάος...


Eurokinissi

Την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ τη χωρίζει χάος... Λίγο - πολύ αυτό είναι το επιχείρημα που αναπαράγεται από εκπροσώπους της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι σίγουρο ότι η επιχειρηματολογία αυτή θα ενταθεί το επόμενο διάστημα, για να μπορέσει να συγκροτήσει το νέο δίλημμα της κυβερνητικής εναλλαγής.

Το νέο παραμύθι των ΣΥΡΙΖΑίων ...δεν έχει «δράκο». Οπως έχουμε επισημάνει ξανά από τις σελίδες της εφημερίδας μας, όχι μόνο επειδή υπάρχει το γνωστό βεβαρημένο κυβερνητικό παρελθόν του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κυρίως για αυτά που λέει και πράττει ως αντιπολίτευση, και αυτά που προετοιμάζεται να υλοποιήσει στο ενδεχόμενο κυβερνητικής εναλλαγής.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα που επιβεβαιώνει αυτήν την εκτίμηση είναι η πρόσφατη τοποθέτηση του Αλέξη Χαρίτση ως εισηγητή της μειοψηφίας στην Επιτροπή της Βουλής για το Ταμείο Ανάκαμψης.

Η τοποθέτηση του ...αντιπολιτευόμενου την κυβέρνηση συνοψίζεται στα εξής:

Οτι το Ταμείο Ανάκαμψης της ΕΕ είναι μια «ιστορική ευκαιρία» για την Ελλάδα. Σηματοδοτεί μια στροφή στην ΕΕ και στον κόσμο προς ένα νέο υπόδειγμα κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής, μια «μετατόπιση που συντελείται διεθνώς...», εννοώντας το προβάδισμα στην επεκτατική αντί της περιοριστικής πολιτικής στη διαχείριση της κρίσης διεθνώς.

Οτι η κυβέρνηση της ΝΔ δεν αξιοποιεί σωστά την «ιστορική ευκαρία», αφού «βλέπουμε την αναπαραγωγή μιας λίστας έργων», «που όμως δεν συγκροτούν ολοκληρωμένο αναπτυξιακό σχεδιασμό».

Ψηφίστηκαν τα νέα βάσανα για τον λαό ως προαπαιτούμενο για να πάρει τα δισ. το μεγάλο κεφάλαιο

 

ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΔΑΝΕΙΣΜΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΤΑΜΕΙΟ ΑΝΑΚΑΜΨΗΣ

  • Με διαδικασίες - εξπρές, «πέρασε» το νομοσχέδιο της ΝΔ με τα «παρών» από ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και Ελληνική Λύση
  • Καταψήφισε το ΚΚΕ
 

Eurokinissi

Ψηφίστηκε το βράδυ της Παρασκευής 30 Ιούλη, με διαδικασίες «ψεκάστε - σκουπίστε» στην Ολομέλεια της Βουλής, από την κυβερνητική πλειοψηφία και με τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΙΝΑΛ και την Ελληνική Λύση να δηλώνουν «παρών», το νέο «σούπερ μνημόνιο» που χαλκεύει νέα βαριά δεσμά για τον λαό για να διοχετευτεί ο πακτωλός των δισεκατομμυρίων, καθαρά «ζεστό» χρήμα, του Ταμείου Ανάκαμψης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, προς τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Πρόκειται για το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών με τίτλο «Κύρωση της Σύμβασης Χρηματοδότησης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ελληνικής Δημοκρατίας, της Δανειακής Σύμβασης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ελληνικής Δημοκρατίας και των παραρτημάτων τους», με το οποίο επικυρώνεται το σχέδιο που έχουν συμφωνήσει κυβέρνηση και ΕΕ για να εισρεύσουν τα 32 δισ. ευρώ είτε ως επιδοτήσεις είτε ως δάνεια από το Ταμείο Ανάκαμψης προς τους εγχώριους μεγάλους ομίλους για την ανάκαμψη της κερδοφορίας τους και τη διευκόλυνση των επενδύσεων.

Ο υπουργός Οικονομικών, Χρ. Σταϊκούρας, επισήμανε ότι αυτά τα χρηματοδοτικά εργαλεία θα συμβάλουν για να συνεχιστεί και να επεκταθεί «αυτή η επιτυχημένη αποδεδειγμένα οικονομική πολιτική», όχι βέβαια για τον λαό που συνεχίζει να ματώνει, αλλά για την ενίσχυση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.

«Ορεκτικά» στο φαγοπότι του Ταμείου Ανάκαμψης

 

ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΕΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ - ΚΑΤΩΤΑΤΟΣ ΜΙΣΘΟΣ


Κάθε άλλο παρά σύμπτωση είναι το γεγονός ότι η βδομάδα που μας πέρασε ξεκίνησε με δύο «εμβληματικές» αντεργατικές παρεμβάσεις από την κυβέρνηση και ολοκληρώθηκε με τη συζήτηση στη Βουλή για τη σύμβαση του Ταμείου Ανάκαμψης, του υπερμνημονίου δηλαδή που φορτώνει μόνιμα βάρη στις πλάτες των εργαζομένων.

Ετσι, μπορεί τα κόμματα του κεφαλαίου να μιλούσαν για τις «τομές» και τον «εκσυγχρονισμό», την «κοσμογονία» που φέρνουν τα 32 δισ. που έχουν να λαμβάνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι από το πακέτο της ΕΕ, όμως οι εργαζόμενοι είδαν από πρώτο χέρι ποιοι είναι οι όροι για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και την καπιταλιστική ανάκαμψη: Μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, ένταση της εκμετάλλευσης, απαλλαγή του κράτους και της εργοδοσίας από κάθε υποχρέωση απέναντι στους εργαζόμενους. Αυτό τεκμηριώνεται τόσο από τη συζήτηση στις αρμόδιες επιτροπές του νομοσχεδίου για την ιδιωτικοποίηση των επικουρικών συντάξεων, όσο και από την απόφαση της κυβέρνησης για πάγωμα του κατώτατου μισθού το 2021 και «αύξηση» - παρωδία, 2%, για το 2022.