4 Δεκέμβρη 1944: Η κηδεία των θυμάτων της ένοπλης επίθεσης. Χαρακτικό του Α. Τάσσου |
Κοινό χαρακτηριστικό όλων των προηγούμενων και στόχος του ντοκιμαντέρ είναι η ανάγκη υπεράσπισης της καπιταλιστικής εξουσίας σε παρόντα χρόνο, ενόψει μιας διαφαινόμενης νέας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και ενώ κλιμακώνονται τα δύο υφιστάμενα μέτωπα του ιμπεριαλιστικού πολέμου. Μπροστά σε αυτό το καθήκον, οι συντελεστές του ντοκιμαντέρ και όσοι έδωσαν πρόσφατα συνέντευξη δεν είχαν πρόβλημα να αποδεχθούν ατοπήματα μεμονωμένων αστών πολιτικών ή και άδικες διώξεις εναντίον των κομμουνιστών. Ομως, τα προηγούμενα (όπως και η παρουσία εκπροσώπων του ΚΚΕ για ορισμένα δευτερόλεπτα) χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως προσχήματα αμεροληψίας και, συνδυαζόμενα με την καταδίκη αντίστοιχων «ακροτήτων» από τη μεριά των κομμουνιστών, τροφοδοτούν το απαραίτητο πολιτικό διακύβευμα περί της αναγκαιότητας διατήρησης της εθνικής ενότητας, δηλαδή της υποταγής των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων στην καπιταλιστική εξουσία.
Από αυτήν τη σκοπιά, ο πρώην υπουργός Νίκος Χριστοδουλάκης εμφανίζεται στον επίλογο, υποστηρίζοντας ότι ο Εμφύλιος είναι η πηγή όλων των δεινών. Οτι οδήγησε στην οικονομική καθυστέρηση την Ελλάδα, στην αργοπορημένη ένταξή της στους ευρωπαϊκούς θεσμούς. Για το γεγονός ότι δεν πληρώθηκαν οι πολεμικές αποζημιώσεις των Γερμανών ως τη μη επιστροφή των μαρμάρων του Παρθενώνα, για όλα ευθύνεται ο διχασμός, δηλαδή οι εργατικοί - λαϊκοί αγώνες. Βέβαια, όπως κάθε αστός πολιτικός, το βασικό του πρόβλημα είναι ότι ο διχασμός στο εσωτερικό δεν επέτρεψε στην καπιταλιστική εξουσία να συμμετάσχει στο μεταπολεμικό παζάρι για τη διανομή της ιμπεριαλιστικής λείας.