Κι ενώ σε δυο περίπου εβδομάδες θα γίνουν οι βουλευτικές
εκλογές με τις δημοσκοπήσεις όχι μόνο να δίνουν άνετο προβάδισμα στη ΝΔ, αλλά
και μεγάλες πιθανότητες για άνετη αυτοδυναμία, το εκλογικό σώμα στην
καθημερινότητά του μοιάζει να μην επικεντρώνεται σ’ αυτές. Όλο αυτό το χρονικό
διάστημα μέχρι τις εκλογές μοιάζει να
έχει τα χαρακτηριστικά μιας καταθλιπτικής περιόδου, σαν να φοβόμαστε πως οι ελπίδες και οι αισιοδοξίες που σχεδόν ψυχαναγκαστικά προσπαθούμε να έχουμε
για το μέλλον, αντιμετωπίζοντας τις επικρατούσες πραγματικές συνθήκες του πολιτικού
συστήματος θα σκάσουν για άλλη μια φορά εξαθλίωση και
φτώχεια.
Σ’ αυτή
τη δεκαετία της οικονομικής κρίσης ισάριθμες ήταν οι εκλογικές αναμετρήσεις
είτε για βουλή είτε για ευρωβουλή ή αυτοδιοίκηση, με αποκορύφωμα το δημοψήφισμα
του 2015. Και σ’ όλη αυτή τη δεκαετία το αποτέλεσμα των εκλογών ελάχιστα
επηρέασε τις ειλημμένες από τα καπιταλιστικά κέντρα πολιτικές αποφάσεις, παρόλο
που κάθε φορά, σε κάθε εκλογική αναμέτρηση ο λόγος των αστικών κομμάτων
προσπαθούσε να συντονιστεί με τις ελπίδες των ψηφοφόρων του. Κι αν μοιάζει
βουβή αυτή η προεκλογική περίοδος είναι γιατί πια έχουν εξαντληθεί τα συνήθη
επιχειρήματα σχετικά με τις προσωπικότητες αυτού ή εκείνου του πολιτικού αρχηγού
ή τα επιχειρήματα σχετικά με τις διαφοροποιημένες πολιτικές των αστικών
κομμάτων. Το εκλογικό σώμα μοιάζει πια να σέρνεται στις εκλογικές αναμετρήσεις. Κι αν
θεωρεί πως η συμμετοχή του στις εκλογές
είναι επωφελής αυτό έχει περισσότερο να κάνει με την πεποίθησή του πως οι προσωπικές γνωριμίες και σχέσεις
συμφερόντων που επαναπροσδιορίζονται σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μπορεί σ’ ένα
βαθμό να το ωφελήσουν.