Τα capital controls έφερε η ανακοίνωση του Τσίπρα ότι η κυβέρνηση θα κάνει δημοψήφισμα, προκειμένου να ...μιλήσει ο λαός για τη «δανειακή σύμβαση» (βλέπε 3ο μνημόνιο) που πρότειναν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» - δανειστές.
Τι έβαλαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ στο δημοψήφισμα; Μια παραλλαγή του μνημονίου που είχαν προτείνει οι «θεσμοί», δηλαδή η τρόικα. «Θέλεις μνημόνιο Βρυξελλών ή μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ;». Αυτό ήταν το ερώτημα και το αποκάλυψε μόνο το ΚΚΕ.
Διλήμματα έβαλε και η άλλη πλευρά του (πολωμένου) αστικού πολιτικού συστήματος, αξιοποιώντας τις εξόφθαλμες αντιφάσεις της πολιτικής και της προπαγάνδας του ΣΥΡΙΖΑ. «Μέσα ή έξω από το ευρώ;» ήταν το δικό τους κάλπικο δίλημμα...
Με άλλα λόγια: Ο λαός, που τα δικαιώματα και οι ανάγκες του γίνονταν κλοτσοσκούφι για να περάσει η αστική τάξη τον κάβο της καπιταλιστικής κρίσης, καλούνταν να πάρει θέση πάνω σε δυο ...ψευτοδιλήμματα!
Μιλάμε για σκηνικό ακραίου εκβιασμού και εγκλωβισμού στα προτάγματα και τους ανταγωνισμούς της αστικής τάξης. Με κοινό στόχο να σωθεί το κεφάλαιο από την κρίση και να πληρώσει τον λογαριασμό ο λαός.
Συμφωνούσαν δηλαδή στο τι και διαφωνούσαν στο πώς...
* * *
Κανα-δυο ΣΥΡΙΖΑίοι υπουργοί είχαν απομείνει μετεκλογικά να ψιθυρίζουν κάτι μισόλογα για «έξοδο από το ευρώ» (από εκείνα που είχαν κάνει σημαία στις εκλογές του Γενάρη). Η επίσημη κυβερνητική γραμμή δεν είχε τέτοια «διλήμματα»...
Τι ήταν όμως η περίφημη «έξοδος από το ευρώ»; Ενα «plan B» για τη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα και την ΕΕ, που δεν το εφηύρε κάποια πτέρυγα των «αντιμνημονιακών», αλλά τα ευρωπαϊκά (και εγχώρια) αστικά επιτελεία. Για κάθε ενδεχόμενο...
Ετσι εξηγούνται οι «δεύτερες σκέψεις» που είχαν κάποιες αστικές δυνάμεις στη χώρα. Οχι βέβαια «για να σωθεί ο λαός» όπως έλεγαν. Οπως και να 'χει, πουθενά σ' αυτό το «plan B» δεν έγραφε «Αντιλαϊκά μέτρα τέλος!». Το ακριβώς αντίθετο...
* * *
Κι αυτό μόνο το ΚΚΕ το αποκάλυψε. Γι' αυτό κάλεσε τον λαό να απορρίψει τα κατασκευασμένα ψευτοδιλήμματα της αστικής τάξης και όλων των κομμάτων της. Να μην εγκλωβίσει σ' αυτά τους μεγάλους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες που προηγήθηκαν.
Να «ψηφίσει» στο δημοψήφισμα ΟΧΙ στην πρόταση των δανειστών (ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ), ΟΧΙ και στην πρόταση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, πάλη για τη δική του εξουσία.
«Με τα μονοπώλια, την ΕΕ και την εξουσία τους ή με το ΚΚΕ, για τον λαό και τη δική του εξουσία;». Αυτό το πραγματικό δίλημμα ανέδειξε το ΚΚΕ.
Η στάση του αυτή, σε συνθήκες γενικευμένης πολεμικής εναντίον του, έδωσε διέξοδο στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Διασφάλισε την αγωνιστική συνέχεια, παρά τα εμπόδια και τις παραλυτικές αυταπάτες που οργίασαν...
* * *
Η συνέχεια είναι γνωστή... Το δημοψήφισμα έβγαλε «όχι», ο Τσίπρας πήγε (με Τσακαλώτο) στις Βρυξέλλες και μετά την περίφημη «διαπραγμάτευση» επέστρεψε με το μνημόνιο νούμερο 3, που ψήφισε τελικά με τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.
Το ευρώ παρέμεινε (βέβαια) και μια νέα φουρνιά από (πιο σκληρά) αντιλαϊκά μέτρα, που ήρθαν για να μείνουν, φορτώθηκε στις πλάτες του λαού.
Ενας νέος κύκλος αποπροσανατολισμού ξεκίνησε... «Αναγκαίος συμβιβασμός με γενναία διαπραγμάτευση» έλεγε ο ΣΥΡΙΖΑ, για «κωλοτούμπα» τον κατήγγειλαν τα άλλα αστικά κόμματα.
Η πείρα όμως απ' όσα ακολούθησαν είναι αμείλικτη: Καμιά διαπραγμάτευση δεν έκανε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για τον λαό, επειδή (όπως και κάθε προηγούμενη και επόμενη κυβέρνηση) ήταν εκεί ως «εντεταλμένη» του κεφαλαίου. Για τα δικά του συμφέροντα διαπραγματευόταν με την τρόικα, όπως έδειξε άλλωστε και το κάλπικο «δίλημμα» του δημοψηφίσματος.
* * *
Ούτε «κωλοτούμπα» έκανε βέβαια. Τίποτα το ...ανάποδο δεν έκανε από τη στρατηγική του, που είναι στρατηγική διαχείρισης του καπιταλισμού, «διάσωσης» και θωράκισης της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Αποδείχτηκε έτσι μέχρι τέλους συνεπής στην αποστολή να βγάλει την αστική τάξη από την κρίση, στέλνοντας τον λογαριασμό στον λαό.
Για να το πετύχει, προσπάθησε να χειραγωγήσει και να ενσωματώσει λαϊκές αντιδράσεις, που κλιμακώνονταν στο έδαφος της κρίσης, των δυο προηγούμενων μνημονίων, της πολιτικής της ΕΕ και των κομμάτων της.
Σπέρνοντας αυταπάτες, αλλά κυρίως απογοήτευση μετά τη διάψευσή τους. Συκοφαντώντας τον ριζοσπαστισμό, τη σύγκρουση, τη ρήξη...
Η εξέλιξή του άλλωστε ως κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας, ανταγωνιστικά στο ΠΑΣΟΚ, δικαιολογεί (και εξηγεί) απόλυτα τον ρόλο του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου