"Η κουστωδία ξεδιψά στου payroll τη στέρνα..."

 

 

Ως χώρα στρατηγική σύμμαχός του Ισραήλ, η προπαγάνδα του κράτους-δολοφόνου έχει την τιμητική της στα αστικά ΜΜΕ. Τόσο στα λεγόμενα προοδευτικά, όσο και στα συντηρητικά.

Όταν αφορά την στήριξη του στρατηγικού εταίρου της άρχουσας τάξης της Ελλάδας... δεν χωράνε οπαδικά. Και τι δεν διαβάζουμε τις τελευταίες ημέρες. Δεν θα αναφερθούμε καν στο γεγονός ότι σε κάθε επικριτικό προς το Ισραήλ σχόλιο στα social media εμφανίζονται αμέσως "τυχαία" πολλοί θαυμαστές του Νετανιάχου στην καλύτερη για να "διορθώσουν" την καταγγελία του Ισραήλ και στη χειρότερη απειλώντας τον χρήστη που τόλμησε να γράψει π.χ. "το Ισραήλ διαπράττει γενοκτονία σε βάρος της Παλαιστίνης". Θα αναφερθούμε σε ορισμένες ατάκες που βρίσκονται σχεδόν αυτούσιες στα περισσότερα κείμενα των αστικών ΜΜΕ, εντύπων και ηλεκτρονικών, για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.

Για παράδειγμα είναι συνεχείς οι αναφορές στη Χαμάς, στους Χούθι, στη Χεζμπολάχ, ως "πληρεξουσίους του Ιράν".

Την ίδια στιγμή αυτά γράφονται ακόμα και μέσα σε άρθρα για τις Αμερικανικές στρατιωτικές ενισχύσεις που σπεύδουν γύρω από το Ιράν από ξηράς, αέρα και θαλάσσης για να "προστατεύσουν" το Ισραήλ! Αλλά αν αποδεχτεί κανείς τον ισχυρισμό ότι όλοι είναι "πληρεξουσίοι" του Ιράν, τότε γιατί να μην θεωρηθεί ότι το Ισραήλ είναι "πληρεξούσιο" των ΗΠΑ; Φυσικά τα πράγματα είναι πολύ πιο περίπλοκα από τέτοιες απλουστευτικές εξηγήσεις, ωστόσο το πιο δύσκολο... γεωγραφικά να ερμηνευθεί είναι το τι στο καλό κάνουν στη Μέση Ανατολή οι ΗΠΑ.

Ορυκτός πλούτος για ποιον;

 

RIZOSPASTIS

Οι τελευταίες εξελίξεις στη ΛΑΡΚΟ φέρνουν, αντικειμενικά, στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης το ζήτημα του ορυκτού πλούτου και των όρων αξιοποίησής του προς όφελος των εργαζομένων. Η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει τη συμφωνία επένδυσης στη ΛΑΡΚΟ ως χαρακτηριστική της «νέας» εποχής για την παραγωγή στην Ελλάδα, ενώ οι δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, με περισσή υποκρισία, ασκούν κριτική πως η κυβέρνηση «διαλύει» τη βαριά βιομηχανία και επιχειρούν να εμφανίσουν πως μπορούν να διαχειριστούν διαφορετικά το ζήτημα. Ομως οι λύσεις που προτείνουν όλοι τους, λύσεις μέσα στο πλαίσιο της ΕΕ και της πολιτικής της για την «πράσινη ανάπτυξη» είναι απ΄ τα γεννοφάσκια τους αντιλαϊκές.

Γιατί το πραγματικό ερώτημα δεν είναι ΑΝ θα αξιοποιηθεί ο αξιοσημείωτος ορυκτός πλούτος της χώρας, που γενικά δεν παραμένει «αναξιοποίητος», αλλά αντίθετα βρίσκεται σε τροχιά «αξιοποίησης», και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και εντατικής. Το πραγματικό ερώτημα είναι αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου για ποιον και μέσα σε ποια πλαίσια;

Ο ορυκτός πλούτος της χώρας

Η Ελλάδα διαθέτει αξιοσημείωτο ορυκτό πλούτο, σε διάφορα σημεία και σε διάφορες περιοχές. Σημειώνουμε εδώ, πως η πραγματική έκταση του ορυκτού πλούτου είναι εν πολλοίς άγνωστη ή η γνώση της - έκτασης του πλούτου - βρίσκεται στα χέρια ορισμένων ομίλων, και όχι τυχαία. Ο σχετικός φορέας - πρώην ΙΓΜΕ - οδηγήθηκε σε σταδιακή απαξίωση με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ με αποτέλεσμα να διακοπούν οι προσπάθειες χαρτογράφησής του από το κράτος, ώστε οι σχετικές πληροφορίες να βρίσκονται μόνο στα χέρια των εξορυκτικών ομίλων. Παράλληλα, στο μείζονος σημασίας θέμα της έρευνας υδρογονανθράκων, η σχετική κρατική παρουσία είναι πρακτικά ανύπαρκτη, με την Αρχή υδρογονανθράκων απλά να «διανέμει» οικόπεδα εξερεύνησης. Είναι απολύτως δε ενδεικτικό πως ακόμα και σε ακαδημαϊκό επίπεδο οι δραστηριότητες για την εξερεύνηση υδρογονανθράκων με εγχώρια τεχνογνωσία χρησιμοποιώντας την κυριότερη γεωφυσική μέθοδο (σεισμικές έρευνες) είναι ισχνές. Σαν αποτέλεσμα των παραπάνω, τα πραγματικά δεδομένα για τον ορυκτό πλούτο βρίσκονται στα χέρια των σχετικών μονοπωλιακών ομίλων στους οποίους έχει «εκχωρηθεί» η σχετική εκμετάλλευση.

Η Κοκκινοσκουφίτσα και ο κακός λύκος (Fairytale gone bad)

 

 

02-08-2024

Πάνος Χριστοδούλου

Εν αρχή είναι ο λόγος. Ποιος λόγος όμως; Η ιστορία της ανθρωπότητας, ειδικά όσον αφορά (αν και όχι αποκλειστικά) τα πρώτα χρόνια είναι καταγεγραμμένη μέσα σε μύθους, παραμύθια και ιστορίες. Δεν είναι όλα αυτά τα ίδια; Οι ιστορίες αφορούν γεγονότα που έχουν συμβεί, έστω και αν προστίθεται αργότερα λίγο αλατοπίπερο για να γίνουν πιο εύγευστες. Οι μύθοι είναι συνήθως αναφορές σε μη υπαρκτά πρόσωπα που δημιουργούν μια παράλληλη πραγματικότητα, συνήθως για να αποδόσουν κάποιο αλληγορικό νόημα. Τα παραμύθια είναι κάπου στο ενδιάμεσο, δεν είναι ούτε πραγματικές ιστορίες ούτε αναφέρονται σε παράλληλα φανταστικά σύνολα. 

Υποτίθεται πως η ανθρωπότητα μετά την εικοστό αιώνα έκανε μια αλλαγή πλεύσης στον ορθολογισμό, την επιστήμη, τη θετική σκέψη και την πρόοδο. Κάπου στις αρχές του ενενήντα μάλιστα η πλειοψηφία των δυτικών κρατών πίστεψε ότι το κατάφερε, ότι είχε εδραιώσει τον θαυμαστό νέο κόσμο της pax capitalista. Ίσως αυτό είναι και το μεγαλύτερο παραμύθι που έχει ειπωθεί ποτέ. Συνήθως βλέπετε τα παραμύθια είναι αφηγήματα μικρά που παρουσιάζονται ως αληθινές ιστορίες στο (όχι πάντα) νεαρό κοινό. Την ώρα λοιπόν που ο δυτικός θετικισμός γελούσε με το παραμύθι που πίστεψαν εκατομμύρια άνθρωποι (αυτό θεωρούνταν σε αυτούς τους κύκλους η Βίβλος), έφτιαχνε ο ίδιος ένα παραμύθι που πίστευε ότι η ελεύθερη αγορά, η ανάπτυξη των αριθμών, η δικομματική αλλαγή, η αστική δημοκρατία έσωσαν τον κόσμο από το σκοτάδι.

ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΑ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

 

Σε νοσοκομείο ακινητοποίησαν το σπασμένο πόδι με χάρτινο κουτί, διότι είχε τελειώσει ο γύψος

 

 

Τα επίχειρα των πολιτικών εμπορευματοποίησης του δημόσιου συστήματος υγείας και στην Ιταλία αναδεικνύει η ιστορία ενός 30χρονου νέου, ο οποίος μετέβη στο νοσοκομείο του Πάτι, κοντά στην πόλη Μεσίνα της Σικελίας, με κάταγμα στο πόδι.

Αφού περίμενε πέντε ώρες για να γίνει ακτινογραφία και η διάγνωση του κατάγματος στην περόνη στη 1.00 η ώρα τη νύχτα, ο γιατρός του ανακοίνωσε ότι δεν υπήρχαν τα αναγκαία υλικά για να μπορέσει να μπει το πόδι στο γύψο. Κατά συνέπεια, επέλεξε να πορευθεί με ό,τι είχε στη διάθεσή του: ακινητοποίησε το πόδι του νέου, δένοντάς το μέσα σε χάρτινο κουτί.

Ο πατέρας του τριαντάχρονου έβγαλε φωτογραφία την οποία και ανήρτησε στο διαδίκτυο γράφοντας ως σχόλιο: «Πώς μπορεί να είναι δυνατόν να βγαίνει κανείς από την υπηρεσία πρώτων βοηθειών σε αυτή την κατάσταση;». Το θέμα, φυσικά, έλαβε αμέσως μεγάλες διαστάσεις.

Οι πολιτικοί πρόσφυγες του ελληνικού Εμφυλίου στις σοσιαλιστικές χώρες και η παραχάραξη της ζωής τους σε αυτές

 

Μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές στη Ρωσία μετά την Επανάσταση

 

Έλληνες μαθητές της 11ης πολιτείας από το 140ο σχολείο της Τασκένδης με τον δάσκαλο της ελληνικής γλώσσας Παπανικολάου Νικόλαο από την Τσαριτσάνη

Μετά τη νικηφόρα Οκτωβριανή Επανάσταση και την εγκαθίδρυση Σοβιετικής Εξουσίας στη Ρωσία παρατηρήθηκαν μεγάλες μεταναστευτικές και προσφυγικές ροές. Τη χώρα εγκατέλειπαν η αστική τάξη, όλες οι παλαιές εχθρικές ταξικές δυνάμεις (γαιοκτήμονες, αριστοκράτες, ενταγμένοι στον τσαρικό κρατικό μηχανισμό και τον στρατό).

Από την άλλη, στη χώρα παρέμειναν Γερμανοί και Αυστριακοί αιχμάλωτοι του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, που ασπάζονταν τις ιδέες της παγκόσμιας επανάστασης. Παράλληλα, υπό την επίδραση των σφαγών του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της Οκτωβριανής Επανάστασης, επαναστάσεις ξέσπασαν στη Γερμανία και την Ουγγαρία, οι οποίες παρά τις ηρωικές μάχες των επαναστατών δεν ευοδώθηκαν. Ως συνέπεια, στη Ρωσία συνέρρεαν αγωνιστές και επαναστάτες ηγέτες που ήταν υπό άμεσο διωγμό (απειλή θανάτου, μακροχρόνιας φυλάκισης), αλλά και αγωνιστές από διάφορες χώρες, οι οποίοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την καταπίεση και την καταστολή των καπιταλιστικών κρατών.

Ταυτόχρονα, στη νεαρή σοσιαλιστική χώρα, πριν ακόμα αναγνωριστεί από την παγκόσμια κοινότητα, συνέρρεαν αγρότες, εργάτες, μηχανικοί και επιστήμονες που ήθελαν να συνδράμουν έμπρακτα στο πρωτόγνωρο κοινωνικό - ιστορικό γεγονός θεμελίωσης μιας άλλης κοινωνίας χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920, όταν η μεγάλη συγχρονισμένη καπιταλιστική οικονομική κρίση έπληξε τον κόσμο, πολλοί Φινλανδοί αλλά και Αμερικάνοι προσπάθησαν να ξεφύγουν από την πείνα και την ανεργία περνώντας τα σοβιετικά σύνορα. Αναφέρεται πως τότε περίπου χίλιοι Αμερικανοί έφταναν στη Μόσχα κάθε βδομάδα.¹

Διαβάστε στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 3 - 4 Αυγούστου

 

 

Διαβάστε στον «Ριζοσπάστη του Σαββατοκύριακου» 3 - 4 Αυγούστου:

• Ραγδαίες και επικίνδυνες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Συναγερμός! Ισραήλ, ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ σπρώχνουν σε γενικότερη ανάφλεξη!

• Αποκαλυπτικό: Ανανέωση της Συμφωνίας για στάθμευση πολεμικών Drones. Για άλλον ένα χρόνο στη Λάρισα οι Αμερικανοί «θεριστές»! Την ίδια ώρα, ελληνικά μαχητικά συμμετέχουν σε ασκήσεις μια ανάσα από την Ουκρανία.

• Υποκλοπές - Παρακολουθήσεις: Κουκούλωμα της υπόθεσης και των πραγματικών ενόχων. ΚΚΕ: Η προσπάθεια συγκάλυψης δεν θα οδηγήσει σε «κλείσιμο» της υπόθεσης | Παρέμβαση της Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας του ΚΚΕ.

• Εκδήλωση της ΚΕ του ΚΚΕ στα Λαγκάδια. Η στάση του Πλουμπίδη ηθικός θρίαμβος των κομμουνιστών. Η ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα.

• Εργαζόμενοι ΛΑΡΚΟ: Νέα Γενική Συνέλευση την ερχόμενη Τετάρτη. Νίκη των μεταλλωρύχων της Χαλκιδικής απέναντι στο μονοπώλιο της «Ελληνικός Χρυσός» | Άρθρο: Ορυκτός πλούτος για ποιον;

• Εργαζόμενοι στους ΟΤΑ. «Σκοτώστρες» οι άθλιες εργασιακές συνθήκες που επεκτείνονται. Τέσσερις νεκροί από την αρχή του καλοκαιριού, 72 τα τελευταία 10 χρόνια.

• 50ό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων σε Θεσσαλονίκη και Πάτρα.

• Αγρότες - Κτηνοτρόφοι. Αγανάκτηση για τα ψίχουλα των αποζημιώσεων, αγωνία για την επιβίωση. Νέος γύρος κινητοποιήσεων στη Θεσσαλία. Απάντηση στην κυβερνητική κοροϊδία, που τους έχει αφήσει «στο έλεος» μετά τον «Ντάνιελ».

• Με συγκίνηση και περηφάνια το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» αποχαιρέτησαν την Αθηνά Ζύμαρη. «Αντίο» ακριβή μας συντρόφισσα!