Τρίτη 4 Απριλίου 2017

Άργησε ο φασίστας Θανάσης Λενής (Αμβρόσιος)






ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πολιτικη • 4 Απριλιου 2017 

Η αλήθεια είναι πως άργησε ο φασίστας Θανάσης Λενής να αναφερθεί στον Νίκο Μπελογιάννη. Τον πρόλαβαν οι ναζί της Χρυσής Αυγής, ο Κασιμάτης της «Καθημερινής» και ο Πάγκαλος. 

Ο ταγματάρχης χωροφυλακής της χούντας, Μητροπολίτης Αμβρόσιος, με τα γνωστά του άπταιστα χρυσαυγίτικα, έγραψε στο ιστολόγιο (εδώ) του αυτά που περίμενε κανείς να γράψει ένας τύπος με τη δική του πορεία και ιδεολογική δυσωδία. 

*Το σκίτσο είναι του Πάνου Ζάχαρη

ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ


  Μαχητικό παναττικό συλλαλητήριο στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης
 

Από την κινητοποίησηΑπό την κινητοποίηση

Μαχητική παναττική πανσυνταξιουχική συγκέντρωση πραγματοποιείται από τις 10 το πρωί της Τρίτης 4 Απρίλη, στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης (Δημαρχείο Αθήνας) μετά από κάλεσμα των Συνεργαζόμενων Συνταξιουχικών Οργανώσεων. Μετά την συγκέντρωση θα ακολουθήσει πορεία στο υπουργείο Εργασίας.
Η συγκέντρωση ξεκίνησε με χαιρετισμούς που απηύθυναν οι εκπρόσωποι της ΣΕΑ. Συγκεκριμένα χαιρέτισαν ο Παναγιώτης Βαβουγιός, απερχόμενος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων Δημοσίου, ο Παντελής Τάτσης, πρόεδρος του ΟΑΕΕ, ο Γιάννης Γουσέτης, που χαιρέτισε για πρώτη φορά σε συγκέντρωση της ΣΕΑ, εκ μέρους του Πανελλήνιου Συλλόγου Συνταξιούχων Νομικών, ο Χρήστος Μπουρδούκος, νέος πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Πολιτικών Υπαλλήλων Δημοσίου και ο Τάσος Γεωργιάδης, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συλλόγου Συνταξιούχων ΕΛΤΑ. Κεντρικός ομιλητής στην συγκέντρωση, ο Δήμος Κουμπούρης, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων του ΙΚΑ.

Η εταιρεία




Η εκμετάλλευση της εργασίας συνοδεύεται από την ανήκεστο βλάβη των βασικών διανοητικών εργαλείων του φορέα της. Καθώς ο εργαζόμενος δεν υπόκειται μόνο την ανηλεή εκμετάλλευση της εργατικής του δύναμης σε οικονομικό επίπεδο αλλά ταυτόχρονα γίνεται κομμάτι, κοινωνός, μιας εταιρικής υποκουλτούρας, όπου η εταιρεία τοποθετείται στο υψηλότερο σημείο της κοινωνικής πυραμίδας ως η αδιαμφισβήτητη έκφραση της πολίτικο-οικονομικής υπεροχής του καπιταλιστή έναντι του εργάτη.

Η εταιρεία ως η πυρηνική εκφορά του καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού στο πεδίο της παραγωγής, και στο πεδίο της σφυρηλάτησης ενός -ψευδώς-έλλογου συνειρμού πως διαμέσου της εταιρείας αποδίδεται στον εργαζόμενο το ούτω ή άλλως- πεπερασμένο και πρόσκαιρο δικαίωμα της επιβίωσης εντός της καπιταλιστικής επικράτειας, μετατρέπει ταυτόχρονα την εργασία, δηλαδή την εργασία ως σύγχρονη δουλεία, σε μέσο διηνεκούς εγκλωβισμού του εργαζόμενου στα βλακώδη ιδεολογήματα της αστικής τάξης.

Αποκαλυπτικοί και κυνικοί


«Σημασία όμως δεν έχει να έχεις το καλό οικόπεδο, αλλά τι κάνεις με αυτό», σημειώνει ανάλυση της κυριακάτικης «Καθημερινής», όπου εξηγείται ότι «η Ελλάδα είναι χώρα πρώτης γραμμής για τη Δύση και ενδέχεται να παίξει ενεργά αυτό το ρόλο». Προστίθεται μάλιστα ότι «θα χρειαστούν ισχυρή πολιτική βούληση και συναίνεση για να παιχτεί αυτό το παιχνίδι», αλλά και πως «η ώρα των αποφάσεων μπορεί και να μην απέχει πολύ». Λίγο πιο πριν, στο άρθρο σημειωνόταν ότι η Τουρκία περνάει κρίση στις σχέσεις της με το ΝΑΤΟ και ότι δεν είναι απίθανο να βρεθεί εκτός της βορειοατλαντικής συμμαχίας, ακόμα και σε ανταγωνιστικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Πράγμα το οποίο - σύμφωνα με την ανάλυση - ανοίγει «πεδίον δόξης λαμπρό» για την Ελλάδα, αξιοποιώντας τη συμμαχία της και με το Ισραήλ, να αναβαθμίσει το ρόλο της στην περιοχή. Το ερώτημα που θέτει η εφημερίδα είναι αν η κυβέρνηση είναι έτοιμη να αδράξει την ευκαιρία, υπονοώντας ότι μερίδα των στελεχών της διακατέχεται ακόμα από «ιδεολογικές» αγκυλώσεις, ενθαρρύνοντάς την έμμεσα να πράξει το «αυτονόητο» καθήκον της. Επισημαίνει πάντως ότι αυτό θα προκαλέσει κινδύνους (βλέπε «τρομοκρατία») ή νέους εχθρούς, για τα οποία η χώρα πρέπει να είναι προετοιμασμένη. Αλλά «τι να κάνουμε», φαίνεται να αναρωτιέται η εφημερίδα, σε μια αποκαλυπτική και κυνική ανάλυση για το μέγεθος της «σταθερότητας» που ...εγγυάται η συμμετοχή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και για το «αυτονόητο» τίμημα που πρέπει να πληρώσει ο λαός, προκειμένου να αναβαθμιστεί ο ρόλος της αστικής τάξης στην ευρύτερη περιοχή.