Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2016

Ενδιαφέροντα στοιχεία


Ορισμένα επιπλέον ενδιαφέροντα στοιχεία προκύπτουν από το ρεπορτάζ του χτεσινού «Ριζοσπάστη» για την εξέλιξη της μερικής απασχόλησης και του μέσου μισθού μεταξύ των ετών 2012 και 2016 (Γενάρης). Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστική η αύξηση της μισθωτής απασχόλησης κατά περίπου 315.000 την πενταετία που εξετάζουμε, μετά από μια μακρά περίοδο βύθισης, ανάμεσα στο 2009 - 2012 (-334.634). Η αύξηση αυτή οφείλεται κατά κανόνα στο γεγονός ότι εκτοξεύεται η μερική απασχόληση κατά 217.798, αλλά και στο γεγονός ότι η πτώση των μισθών έκανε «ευκολότερες» τις προσλήψεις για την εργοδοσία.
 
 Επομένως, να πώς εννοεί η κυβέρνηση τις θυσίες για την αύξηση της απασχόλησης: Αποδεχτείτε την ευελιξία και τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, για να έχετε ένα υποτυπώδες μεροκάματο έστω και για λίγους μήνες το χρόνο. 
 
Το δεύτερο στοιχείο που έχει ενδιαφέρον, είναι η πτώση του μέσου μισθού κατά 15,5% ανάμεσα στο 2012 και το 2016. Η πτώση αυτή είναι, βέβαια, πολύ μικρότερη από την πραγματική μείωση του εισοδήματος που επιβλήθηκε στη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, αλλά στον υπολογισμό του μέσου μισθού αθροίζονται στο ίδιο τσουβάλι οι αποδοχές των χαμηλόμισθων, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, και εκείνες των υψηλόμισθων (στελέχη επιχειρήσεων κ.ά.). 
 
Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη», που δείχνουν ότι κάτω από 850 ευρώ καθαρά το μήνα έπαιρνε το 2016 το 63% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Από αυτά τα χρήματα πρέπει να αφαιρεθούν και οι φόροι, για να έχει κανείς μια ολοκληρωμένη εικόνα για την αφαίμαξη που υπέστη το εργατικό εισόδημα τα τελευταία χρόνια.

Το «παιδομάζωμα», η Φρειδερίκη και το δουλεμπόριο της εθνικοφροσύνης



ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ

    Φέτος η άθλια αντικομμουνιστική καραμέλα περί «παιδομαζώματος», γεννημένη στα καταγώγια του μετεμφυλιακού κράτους, επανήλθε. Φρόντισε εφημερίδα των Αθηνών, η οποία με αφορμή την 29η Αυγούστου που είναι η ημερομηνία λήξης του Εμφυλίου πολέμου, έσπευσε να τροφοδοτήσει τους αναγνώστες της με βιβλίο αφιερωμένο «Στην τελική νίκη του Εθνικού στρατού, στο χρονολόγιο των μαχών και στο παιδομάζωμα». 
  
 Κατ’ αρχάς, όποιος επιθυμεί να έχει εικόνα της αλήθειας όσον αφορά το ζήτημα του λεγόμενου «παιδομαζώματος» δεν έχει παρά να προμηθευτεί δυο πραγματικά σπουδαία βιβλία. «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια» του Δημήτρη Σέρβου και την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους» του Βασίλη Ραφαηλίδη.
   
 Από εκεί και πέρα δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε στους τυφλοπόντικες της Ιστορίας τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως τη δεκαετία του ’90, δηλαδή 50 χρόνια μετά την άθλια αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί «παιδομαζώματος». Αποκαλύψεις ότι το πραγματικό παιδομάζωμα διεπράχθη, αλλά από τους «αναμορφωτές του έθνους».

Μετεμφυλιακά καταγώγια
   
 Ας δούμε, πριν, τι ισχυρίζονταν τα καταγώγια:   
«Εκ των κομμουνιστικών θρανίων επέρασαν μέχρι σήμερον ουχί μόνον οι 28.000 αρπαγέντες Ελληνόπαιδες, αλλά και έτεροι …νεαροί συμμορίται, οίτινες εξεπαιδεύθησαν συστηματικώς εις τα κομμουνιστικά σχολεία, σύνολο δηλαδή 50.000 και άνω προσώπων, τα οποία ετράφησαν και τρέφονται και θα τρέφονται με το μαρξιστικόν γάλα και θα δέχονται το κομμουνιστικόν εμβόλιον»!!

Ο Μελιγαλάς και η παραχάραξη της Ιστορίας



Ο Μελιγαλάς και η παραχάραξη της Ιστορίας

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //
Εδώ και πολλές δεκαετίες, κάθε Σεπτέμβρη, η κωμόπολη του Μελιγαλά Μεσσηνίας γίνεται το επίκεντρο ακροδεξιών, φασιστικών συναθροίσεων στις οποίες τιμούνται τα…ηρωϊκά «θύματα των κομμουνιστοσυμμοριτών». Το ακροδεξιό πολιτικό «πανηγύρι» στο Μελιγαλά κρατάει χρόνια. Από το 1953, με την ανοχή και στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος, ξεκίνησε στην περιοχή η τέλεση ετήσιων εκδηλώσεων μνήμης. Η Χούντα αναβάθμισε το γεγονός προσθέτοντας επισημότητα στις φασιστοσυνάξεις του Μελιγαλά- το 1967 παραβρέθηκε ο αρχιπραξικοπηματίας Παττακός, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του «αντιβασιλέα» Ζωιτάκη. Τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκδηλώσεις έχει η ναζιστική-εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής που δε χάνει ευκαιρία να τιμά τους πολιτικούς της προγόνους με συνθήματα τύπου «Τιμή στους χίτες και  ταγματασφαλίτες».

Παράλληλα με τις φασιστοσυνάξεις του Μελιγαλά ξεδιπλώνεται, εδώ και πολλά χρόνια, μια προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και των πραγματικών γεγονότων της εποχής εκείνης. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται ασφαλώς μονάχα στον χοντροειδή, λυσσασμένο αντικομμουνισμό του χρυσαυγίτικου εσμού. Βασικό ρόλο στη χυδαία παραποίηση της ιστορίας παίζει η σοβαροφανής αστική ιστοριογραφία του λεγόμενου «νέου κύματος» που εκπροσωπούν καθηγητές όπως οι περίφημοι κ.κ. Μαραντζίδης και Καλύβας.

Στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται: α) Να συκοφαντηθούν οι αγώνες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και ευρύτερα το ΚΚΕ και η ταξική πάλη, β) Να αθωωθεί στην συνείδηση του λαού το αστικό πολιτικό σύστημα και οι επιλογές της εγχώριας πλουτοκρατίας και γ) Να παρουσιαστούν τα Τάγματα Ασφαλείας και οι λοιπές εγκληματικές δωσιλογικές συμμορίες δήθεν ως πατριωτικές οργανώσεις.

Με βάση τα παραπάνω, οι αναθεωρητές της Ιστορίας επιχειρούν να κάνουν το άσπρο-μαύρο αναφορικά με τα γεγονότα του Μελιγαλά. Για να το πετύχουν αυτό δε διστάζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρουσιάσουν τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας ως… άμυνα και αντίσταση πληθυσμών και οργανώσεων απέναντι στην υποτιθέμενη βία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! Σε ένα όργιο παραχάραξης της Ιστορίας γράφει, λόγου χάρη, ο καθ. Στάθης Καλύβας: «Η εκστρατεία δολοφονίας αμάχων που διεξήγαγε το ΕΑΜ το χειμώνα του 1943-44 δεν περιορίστηκε στην Αργολίδα. Ένα παρόμοιο κύμα δολοφονιών σάρωσε ολόκληρη την Πελοπόννησο, ενδεχομένως και ολόκληρη τη χώρα» [1]. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πολυσυζητημένος βρετανός ιστορικός Mark Mazower, ο οποίος δικαιολογεί τις θηριωδίες των Γερμανών Ναζί και των ταγματασφαλιτών ως αποτέλεσμα της… ΕΑΜικής βίας! Να τι γράφει: «η Αριστερά με τις συστηματικές δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων της, πυροδότησε τα αντίποινα των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας» [2].

tagmatasfalitis