Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Δεκαπέντε χρόνια από τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας

Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τις 24 Μαρτίου του 1999, όταν το ΝΑΤΟ ξεκίνησε τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς εναντίον της Σερβίας. Διήρκεσαν σχεδόν 3 μήνες και ακολουθήθηκαν από χερσαία εισβολή 



Σήμερα συμπληρώνονται 15 χρόνια από τους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας. Την 24η Μαρτίου του 1999, στις 19:45, οι πρώτοι πύραυλοι που είχαν εκτοξευτεί από νατοϊκά πολεμικά πλοία στην Αδριατική έπληξαν συστήματα αεράμυνας, στο Κόσοβο, το Μαυροβούνιο και τη δυτική Σερβία. Ακολούθησαν 78 ημέρες αλλεπάλληλων βομβαρδισμών στρατιωτικών αλλά και πολιτικών στόχων.
Τη διαταγή για την έναρξη των βομβαρδισμών στον διοικητή των νατοϊκών δυνάμεων, στρατηγό Γουέσλι Κλαρκ, έδωσε ο τότε Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ, Χαβιέ Σολάνα. Η νατοϊκή επιχείρηση ξεκίνησε χωρίς να υπάρχει έγκριση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και έφερε την κωδική ονομασία "ευσπλαχνικός άγγελος". Στις επιχειρήσεις συμμετείχαν 12 χώρες της βορειοατλαντικής συμμαχίας.

¨Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού, τότε…¨

 Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko



   Καλό είναι κάποια στιγμή να σταματήσουμε να τους αφήνουμε να τα περνάνε όλα στο «ντούκου». Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
   Ο κύριος Θάνος Μωραίτης είναι βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και πρώην υφυπουργός στο υπουργείο Περιβάλλοντος και κατόπιν στο Ανάπτυξης. Με αφορμή την υπόθεση για το γάλα, ο βουλευτής εξέδωσε ανακοίνωση (που όπως ισχυρίστηκε στην εκπομπή της Κάτιας Μακρή στον «Real» στις 21/3/2014 απηχεί τις απόψεις όλης της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ). Στην ανακοίνωσή του ο βουλευτής (http://moraitisthanos.com/ «Kάποιοι δεν κατάλαβαν γιατί η οικονομία κατέρρευσε το 2009»), υποστηρίζει:
   1) Ότι η κυβέρνηση, μέσα από τα δήθεν διαπραγματεύσεις με την τρόικα, προωθεί «γιγαντώδεις διευθετήσεις συμφερόντων στην αγορά».
   2) Ότι «η διαπραγμάτευση που έγινε για την έκθεση του ΟΟΣΑ ήταν εικονική αφού ειδικά για το θέμα του γάλακτος το αποτέλεσμά της ήταν προαποφασισμένο».
   3) Ότι για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων «επιστρατεύτηκε η γνωστή τακτική πιέσεων μέσω Τρόικας».
   4) Ότι «το ίδιο σκηνικό (σσ: όπως στην περίπτωση του γάλακτος) στήθηκε για τους πλειστηριασμούς και για τις επαγγελματικές μισθώσεις».
   5) Ότι στην Ελλάδα παίζεται ένα παιχνίδι ανάμεσα σε «Τρόικες (¨εσωτερικού και εξωτερικού¨)» οι οποίες βρίσκονται σε «συνεννόηση» μεταξύ τους για να επιβάλουν μέτρα με μοχλό πίεσης κάθε φορά «την εκταμίευση της δόσης».
   6) Ότι «οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες», ότι στο εσωτερικό της υπάρχουν «πρόθυμοι» που θα «εκτελούσαν τα brands της χώρας», ότι η κυβέρνηση «γκρεμίζει έναν πυλώνα της αγροτικής οικονομίας».
   7) Ότι στο ερώτημα γιατί η κυβέρνηση «δεν μπορεί να προστατεύσει μια παραγωγική δομή της χώρας η απάντηση είναι απλή: Δεν ήθελε!».
   8) Ότι η κυβέρνηση ακολουθεί την τακτική των πολιτικών ολισθημάτων και των εκβιασμών: «Ελπίζω (αναφέρει ο βουλευτής με αφορμή το γάλα) ότι η κυβέρνηση δεν θα προβεί στο μέγα πολιτικό και κοινοβουλευτικό ολίσθημα να φέρει ξανά νομοσχέδιο σε ένα άρθρο, εκβιάζοντας τους βουλευτές».
   9) Ότι «τα επιχειρήματα της κυβέρνησης είναι ψευδή» και ότι οι ισχυρισμοί της συνιστούν «πλήρη εξαπάτηση και παραπλάνηση του καταναλωτή».
*
   Παρατήρηση πρώτη: Τέτοιες καταγγελίες, αυτοί που τις κάνουν, οφείλουν να τις κάνουν ακόμα πιο συγκεκριμένα. Με ονόματα. Και διευθύνσεις.  
   Παρατήρηση δεύτερη: Αν τέτοια παιχνίδια παίζονται γύρω από το γάλα, τότε τι να φανταστεί κανείς για άλλες υποθέσεις, με πολύ περισσότερα… μηδενικά από πίσω. Γίνονται, ας πούμε, «γιγαντώδεις διευθετήσεις» και σε θέματα όπως οι  ανακεφαλαιοποιήσεις τραπεζών; Η’ η ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας;
   Παρατήρηση τρίτη: Εφόσον η τρόικα είναι μοχλός εξυπηρέτησης συμφερόντων και όχι «μηχανισμός παροχής τεχνικής βοήθειας για τη σωτηρία της χώρας», τότε τι είναι αυτοί που συναλλάσσονται μαζί της; Που συμπράττουν στο στημένο σκηνικό των δήθεν πιέσεων για να προωθήσουν προειλημμένες αποφάσεις; Που «διαπραγματεύονται» μαζί της «εικονικά»; Που επιδίδονται στην παραπλάνηση και την τρομοκράτηση του λαού βαφτίζοντας τα δικά τους συμφέροντα (πχ «εκταμίευση δόσεων») σαν «εθνικά προβλήματα»;  
   Παρατήρηση τέταρτη: Τι είδους δημοκρατία είναι αυτή που, πάνω στο έδαφος των κοινωνικών ερειπίων και της ανθρωπιστικής καταστροφής, λειτουργεί ως κέλυφος για «διευθετήσεις συμφερόντων στην αγορά» μέσω «κοινοβουλευτικών ολισθημάτων» και «εκβιασμών»;
   Παρατήρηση πέμπτη: Η τρόικα «εσωτερικού» που βρίσκεται σε συνεννόηση με την τρόικα «εξωτερικού», η τρόικα «εσωτερικού» που εδώ και τέσσερα χρόνια επιβάλει αντιλαϊκά μέτρα με «λαγό» την τρόικα «εξωτερικού», από ποιους απαρτίζεται; Από αγρότες ή από «τσιφλικάδες; Από εργάτες ή από βιομήχανους; Από χρεωμένους Έλληνες ή από τραπεζίτες;
   Παρατήρηση έκτη: Αν η κυβέρνηση «δεν θέλει» να προστατέψει την παραγωγική δομή της χώρας, αν ισχύει ότι η χώρα διαλύεται όχι γιατί οι κυβερνώντες «δεν μπορούν», αλλά γιατί «δεν θέλουν», τότε πόσο απέχουμε από συνθήκες όπως αυτές που περιγράφονται στο ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος;
   Παρατήρηση έβδομη: Αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση του («σιχαίνομαι τους κομμουνιστές») Γεωργιάδη λέει «ψεύδη», αν αληθεύει ότι η κυβέρνηση του κ.Σαμαρά, του κ.Βενιζέλου και του («γεννήθηκα και θα πεθάνω αντικομμουνιστής») Μπαλτάκου «εκβιάζει», «παραπλανά», «εξαπατά», κι αν όλα αυτά τα κάνει για να προωθήσει «γιγαντώδεις διευθετήσεις συμφερόντων», τότε, στα 193 χρόνια από την Επανάσταση του ’21, πόσο αλήθεια απέχουμε από συνθήκες όπως αυτές που οδήγησαν τον Ρήγα Φεραίο να γράψει: «Όταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούη τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν (….) είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητον από όλα τα χρέη του».
   Και κάτι ακόμα: Λαμβάνοντας υπόψη ότι καταγγελίες όπως οι παραπάνω αφενός δεν διατυπώνονται από αντιπάλους της κυβέρνησης αλλά από κυβερνητικούς βουλευτές, που (συνεχίζουν να) στηρίζουν την κυβέρνηση και αφετέρου πως η κυβέρνηση δεν αντιδρά, δεν αντικρούει και δεν δείχνει να ενοχλείται από τους ισχυρισμούς τους, τότε τι χρεία άλλων μαρτύρων έχουμε ότι η λεηλασία του ελληνικού λαού είναι «αναγκαία» και «αναπόφευκτη» όχι για την «σωτηρία» του τόπου, αλλά για την «διευθέτηση των συμφερόντων» μεταξύ εκείνων που αρμέγουν τον τόπο;

 

Αυτοί που μας πήραν το βιβλίο απ’ το χέρι, μας βάφτισαν «τεμπέληδες» και «αιώνιους»

Προκήρυξη των Αγωνιστικών Κινήσεων
Στα πλαίσια της ταξικής επίθεσης, που βιώνει όλο και πιο έντονα τα τελευταία χρόνια ο λαός και οι εργαζόμενοι, έρχεται να διαμορφωθεί και στις σχολές, μία καθημερινότητα, που κάθε άλλο παρά προσιτή είναι για την πλειοψηφία των φοιτητών. Η αντιλαϊκή  πολιτική των απολύσεων, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, που επιβάλει το ξένο και ντόπιο κεφάλαιο δεν θα μπορούσε να μας αφήσει «έξω απ’ το χορό», αφού έχει άμεση αντανάκλαση στο χώρο των πανεπιστημίων.

Ως φοιτητές καλούμαστε να ανταπεξέλθουμε σε ένα ασφυκτικό και δυσβάστακτο περιβάλλον, που αποτυπώνεται τόσο με την εφαρμογή του νόμου πλαίσιο, που προωθείται μέσα απ’ τον Πρότυπο Εσωτερικό Κανονισμό, όσο και με την πλήρη εντατικοποίηση των σπουδών μας, έτσι όπως έχει προκύψει και «εδραιωθεί» ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα. 


ΟΙ ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ!
Είναι φανερό, ότι το σύστημα θέλει σιγά σιγά να «καθαρίζει» με τη σπουδάζουσα νεολαία. Έτσι, ξεκινώντας από το ΤΕΙ Αθήνας με τη διαγραφή 1.500 φοιτητών και τις λίστες για όσους διαγράφονται σε διάφορα άλλα ιδρύματα, έχει σκοπό να συνεχίσει με όλους εμάς. Εξ’ ου και τα σενάρια για τις διαγραφές 180.000 σπουδαστών, που πέρασαν στις σχολές τους έως το 2006 και που σύμφωνα με δημοσιεύματα, τον Ιούνιο θα διαγράφεται ο αριθμός μητρώου τους.
Η αρχή θα είναι αυτή και στη συνέχεια στο στόχαστρο θα μπούμε όλοι οι υπόλοιποι!

ΜΑΣ ΕΧΟΥΝ ΒΑΦΤΙΣΕΙ ΤΕΜΠΕΛΗΔΕΣ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟΥΣ
Το σύστημα έχει επιλέξει να βαφτίσει «αιώνιους» και «τεμπέληδες» όσους φρόντισε να τους κάνει να καθυστερήσουν τις σπουδές τους.
Αναρωτιέται μήπως κανείς, ποιοί φοιτητές μπορούν να πληρώνουν για τις σπουδές τους, όταν στα 6 χρόνια κόβεται το δωρεάν βιβλίο, η σίτιση και η στέγαση;
Είναι τουλάχιστον γελοίο, αυτοί που προωθούν την κυβερνητική πολιτική και μας απομακρύνουν όλο και περισσότερο απ’ την κατάκτηση του πολυπόθητου πτυχίου, να ρίχνουν το φταίξιμο σε εμάς τους ίδιους.
Ρώτησε κανείς πόσο τεμπέλης είναι κάποιος, που αναγκάζεται να βρει δουλειά για τον ίδιο και την οικογένειά του; Άραγε πόσοι από εμάς θα έχουμε τη δυνατότητα να συνεχίσουμε τις σπουδές μας σαν να μην τρέχει κάστανο, ειδικά όταν κλιμακώνεται καθημερινά η επίθεση για εμάς και τις οικογένειές μας;
Μήπως κόπτονται όλοι αυτοί, που καταδικάζουν μια ολόκληρη γενιά στην ανεργία και την εξαθλίωση, για το ποιος είναι συνεπής φοιτητής και ποιος «τεμπέλης»; Ή μήπως για την τεράστια ανεργία οφείλονται οι “αιώνιοι” και η “ανεπαρκής γνώση” όσων πήραν πτυχίο;
Πραγματικός τους στόχος είναι να χτυπήσουν συνολικά τη σπουδάζουσα νεολαία! Γιατί μας θέλουν φτηνά εκμεταλλεύσιμους, να περιπλανιόμαστε από την ημιαπασχόληση στην ανεργία, ώστε να φορτωθούμε εμείς στις πλάτες μας την κρίση τους!

ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΚΟΣΤΙΖΟΥΜΕ
Προσπαθούν να μας πείσουν, ότι όσοι ξεπερνούν τα ν+2 χρόνια κοστίζουν!
Τι κοστίζουν άραγε, όταν καταργείται κάθε φοιτητικό δικαίωμα; Όταν μετά τα ν+2 χρόνια κόβεται η σίτιση, η στέγαση και το πάσο; Όταν τα βιβλία τα παίρνεις μια φορά;
Μήπως το κόστος που επικαλούνται αφορά τις κόλλες αναφοράς στις εξεταστικές (όταν φυσικά αυτές παρέχονται) και τη μνήμη του υπολογιστή από τα bytes του ονόματός μας;
Πρόσφατα, μπήκαν και τα σενάρια ότι τη θέση της διαγραφής θα την πάρουν τα δίδακτρα. Απ’ ότι φαίνεται, το σύστημα έχει έτοιμες τις ατζέντες του, έτσι που αν δεν του βγει η μία, να εφαρμόσει την άλλη. Το σίγουρο είναι, ότι σε κάθε περίπτωση, αυτοί που θα πληρώσουν τη νύφη, είμαστε εμείς!
Είτε με διαγραφές, είτε με δίδακτρα, η επίθεση, που ήδη βιώνουμε θα ενταθεί ακόμα περισσότερο μέχρι να φτάσει τον τελικό της στόχο, τη διαμόρφωση δηλαδή σχολών – ελίτ για «λίγους και εκλεκτούς», όπου δεν θα χωράνε τα παιδιά των φτωχών και λαϊκών οικογενειών.
Ακόμα και με τα δίδακτρα το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο: Να μας πετάξουν έξω από τις σχολές! Γιατί γνωρίζουν πολύ καλά ότι κανείς δε θα μπορεί να πληρώσει!
Οι ίδιοι, που καθημερινά «ξεζουμίζουν» εμάς και τις οικογένειές μας, με φορομπηξίες, μειώσεις μισθών κι ένα σωρό άλλα μέτρα, λένε ότι «κοστίζουμε» ;!
Ε, λοιπόν όχι! Δεν κοστίζουμε στο κεφάλαιο και στο κράτος του ΤΙΠΟΤΑ! Υπάρχουν επειδή εκμεταλλεύονται εμάς! Εκμεταλλεύονται την εργασία των γονιών μας και τη δική μας (αν ήδη δουλεύουμε), μας ληστεύουν καθημερινά με τους φόρους τους! Δε θα τους λυπηθούμε και δε θα χαρίσουμε τίποτα!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΤΗ ΓΛΙΤΩΣΕΙ!
Είναι βέβαιο, πως με βάση τις πτυχές του νόμου πλαίσιο, ορισμένες εκ των οποίων ήδη έχουν αρχίσει να εφαρμόζονται, ο δρόμος προς το πτυχίο γίνεται όλο και πιο δύσκολος. Ο φόβος της διαγραφής, που μοιάζει όλο και πιο κοντινός, ιδιαίτερα με τη μείωση του ορίου σπουδών από 2ν σε ν+2 χρόνια (μέσα απ’ το νόμο πλαίσιο του 2011), οδηγεί πολλούς συμφοιτητές μας σε αδιέξοδο και παραίτηση.     
Για όσους από μας συνεχίζουμε τις σπουδές μας, προσπαθούν να μας μετατρέψουν σε ρομποτάκια, που θα μπαινοβγαίνουμε από αμφιθέατρο σε αμφιθέατρο και από αίθουσα σε αίθουσα. Που στον “ελεύθερο” χρόνο μας θα είμαστε με σκυμμένο το κεφάλι πάνω από ένα βιβλίο, μπας και καταφέρουμε να βγάλουμε τη σχολή μας, είτε θα παρατήσουμε εντελώς τις σπουδές μας.
Πώς θα μπορέσουμε να τελειώσουμε με όλα αυτά τα μέτρα; Μιλούν για διαγραφές και όρια όταν ο  μέσος όρος αποφοίτησης σε πολλές σχολές είναι κατά πολύ μεγαλύτερος του ν+2 ή 2ν!
Και για να μας “διευκολύνουν” να τελειώσουμε, φέρνουν αλυσίδες μαθημάτων, ετοιμάζουν διαγραφές αν κοπούμε 3 φορές σε ένα μάθημα, μας αναγκάζουν να πληρώνουμε από την τσέπη μας τα πάντα.
Μας “διευκολύνουν” να τελειώσουμε με τα τεστάκια, τις υποχρεωτικές παρακολουθήσεις και τις εξεταστικές-σφαγείο...!!!
Να μην έχουμε καμία αυταπάτη ότι προλαβαίνουμε, ή ότι ατομικά θα τη σκαπουλάρουμε! Γιατί αν δεν αγωνιστούμε τώρα, αύριο θα είναι αργά.
Μας καλούν να πειθαρχήσουμε και να μείνουμε αμέτοχοι σε ό,τι συμβαίνει γύρω μας! Θέλουν να μας κάνουν να καταπιούμε όσα μας φέρνουν!
Ή θα είμαστε όλοι μαζί νικητές, ή ο καθένας μόνος του χαμένος!

ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΓΡΑΦΗ! ΚΑΝΕΝΑ ΟΡΙΟ ΣΠΟΥΔΩΝ!
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, δεν μπορούμε ως φοιτητές και συνολικά ως νεολαίοι να μένουμε στη γωνία. Για μας είναι ξεκάθαρο, ότι είναι δικαίωμα και κατάκτηση να μπορεί ο καθένας να τελειώνει τη σχολή, όποτε το επιλέξει. Δεν ψαρώνουμε στη λογική, που θέλει να μας περάσει το υπουργείο, περί “τεμπέληδων” φοιτητών, για να ενεργοποιήσει τον κοινωνικό αυτοματισμό, στρέφοντας μας ενάντια στο διπλανό μας. Δεν ψαρώνουμε επίσης στην προσπάθεια των πρυτάνεων να παρουσιαστούν ως σύμμαχοι των φοιτητών. Αυτοί είναι άλλωστε, που επί της ουσίας ζήτησαν “λιγότερες διαγραφές”, με τη “σωστή εφαρμογή του νόμου”. Είναι οι ίδιοι, που ανέκαθεν λειτουργούσαν σαν το μακρύ χέρι του υπουργείου μέσα στα πανεπιστήμια.
Είναι αυτοί που στο παρελθόν μας πούλησαν με την πρώτη ευκαιρία όταν τα βρήκαν με το υπουργείο!
Είναι οι ίδιοι που καθημερινά δυσκολεύουν το δρόμο μας για το πτυχίο και ψηφίζουν ένα σωρό μέτρα εναντίον μας!

ΝΑ ΜΠΟΥΜΕ ΣΤΑ ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΑ! ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ!
Για να μην “σπαταλάμε” τα χρόνια μας σε μια ζωή “χωρίς προοπτική”, έχουμε χρέος να παλέψουμε ενάντια στην πολιτική των ταξικών φραγμών, που εντείνουν η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.
Έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε μέχρι τέλους το δικαίωμά όλων των φοιτητών στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Να μην επιτρέψουμε την εφαρμογή των διαγραφών και των διδάκτρων.
Ειδικά, σήμερα, γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη να μαζικοποιήσουμε τις γενικές μας συνελεύσεις και να πάρουμε αποφάσεις αγώνα ενάντια στην πολιτική, που μας εξαθλιώνει, ενάντια στην πολιτική, που μας ”διαγράφει” το μέλλον. Με όπλα τους συλλόγους να συμβάλλουμε στην οικοδόμηση μαζικού και ανυποχώρητου φοιτητικού κινήματος, ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του.
Ένα φοιτητικό κίνημα αντίστασης, διεκδίκησης και ανατροπής, που θα βαδίσει στο πλευρό των λαϊκών αγώνων και αντιστάσεων!

Καμία διαγραφή φοιτητή
Καμία σκέψη για δίδακτρα
Όχι στους ταξικούς φραγμούς
Δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους
Αγώνας για σπουδές - δουλειά – ελευθερίες

Πηγή: resistancetoujours

Γελάνε (πικρά) και οι πέτρες του Κακάβου, κύριε Υπουργέ



Συγκινηθήκαμε πραγματικά με τη δήλωση του Υπουργού Αναπληρωτή ΠΕΚΑ Σταύρου Καλαφάτη για την προχθεσινή (21/3) Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας που μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
  • Ο Υπουργός ξεκίνησε τονίζοντας ότι η προστασία των δασών είναι «εθνική προτεραιότητα», η οποία όμως απαιτείται να γίνει και προσωπική υπόθεση του καθενός από μας. Να γίνει κοινωνικό ζήτημα. Να την εντάξουμε στην καθημερινότητά του. Να ενώσουμε τις δυνάμεις μας για την προστασία των δασών, όπως θα το κάναμε για να προστατέψουμε την ατομική μας περιουσία.
  • Αναφέρθηκε στο όφελος της εθνικής οικονομίας από την αειφορική διαχείριση των δασικών οικοσυστημάτων, αλλά και στα οφέλη για τις τοπικές οικονομίες, με τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας και την παροχή εισοδήματος μέσω της άμεσης λήψης προϊόντων.
  • Αναφέρθηκε με θαυμασμό στα πλούσια Ελληνικά δάση ως στοιχείο του τοπίου και της πολιτιστικής κληρονομιάς της χώρας και ως «ασπίδα» προστασίας για την πολιτική προστασία, τη δημόσια υγεία και την οικονομία.
  • Απαρίθμησε εν συντομία τις πολλαπλές προστατευτικές και κοινωφελείς λειτουργίες των δασών και των δασικών εκτάσεων οι οποίες, όπως είπε, δεν εκτιμώνται και δεν αμείβονται, μεταξύ των οποίων η διασφάλιση της ποιότητας του νερού, η πρόληψη της διάβρωσης του εδάφους, η αποτροπή πλημμυρών.
Έχοντας την τύχη να ζούμε δίπλα στο μοναδικό δασικό πλούτο του Κακάβου και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι όλες τις ωφέλειες που μας προσφέρουν τα δάση, κάναμε ακριβώς αυτό που μας ζήτησε ο κ. Υπουργός. Κινητοποιηθήκαμε για να προστατεύσουμε την συλλογική μας περιουσία, όπως ακριβώς θα κάναμε για την ατομική μας περιουσία. Ενώσαμε τις δυνάμεις και τις προσπάθειές μας για να σώσουμε τον πράσινο πνεύμονα της Β. Χαλκιδικής. Στον μικρό μας τόπο, η προστασία των δασών έγινε το μεγαλύτερο κοινωνικό ζήτημα, κυριάρχησε στις σκέψεις και στις πράξεις μας. Oδήγησε σε μια εντελώς καινούρια συνειδητοποίηση του ρόλου και της δύναμης του πολίτη σε ζητήματα προστασίας του τόπου του.
Σαν απάντηση, το Κράτος του κ. Υπουργού μας έστειλε τα ΜΑΤ. Μας έριξε δακρυγόνα και πλαστικές σφαίρες, μας χτύπησε αλύπητα, μας έβαλε χειροπέδες και μας έστειλε στη φυλακή. Μας ονόμασε «εγκληματική οργάνωση» επειδή οργανωθήκαμε, διαμαρτυρηθήκαμε, ψάξαμε, μάθαμε, ενημερώσαμε, καταγγείλαμε την καταστροφή. Μας είπε ότι το δικό μας δάσος δεν έχουμε το δικαίωμα να προσπαθήσουμε να το προστατεύσουμε, γιατί αυτά που λέει ο Υπουργός δεν ισχύουν στη Β. Χαλκιδική. Η Β. Χαλκιδική είναι η επικράτεια μιας ιδιωτικής εταιρείας που εμείς, το Κράτος, της δώσαμε το δικαίωμα να  καταφάει το δάσος του Κακάβου για το δικό της κέρδος, στερώντας από εσάς, τους πολίτες, όλες τις πολύτιμες ευεργεσίες του. Αν συνεχίσετε, θα σας συνθλίψουμε. Τόσο απλά.
Στο δικό μας τόπο, κοιτάς γύρω σου και κλαις. Το πανάρχαιο δάσος το βλέπεις κομματιασμένο στην άκρη του δρόμου. Δεν πρόκειται να ξαναγίνουν αυτά τα δέντρα γιατί δεν κόβονται απλά, αλλά εκριζώνονται. Παντού κάγκελα, συρματοπλέγματα, κάμερες ασφαλείας, αστυνομικοί και ιδιωτική security για να αποκλείουν την πρόσβαση των κατοίκων στο βουνό. Βαριά μηχανήματα  κόβουν, σκάβουν τρυπάνε, ισοπεδώνουν. Ο Κάκαβος έχει μετατραπει σε βιομηχανικό εργοτάξιο. Τα ζώα έχουνε φύγει τρομαγμένα αφού το σπίτι τους έγινε εμπόλεμη ζώνη.
Είναι ολοφάνερο ότι η προστασία των δασών είναι «εθνική προτεραιότητα», δε νομίζετε; Υποθέτουμε ότι κάποια ανάλογη συγκινητική δήλωση θα έκανε ο Υπουργός και χθες, 22/3, για να τιμήσει την εξίσου σημαντική «Παγκόσμια Ημέρα για το Νερό». Γελάνε και οι πέτρες του Κακάβου, κύριε Υπουργέ.