Τα σχέδια του ΝΑΤΟ για πολεμικούς προϋπολογισμούς στο 5% του ΑΕΠ των κρατών - μελών και η διάθεση από την ΕΕ 800 δισ. ευρώ για πολεμικούς εξοπλισμούς, όπως προβλέπει το σχέδιο «ReArm Europe» (στην Ελλάδα εξειδικεύτηκε στην τελευταία συζήτηση της Βουλής από την κυβέρνηση της ΝΔ, με τη συναίνεση όλων των αστικών κομμάτων), είναι η μία όψη του νομίσματος.
Η άλλη είναι ο «εμπορικός πόλεμος» που κήρυξε πριν λίγες μέρες ο Ντ. Τραμπ, ανακοινώνοντας δασμούς στις εισαγωγές από μια σειρά κράτη, από την Κίνα μέχρι την ΕΕ. Η επόμενη πράξη του έργου περιλαμβάνει τα «αντίποινα» που σχεδιάζουν τα θιγόμενα κράτη και η ΕΕ, αλλά και το όποιο παζάρι ή διαπραγμάτευση προκύψει.
Όλα αυτά σε συνθήκες που φουντώνει ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή, με το ενδεχόμενο γενίκευσης της σύγκρουσης ΗΠΑ - Ισραήλ με το Ιράν, ενώ ο πόλεμος στην Ουκρανία καλά κρατεί, παρά τα όποια παζάρια γίνονται ανάμεσα σε Ρωσία και ΗΠΑ για τη μοιρασιά.
Στην τελευταία περίπτωση, μάλιστα, η λεγόμενη «συμμαχία των προθύμων», που περιλαμβάνει ΝΑΤΟικές χώρες της ΕΕ, μαζί και την Ελλάδα, μελετά την πιο ενεργή εμπλοκή στον πόλεμο, με μεγαλύτερη οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία, ακόμα και με την αποστολή στρατευμάτων. Η ΕΕ προχώρησε και σε οδηγίες επιβίωσης για τους λαούς της Ευρώπης σε περίπτωση άμεσης εμπλοκής και γενίκευσης του πολέμου στην Ουκρανία.
Αυτές οι εξελίξεις διαμορφώνουν το πλαίσιο του τι θα ζήσουμε τα επόμενα χρόνια, με τι θα βρεθούν αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι, οι λαϊκές δυνάμεις. Σίγουρα τίποτα καλό δεν προμηνύουν για τους λαούς όλου του κόσμου, ούτε βέβαια για τον ελληνικό λαό. Αντίθετα, νέες φουρτούνες βρίσκονται μπροστά μας.
