Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2022

FIFA Η σαπίλα πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα

 


Κόντρες συμφερόντων και παιχνίδια εξουσίας, μερικά από όσα συνθέτουν την εικόνα στην κεφαλή του εμπορευματοποιημένου ποδοσφαίρου

 

Πηγή: Associated Press

 

«Σήμερα νιώθω Καταριανός. Νιώθω Αραβας, νιώθω Αφρικανός. Σήμερα νιώθω γκέι, ΑμεΑ, νιώθω μετανάστης εργάτης». Με τη βαρύγδουπη αυτή δήλωση ο πρόεδρος της FIFA Τζιάνι Ινφαντίνο, λίγο πριν την έναρξη του Μουντιάλ στο Κατάρ, προσπαθούσε για άλλη μια φορά να καλύψει τα όσα στιγμάτισαν και συνεχίζουν να στιγματίζουν τη διοργάνωση στην εν λόγω πετρελαιομοναρχία και πρώτα απ' όλα τη βαριά σκιά του αίματος των χιλιάδων εργατών που έχασαν την ζωή τους στα έργα υποδομής, θυμάτων του εργοδοτικού εγκλήματος των μεγαλοεργολάβων και των πολυεθνικών υπό την ανοχή των Καταριανών διοργανωτών και της ίδιας της FIFA. Χώρια τις διεθνείς αντιδράσεις για την καταπάτηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων στο Κατάρ και τα σκάνδαλα χρηματισμού παραγόντων για μεροληπτική ψήφο, που εξαρχής συνόδευσαν την ανάληψη της διοργάνωσης από τη χώρα αυτή.

Με βάση αυτά, στα λεγόμενα του προέδρου της FIFA είναι εμφανής η προσπάθεια να σωθεί το πανάκριβο ποδοσφαιρικό «προϊόν» του Μουντιάλ, και παράλληλα να κρυφτούν οι ευθύνες της ίδιας της FIFA για όσα έχουν συμβεί στην περίπτωση της φετινής διοργάνωσης. Πολύ περισσότερο, να αποφευχθεί το να στιγματιστεί για άλλη μια φορά η Συνομοσπονδία, η οποία στα τέσσερα χρόνια εμπορικών συμφωνιών που συνδέονται με το Μουντιάλ στο Κατάρ έχει αποκομίσει έσοδα της τάξης των 7,5 δισ. δολαρίων.

ΒΡΕΤΑΝΙΑ Η κυβέρνηση σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει τον στρατό ως απεργοσπαστικό μηχανισμό

 

 

Η κυβέρνηση της Βρετανίας εκπονεί σχέδιο που προβλέπει τη χρησιμοποίηση του στρατού ως απεργοσπαστικού μηχανισμού, όπως προκύπτει από δηλώσεις του προέδρου του Κόμματος των Συντηρητικών και υπουργού Άνευ Χαρτοφυλακίου, Ναντίμ Ζαχάουι, την ώρα που η χώρα συγκλονίζεται από το μαζικότερο απεργιακό κύμα των τελευταίων δεκαετιών.

Σύμφωνα με τον Ζαχάουι. το κυβερνητικό σχέδιο προβλέπει ότι περίπου 2.000 στρατιώτες θα είναι σε ετοιμότητα για να οδηγούν ασθενοφόρα ή να εκτελούν χρέη τελωνειακών σε συνοριακές υπηρεσίες, καθώς προκλητικά υποστήριξε πως «είναι απαράδεκτο να διαταραχθούν οι ζωές των πολιτών μέσα στις γιορτές από απεργίες εργαζομένων»!

Μάλιστα, ο Ζαχάουι επέρριψε στον Πούτιν και «στον πόλεμό του στην Ουκρανία» την ευθύνη για την αύξηση του πληθωρισμού και των τιμών στη Βρετανία, κατηγορώντας εμμέσως τους απεργούς ως συνεργούς του Ρώσου προέδρου, ζητώντας από τα συνδικάτα να εγκαταλείψουν τα αιτήματά τους και να στείλουν ένα σαφές μήνυμα στον Πούτιν ότι δεν μπορεί «να χρησιμοποιήσει την ενέργεια ως όπλο».

Ν. Βερνίκος: «Εμείς, οι εφοπλιστές, θα γίνουμε πλουσιότεροι»

 

ΕΜΠΑΡΓΚΟ ΣΤΟ ΡΩΣΙΚΟ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟ

 

 

«Εμείς, οι εφοπλιστές, θα γίνουμε πλουσιότεροι» από το εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο δήλωσε Νίκος Βερνίκος, πρόεδρος του Διεθνούς Εμπορικού Επιμελητηρίου στη γαλλική εφημερίδα «Liberation».

Συγκεκριμένα δήλωσε ότι «το εμπάργκο στις θαλάσσιες μεταφορές ρωσικού πετρελαίου θα έχει θετικό αποτέλεσμα: Εμείς, οι εφοπλιστές, θα γίνουμε πλουσιότεροι. Το κόστος μεταφοράς, το οποίο έχει ήδη εκτοξευθεί στα ύψη, θα αυξηθεί ακόμη πιο γρήγορα!». Δηλώνει ακόμα ότι «τα μποϊκοτάζ έχουν ως συνέπεια να ανεβαίνουν οι τιμές των προϊόντων που εισάγονται ή εξάγονται από τη χώρα στην οποία εφαρμόζεται το εμπάργκο».

Ο Έλληνας εφοπλιστής θεωρεί ότι είναι αναποτελεσματικές οι κυρώσεις και δηλώνει ότι «ο μισός πλανήτης αδιαφορεί για το μποϊκοτάζ και δεν επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία» και προσθέτει πως «οι πλοιοκτήτες, εκτός από τους Έλληνες, θα αναλάβουν επομένως τη μεταφορά του πετρελαίου...». 

Ούτε ακούνητη, ούτε αγέλαστη...

 

 

Δεν τους ενοχλεί ούτε το ντύσιμο της Μποφίλιου, ούτε η φωτογράφηση στο Λονδίνο.

Τους ενοχλεί ότι η Νατάσσα Μποφίλιου, όπως και άλλοι καλλιτέχνες, αθλητές σπάνε το «μοτίβο» του «ακούνητου και αγέλαστου», που στο ερώτημα «μέρα ή νύχτα», παρά το πυκνό σκοτάδι της νύχτας, απαντάνε «μέρα» και το φωνάζουνε στο πλευρό όσων το παλεύουν κάθε μέρα στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα Πανεπιστήμια και στα σχολεία.

Δομή και … Αποδόμηση…

 


Τι λέξη κι αυτή! Δομές! Ηθικά γιαπιά ανηλίκων. Εκεί όπου τα παιδιά από φτώχεια, ανάγκη, κακοποίηση, αδυναμία, καταλήγουν σαν μπίλιες σε ρουλέτα φιλανθρωπίας.

Έχω δει οχταμηνίτικο μωρό σε νοσοκομείο της Βαγδάτης να πεθαίνει μπροστά στα μάτια των γονιών του και τα δικά μου, μετά από απέλπιδες προσπάθειες γιατρών να του περάσουν μια πεταλούδα στη φλεβίτσα, που προοριζόταν όμως για ενήλικα. Δεν χρειάζεται να πω πώς ακούγεται ο σπαραγμός και η θλίψη κι η επιστημονική απογοήτευση, σ’ έναν θάλαμο με οχτώ άδεια κρεβάτια και σ’ ένα απ’ αυτά να κείται ένα πτώμα βρέφους. Έχω δει σε ένα διήμερο δεκαεφτά χιλιάδες πτώματα παιδιών κάτω των 15, θερισμένα απ’ τη χολέρα, μετά τον εμφύλιο στη Ρουάντα, είτε σε ατέλειωτες σειρές αριστερά και δεξιά από τον χωματόδρομο των προσφυγικών στρατοπέδων στην Γκόμα, είτε σε λόφους, ίδιους μ’ αυτόν των σκουπιδιών στη χωματερή, άταφα και καλυμμένα πρόχειρα με ασβέστη. Σας φρικάρω σαββατοκυριακάτικα, αλλά πιστέψτε με, ακόμα και στην αφόρητη δυσωδία του θανάτου, αυτή η αποφορά του παιδιού είναι πάντα χειρότερη. Κολασμένη. Έχω παλέψει πολύ για να κρατηθεί το λογικό μου στη θέση του, να μην ξεραθεί η ψυχή μου, και να μη σταματήσει η καρδιά μου μπροστά σε παιδί – θύμα.