«Φυσάει ένας αέρας που σαρώνει»!

Ολα ξεκίνησαν σαν σήμερα, κάποια μακρινή 1η Απριλίου, από κάτι ψεύτες Κέλτες ψαράδες. Αρχιζε τότε η εποχή του ψαρέματος κι επειδή δεν κατάφερναν να πιάσουν ψάρια, αποφάσισαν να λένε τερατώδη ψέματα για τα δήθεν γεμάτα δίχτυα τους.

• Το 1878, έναν χρόνο μετά την ανακάλυψη του φωνογράφου από τον Eντισον, η εφημερίδα «Graphic» της Ν. Υόρκης ανακοινώνει πως ο εφευρέτης έφτιαξε μηχανή που μετατρέπει το χώμα σε δημητριακά και το νερό σε κρασί! Το πιστεύουν.
• Tην Πρωταπριλιά του 1934 η γερμανική εφημερίδα «Berliner Illustrirte Zeitung» γράφει για μια νέα εφεύρεση, που επιτρέπει στον άνθρωπο να πετάξει, χρησιμοποιώντας μόνο τη δύναμη των πνευμόνων του. Οχι μόνο το πιστεύουν, αλλά και το δοκιμάζουν.
• Το 1940 το Ινστιτούτο Φράνκλιν στις HΠA ανακοινώνει ότι την επόμενη μέρα, στις 3 το απόγευμα, θα έρθει το τέλος του κόσμου. Το πιστεύουν και σπάνε τα τηλέφωνα από έντρομους πολίτες.
• Tην 1η Απριλίου 1957 στην ειδησεογραφική εκπομπή του BBC «Πανόραμα» δείχνουν Eλβετούς αγρότες να μαζεύουν από μακαρονόδεντρα τη σοδειά του ...σπαγγέτι. Οι τηλεθεατές το πιστεύουν, ενθουσιάζονται και ζητούν πληροφορίες για το πώς θα καλλιεργήσουν ζυμαρικά!
• Το 1993 οι συντάκτες του «Independent» αναφέρουν πως επιστήμονες της Oξφόρδης και του Mπρεστ ανακάλυψαν το χωριό του Aστερίξ. Οι fans πανηγυρίζουν!
• Το 1980 το άτακτο δίκτυο BBC «πουλάει» τους δείκτες του Big Ben και οι προσφορές που δέχεται απ' όλο τον κόσμο, χτυπούν ρεκόρ.

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα κατασκευασμένα ψέματα που επινόησαν κάποιοι ευφάνταστοι, για να διασκεδάσουν στη γιορτή της Πρωταπριλιάς.

Εποχή παγκόσμιου ψεύδους

Ούτε Φράκτες, ούτε “Σπιναλόγκες”

 

ΑΠΟ ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Σαββατο 1 Απριλιου 2023

 

 

Κάντε την πράξη: Από τα 214 χλμ που είναι η συνοριογραμμή στον Εβρο, αφαιρέστε τα 40 χλμ του φράκτη, συν τα 40 χλμ της επέκτασης που υπέγραψε ο κ.Μητσοτάκης με τους καλούς εργολάβους. Ο,τι περισσεύει είναι ο προεκλογικός σανός και το ακροδεξιό δηλητήριο που βλέπει στους μετανάστες τους “εισβολείς” ενώ στις αντιμεταναστευτικές συμφωνίες ΕΕ-Τουρκίας και στις Ηellenic Train τους “σωτήρες”.

 

Α, ναι: Και 800 χλμ να τον κάνετε τον φράκτη, και 4 φορές να τον φέρετε βόλτα στα σύνορα στον Εβρο, κι ως άλλοι Τραμπ να ποζάρετε στην κατασκευή του, μια ματιά εκεί στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικό και θα το καταλάβετε (; ) κύριοι, τόσο εσείς της κυβέρνησης όσο κι εσείς της ευρωΝΑΤΟφρόνου αντιπολιτεύσεως: Τα “διαβατήρια” της μετανάστευσης και του δουλεμπορίου (πείνα, φτώχεια, βομβαρδισμοί, ανελευθερία) εσείς τα σφραγίζετε.

 

Οσο για τα σύνορα, που τα προστατεύετε από μετανάστες, εσείς πάλι τα έχετε κάνει σουρωτήρι, από μέσα κι απ’ έξω, έχοντας μετατρέψει όλη την επικράτεια σε “φαιό νταμάρι” για να ασκούνται και να δρουν από τα βομβαρδιστικά, τα αεροπλανοφόρα και τα drones των Αμερικάνων μέχρι οι συνεκπαιδευόμενοι ΝΑΤΟικοί “σύμμαχοι” της Τουρκίας και από την Frontex μέχρι οι πολεμικές μηχανές του ισραηλινού κράτους-τρομοκράτη.

ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ Άρχισαν τα προεκλογικά ανέκδοτα - πρόκληση στον λαό

 

 

Δίνουν και παίρνουν τα «προεκλογικά ανέκδοτα» από ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό να στηρίξουν τα εκβιαστικά και κάλπικα διλήμματα εν όψει των εκλογών.

Έτσι σε ανάρτησή του ο πρωθυπουργός, προκαλώντας τα εκατομμύρια εργαζόμενους, ισχυρίζεται πως η μόνη προεκλογική δέσμευση που δεν τήρησε την προηγούμενη τετραετία είναι τάχα ο διπλασιασμός του κατώτατου μισθού που δήθεν τον τριπλασίασε, ενώ δεν διστάζει να μιλήσει και για… ενίσχυση της επιθεώρησης εργασίας.

Τέτοιο θράσος, την ώρα που η ακρίβεια καταπίνει πάνω από δύο μισθούς τον χρόνο, το 80% του εισοδήματος φεύγει σε διατροφή και ενοίκιο, οι ελαστικές σχέσεις εργασίας σπάνε κόκαλα, ο μέσος μισθός είναι στα 800 ευρώ, λιγότερο απ’ ό,τι πριν μια δεκαετία, οι «τρεις αυξήσεις» του κατώτερου μισθού τον έφεραν… 29 ολόκληρα ευρώ πάνω από το 2011, ενώ γίνονται με βάση τον κατάπτυστο νόμο Βρούτση - Αχτσιόγλου, δηλαδή με υπουργική απόφαση και με βάση την «ανταγωνιστικότητα» των επιχειρηματικών ομίλων, αλλά και με «παγωμένες» τις τριετίες και τους εργαζόμενους να χάνουν συνεχώς. Όσο για τους… ελέγχους της επιθεώρησης εργασίας, απ’ αυτή με ευθύνη όλων των κυβερνήσεων δεν έχει απομείνει ούτε το φύλλο συκής, ενώ για να ελεγχθούν οι χώροι δουλειάς που έχουν μετατραπεί σε ζούγκλα, με έναν εργαζόμενο να σκοτώνεται κάθε τρεις μέρες, δεν θα αρκούσαν χρόνια. Αντίθετα, ο πρωθυπουργός διαφήμισε τα μέτρα που θα ελέγχουν την… εφαρμογή της παραπέρα ευελιξίας και της διευθέτησης του χρόνου εργασίας με βάση τον άθλιο νόμο Χατζηδάκη.

Μια πρώτη κριτική στο βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη, «Στη σκιά του Στάλιν»

 

Στη σκιά του καπιταλισμού, η αιώνια σκοτεινιά των απολογητών του

 

 

 

• Του Κώστα Σκολαρίκου, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ

Κάθε βιβλίο Ιστορίας δεν αποτελεί ένα άθροισμα ιστορικών πηγών, ούτε οι εκτιμήσεις του μια απλή προέκταση των ιστορικών ντοκουμέντων. Την επιλογή της θεματολογίας και των αντίστοιχων ντοκουμέντων, τη μέθοδο της ιστορικής μελέτης και πολύ περισσότερο τα πορίσματα της ιστορικής έρευνας τα επηρεάζει η πολιτική και ταξική τοποθέτηση του ιστορικού - συγγραφέα του.

Αυτό πρέπει να θεωρείται δεδομένο σε μια κοινωνία ταξικής εκμετάλλευσης, αφού όσοι όρκοι επιστημονικής αντικειμενικότητας κι αν δοθούν, δεν είναι ικανοί να υπερβούν το ταξικό χάσμα ανάμεσα στους εκμεταλλευτές και στους υπό εκμετάλλευση. Με αυτήν την έννοια, κάθε βιβλίο κάθε ιστορικού που υπερασπίζεται την καπιταλιστική εκμετάλλευση δεν είναι δυνατόν να αντικρίζει την Ιστορία από τη σκοπιά των συμφερόντων και των πόθων των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων.

Ωστόσο, στην περίπτωση του Ν. Μαραντζίδη δεν μπορούμε να μιλήσουμε απλά για έναν αστό ιστορικό που αντιμετωπίζει τα ιστορικά τεκταινόμενα μέσα από τα «ταξικά γυαλιά» του. Και αυτό γιατί προχωρά παραπέρα, αφού σκόπιμα επιχειρεί να «προσαρμόσει» τα ιστορικά γεγονότα στην προκρούστεια κλίνη των απαιτήσεων ενός προκατασκευασμένου αντικομμουνιστικού αφηγήματος - ιδεολογήματος.

Από ... «σταθερότητα» χορτάσαμε!

 

Ζούμε στον προεκλογικό αστερισμό της ...«σταθερότητας».

«Σταθερότητα» με αυτοδυναμία ζητάει ο Μητσοτάκης. «Σταθερότητα» με προοδευτική συγκυβέρνηση επιδιώκει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ως δύναμη «σταθερότητας» παρουσιάζεται και το ΠΑΣΟΚ.

Τόση «σταθερότητα», μόνο μεγαλύτερη αστάθεια και ανασφάλεια προμηνύει για τον λαό, αν δεν είναι ο ίδιος πιο δυνατός και αυτοί πιο αδύναμοι μετά τις εκλογές...

Γι' αυτό, όσο πιο ψηλά το ΚΚΕ!

* * *

Εμείς απλά θυμίζουμε:

Με «σταθερότητα» έκοβαν όλοι μαζί μισθούς και συντάξεις...

Με «σταθερότητα» έφτασαν τον ΦΠΑ στα τρόφιμα «στον θεό»...

Με «σταθερότητα» βάζουν τη χώρα μας σε περιπέτειες με την εμπλοκή στα ΝΑΤΟικά σχέδια και τους πολέμους...

Με «σταθερότητα» κόβουν το ρεύμα στα φτωχόσπιτα και ξαμολούν τα κοράκια των funds...

Με «σταθερότητα» έγιναν τα εγκλήματα στο Μάτι, στη Μάνδρα, στα Τέμπη...

Και με «σταθερότητα» προετοιμάζονται τα επόμενα εγκλήματα...

Αυτά που ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζουν εναλλάξ «θυσία» και «ευκαιρία»...

Γιατί το κράτος έχει συνέχεια...

«Και το μυαλό μου είναι θολό... πω, πω, πω, πω»

 

Ο τίτλος προέρχεται από τη γνωστή ατάκα του «ποιητή Φανφάρα» στην ταινία «Ξύπνα Βασίλη», όπου στο τέλος ο αντικομμουνιστής ποιητής Φανφάρας και η μοχθηρή εκδότης - εργοδότρια Φαρλάκου έγιναν κολλητοί με τους νεόπλουτους μεταλλαγμένους «αριστερούς».

Τον «ποιητή Φανφάρα» και τον εκδοτικό οίκο «Φαρλάκου» θυμίζουν εσχάτως ο δημοσιογράφος Μ. Κοττάκης και οι δεξιές - ακροδεξιές / αντικομμουνιστικές εφημερίδες στις οποίες είναι διευθυντής και αρθρογραφεί («Εστία», «Δημοκρατία»). Οπως και στην ταινία, έτσι και εδώ ο κ. Κοττάκης και τα εν λόγω Μέσα έχουν γίνει «κολλητοί» με τους πολιτικά «νεόπλουτους» του ΣΥΡΙΖΑ, υιοθετώντας μεγάλο μέρος της ατζέντας τους. Γι' αυτό άλλωστε και ο κ. Κοττάκης - όχι σπάνια - εμφανίζεται και ως αναλυτής σε Μέσα που στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ, από την εποχή μάλιστα της κυβερνητικής - κρατικής ΕΡΤ του κ. Παππά.

Βεβαίως, ούτε κι αυτό είναι κάτι εντελώς πρωτότυπο. Πάντα η σοσιαλδημοκρατία είχε πάρε - δώσε με ακροδεξιές δυνάμεις, για να κόβει ψήφους από το άμεσα ανταγωνιστικό της αστικό δεξιό κόμμα. Είναι γνωστές οι επαφές του ΠΑΣΟΚ παλιότερα με το ακροδεξιό ΛΑ.Ο.Σ., σε σημείο μάλιστα που το συγκεκριμένο κόμμα μπήκε και στην ίδια κυβέρνηση με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Το ίδιο περίπου συνέβη και όταν οι - προερχόμενοι από τη ΝΔ - ακροδεξιοί ΑΝΕΛ μπήκαν στη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και στο εξωτερικό υπάρχουν ανάλογα παραδείγματα, με πιο χαρακτηριστική τη Γαλλία και τις γνωστές σχέσεις του Σοσιαλιστικού Κόμματος με τον πατέρα Λεπέν.