Χυδαιολογούν ενάντια στους εκπαιδευτικούς

 

Από το πανελλαδικό συλλαλητήριο των εκπαιδευτικών στην Αθήνα

 

Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού την περασμένη Παρασκευή στο υπουργείο Παιδείας, ότι όποιος εκπαιδευτικός αρνείται από θέση αρχής την αξιολόγηση δεν έχει θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα, συνιστούν ευθεία απειλή απολύσεων προς τη συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών. Αποτελούν συνέχεια και κλιμάκωση της πολιτικής που έχει αποφέρει φέτος χιλιάδες κλήσεις σε Πειθαρχικά Συμβούλια και γενικότερα διώξεις σε εκπαιδευτικούς, της πολιτικής του αυταρχισμού και της καταστολής με την οποία η κυβέρνηση αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς ειδικά τα τελευταία χρόνια. Οι εμπρηστικές δηλώσεις έδωσαν επίσης «γραμμή» σε διάφορους κονδυλοφόρους του αστικού Τύπου να παραδεχτούν ότι η αξιολόγηση δεν έχει προχωρήσει και να ξεράσουν χολή για τους «συνδικαλιστές της εκπαίδευσης», να χυδαιολογήσουν ότι οι μισοί εκπαιδευτικοί... κάθονται και δεν κάνουν τίποτα, είναι αδιάφοροι για τους μαθητές, δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα στο σχολείο κ.ο.κ.

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, ΑΣ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥΣ

 

          Το εγκληματικό ατύχημα στην περιοχή της τεχνικής λίμνης του δήμου, με θύμα ένα δίχρονο παιδί, αναδεικνύει την ανάγκη της απόδοσης ευθυνών σε όσους ενέχονται με πράξεις ή παραλείψεις και την ανάγκη λήψης ικανών προληπτικών μέτρων, σε όλους τους δημόσιους – δημοτικούς χώρους.

          Η λίμνη υπάρχει εδώ και 30 χρόνια! Το 2016 ονοματοδοτήθηκε από την τότε δημοτική αρχή. ΄Εγιναν εργασίες, δενδροφυτεύσεις και διάφορες κατασκευές επισης από την δημοτική αρχή. Χωρίς να υπάρξει, από ότι γνωρίζουμε, αντίρρηση από αρμόδια δημόσια υπηρεσία (Κτηματική Εταιρεία Δημοσίου ή άλλη). Την συγκεκριμένη πόρτα εισόδου ποιός την κατασκεύασε; Ποιά ήταν η συνεννόηση του δήμου Ωραιοκάστρου με την Περιφερειακή Διοίκηση Κ. Μακεδονίας το 2020, για την βελτίωση και τον εμπλουτισμό του χώρου;

Το μεγαλύτερο έγκλημα

Πηγή: Eurokinissi

Με αφορμή τη χτεσινή Παγκόσμια Μέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία, τα στοιχεία που βγαίνουν στο φως για το πλήθος των εργατικών «ατυχημάτων» και των επαγγελματικών ασθενειών, δεν αφήνουν κανένα περιθώριο εφησυχασμού.

Κάθε τρεις μέρες, η εργατική τάξη μετράει έναν νεκρό στους χώρους δουλειάς. Τα εργοδοτικά εγκλήματα δεν είναι ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε φταίει η κακιά η ώρα, όπως προσπαθούν να τα παρουσιάσουν τα επιτελεία κυβέρνησης και εργοδοσίας.

Η εργατική δύναμη είναι εμπόρευμα, που η εργοδοσία προσπαθεί να αγοράσει όσο πιο φτηνά μπορεί, για να αυξάνει την ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη της. Γι' αυτό τα μέτρα ασφάλειας λογαριάζονται ως «κόστος» που πρέπει να μειωθεί, με την αμέριστη στήριξη του κράτους και όλων των κυβερνήσεων.

Η έλλειψη μέτρων Υγείας και Ασφάλειας στην εργασία είναι επομένως αποτέλεσμα του σχεδιασμού και οργάνωσης της παραγωγής με κριτήριο το κέρδος. Αυτό είναι που αυξάνει τις πιθανότητες και τους κινδύνους για τον εργαζόμενο να μη γυρίσει αρτιμελής, ακόμα και ζωντανός από το μεροκάματο.