Τετάρτη 30 Απριλίου 2025

Ευκαιρίες ακούνε και ευκαιρίες δεν βλέπουνε!

 

Πολλές φορές την τελευταία 20ετία έχουν ακούσει οι αυτοαπασχολούμενοι και οι μικροί επαγγελματίες ότι «έρχονται νέες ευκαιρίες» για προγράμματα επιδοτήσεων ή για χρηματοδοτήσεις από τον τραπεζικό τομέα, που θα αντιμετωπίσουν τα προβλήματα.

Ακουγαν ότι μετά τον covid δήθεν έρχεται μια σημαντική ανάκαμψη, από την οποία θα κερδίσουν όλοι... Ανάκαμψη ήρθε, αλλά, όπως συμβαίνει στις συνθήκες της οικονομίας της αγοράς, αυτοί που κερδίζουν, είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, που είδαν την κερδοφορία τους να εκτοξεύεται, όταν ακόμα το πραγματικό λαϊκό εισόδημα βρίσκεται στα επίπεδα του 2011. Και όταν η πλειοψηφία των αυτοαπασχολούμενων αυξάνει τον χρόνο και την εντατικότητα της εργασίας του, αλλά πηγαίνει όλο και μικρότερο εισόδημα στο σπίτι και δεν καταφέρνει να ξεμπερδέψει από παλιά και νεότερα χρέη.

Πριν δύο χρόνια, ακούσαμε το παραπλανητικό αφήγημα ότι «έρχονται» τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης και του νέου ΕΣΠΑ που «θα σώσουν» τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα... Η κατάσταση σήμερα - σε φάση ανάκαμψης της οικονομίας μάλιστα - είναι απολύτως αποκαλυπτική: Τα δισεκατομμύρια που έρχονται κατευθύνονται για στήριξη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, τα δάνεια σε αυτούς δίνονται με επιτόκιο 2% (!) όταν στο πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα μικροπιστώσεων το επιτόκιο φτάνει στο 5%.

Ίδιες ράγες

 

Πηγή: Eurokinissi

 

Το νομοσχέδιο για τον «νέο ΟΣΕ» και η αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή για τους πρώην υπουργούς Σπίρτζη (ΣΥΡΙΖΑ) και Καραμανλή (ΝΔ) ανοίγουν έναν νέο κύκλο στην υπόθεση του εγκλήματος των Τεμπών και επιβεβαιώνουν βασικά ζητήματα που έχει αναδείξει από την πρώτη στιγμή το ΚΚΕ.

Το κυριότερο: Τα στοιχεία για τους δυο υπουργούς - ορισμένα από αυτά παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης» - επιβεβαιώνουν ότι ήξεραν για την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου και τους κινδύνους που καραδοκούν. Τους είχαν άλλωστε αναδείξει πολλές φορές με παρεμβάσεις τους οι σιδηροδρομικοί, για να εισπράξουν απαξίωση και απόρριψη των αιτημάτων τους.

Ο λόγος δεν είναι άλλος από το γεγονός ότι όλες διαχρονικά οι κυβερνήσεις αντιμετωπίζουν την ασφάλεια ως κόστος. Με αυτό το κριτήριο γίνεται ή δεν γίνεται ένα έργο, προχωράει γρήγορα ή αργά, τελειώνει ή μένει στη μέση.