Κυριακή 28 Ιουνίου 2015

“ΌXI” και ξανά “ΌXI” και πάλι “OXI”!

Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko

  
    Ερώτηση 1η: Μόλις πριν από 5 μήνες δόθηκε μια καθαρή λαϊκή εντολή: Να μπει τέλος στη λιτότητα, να καταργηθούν τα Μνημόνια. Γιατί λοιπόν χρειάζεται δημοψήφισμα η Κυβέρνηση για να εφαρμόσει μια λαϊκή εντολή η οποία της έχει δοθεί ήδη με τις εκλογές και μάλιστα ξεκάθαρα; Εκτός εάν το δημοψήφισμα γίνεται για άλλο λόγο. Αλλά για ποιόν;

    Ερώτηση 2η: Ο κ. Τσίπρας λέει ότι είναι άλλο πράγμα να έχεις την κυβέρνηση και είναι άλλο πράγμα να έχεις την εξουσία. Σωστά. Η κυβέρνηση επίσης καταγγέλλει ότι στο εσωτερικό της χώρας πολιτικοί της αντίπαλοι, μιντιακά συγκροτήματα κ.λπ. δρουν με όρους «πέμπτης φάλαγγας» και σαν «εσωτερική τρόικα». Γιατί λοιπόν η Κυβέρνηση δίνει περιθώριο κινήσεων σε αυτή την «πέμπτη φάλαγγα»; Γιατί, αντί να εφαρμόσει την πολιτική της κατάργησης των Μνημονίων για την οποία ψηφίστηκε στις εκλογές επιτρέπει σε αυτήν την «πέμπτη φάλαγγα» - όπως η ίδια την χαρακτηρίζει - να μετατρέψει τις απειλές, την κινδυνολογία, τους εκβιασμούς σε σκηνικό απόλυτης τρομοκράτησης του λαού με κίνδυνο την υφαρπαγή του «ναι» από λαϊκά στρώματα;
   Τι μέτρα, τι προετοιμασία, υπήρξε όλο το προηγούμενο διάστημα ή ακόμα και τώρα από την κυβέρνηση για να αποτραπούν παιχνίδια πανικού όπως αυτά με τις τράπεζες, τα βενζινάδικα, τα σούπερ μάρκετ; Και τελικά αυτή η τακτική τι ενισχύει; Είναι ή δεν είναι εργαλείο στα χέρια εκείνων που σπρώχνουν ανθρώπους στο «ναι» με κίνδυνο αυτό να υπερισχύσει δίνοντας τη δυνατότητα στους δυνάστες εντός και εκτός των τειχών να λένε ότι ο ελληνικός λαός «θέλει Μνημόνια» (!) και καλλιεργώντας στο εσωτερικό της χώρας τη λογική του «σφάξε με αγά μου ν’ αγιάσω», υπονομεύοντας για μακρύ διάστημα το αίτημα μιας άλλης προοπτικής για τον τόπο;

    Ερώτηση 3η: Πριν τις εκλογές, ο κ. Τσίπρας ισχυριζόταν ότι στις διαπραγματεύσεις που θα έκανε με τους εταίρους ως πρωθυπουργός, εκείνοι θα κάμπτονταν ή ότι εάν δεν κάμπτονταν εκείνος σε κάθε περίπτωση θα εφάρμοζε το πρόγραμμά του. Τίποτα από όλα αυτά δεν επαληθεύτηκε. Ο κ. Τσίπρας μας λέει ότι και μετά το δημοψήφισμα, πάλι με τους ίδιους «εταίρους, φίλους» και «θεσμούς» θα πάει να διαπραγματευτεί. Εάν και πάλι του πουν «όχι», εκείνος αυτή τη φορά τι θα κάνει; Αυτό δεν μας το απαντάει…

    Ερώτηση 4η: Ο κ. Τσίπρας, όχι μόνον δεν απαντάει τι θα κάνει αν οι εκβιαστές, οι γκάγκστερ, οι τοκογλύφοι, παραμείνουν εκβιαστές, γκάγκστερ και τοκογλύφοι, αλλά προεξοφλεί κιόλας ότι το «όχι» στο δημοψήφισμα δεν συνιστά αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προεξοφλεί ότι το «όχι» στο δημοψήφισμα θα συνιστά παραμονή στο τραπέζι για «ειλικρινή» και «έντιμη», όπως συνεχίζει να λέει, συμφωνία με τους «εταίρους». Ότι το «όχι» που επιδιώκει δεν είναι απόφαση ρήξης με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προεξοφλεί δηλαδή ότι το «όχι» που ζητά από τον ελληνικό λαό, το ζητά για να διατηρήσει τον ελληνικό λαό στην αρένα των εκβιαστών, των γκάγκστερ και των τοκογλύφων! Αλλά αυτό το «όχι», όπως δηλώνει ότι θα το ερμηνεύσει ο κ. Τσίπρας, σε τι διαφέρει στρατηγικά από το «ναι»;

Το «αριστερό» όχι...

Το «αριστερό» όχι...

Ώστε η αριστερή θέση απέναντι στο δημοψήφισμα (αν αυτό πραγματοποιηθεί) είναι να πούμε «όχι». Ωραία. Ας αφήσουμε στην ακρη ποιοι συνασπίζονται σ' αυτό το «όχι», ας ξεχάσουμε τις εθνικολαϊκές κραυγές (παρομοιάζουν το δημοψήφισμα με το 1940!), ας κρατήσουμε στην άκρη δραματοποιημένα επιχειρήματα που αγγίζουν το συναίσθημα και όχι την γνώση και στηρίζονται στην άγνοια κινδύνου. Και ας σταθούμε στο διακύβευμα, σε τι λέμε «όχι». Λέμε «όχι» στην πρόταση των δανειστών, της τρόικας (που βαφτίσθηκε θεσμοί) και η οποία περιλαμβάνει σκληρά μέτρα σε μια ήδη δοκιμαζόμενη κοινωνία. Συμφωνώ.

Συμφωνώ, αλλά και θυμάμαι όμως. Θυμάμαι πως υπήρχε μια πρόταση της ελληνικής κυβέρνησης 47 ολόκληρων σελίδων και στην πρόταση αυτή προστέθηκαν στην πορεία και άλλες γενναίες υποχωρήσεις από την πλευρά μας. Επειδή τα γεγονότα τρέχουν με τρελούς ρυθμούς και έχουν μεγάλη ένταση, ενδεχομένως να έχουμε ξεχάσει τι περιλαμβάνει αυτή η πρόταση. Έμμεση και γενναία μείωση συντάξεων (με αύξηση της παρακράτησης σε κύριες και για πρώτη φορά σε επικουρικές), διατήρηση για δυο χρόνια του άδικου ΕΝΦΙΑ, αύξηση του φόρου αλληλεγγύης, ιδιωτικοποίηση ΟΛΠ, ΟΛΘ, των δέκα μεγαλύτερων λιμανιών της χώρας και των 24 περιφερειακών αεροδρομίων και άλλα πολλά και επώδυνα ιδιαίτερα για τους οικονομικά αδύναμους.

Αυτό είναι η αριστερή απάντηση, λοιπόν; Και η δεξιά είναι η πρόταση της τρόικας, η οποία επιβαρύνει την κοινωνία με περίπου 2 δισ. ευρώ ακόμα (η κυβέρνηση έλεγε πως η διαφορά είναι πολύ μικρότερη, αλλά ας δεχτούμε τα 2 δισ.) με επιπλέον σκληρά μέτρα. Περί αυτού πρόκειται λοιπόν και όλα τα υπόλοιπα, με τα οποία προσπαθούν να επενδύσουν ιδεολογικά αυτή την πρωτοβουλία για δημοψήφισμα, είναι απαξιωτικά για την αριστερά και στοχεύουν στην κοντή μνήμη. Όπως αυτός ο υπουργός Παππάς που βγήκε τα ξημερώματα από το Μαξίμου, για να μας πει ότι οι προτάσεις των δανειστών είναι ασύμβατες με το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ! Ενώ είναι συμβατές με το πρόγραμμα αυτό, οι προτάσεις των 47 σελίδων! Προφανώς πιστεύει ότι απευθύνεται σε ηλίθιους.

Αυτοαποκαλούνται αριστεροί και διαχωρίζουν την αριστερή από την δεξιά πρόταση με βάση αυτά τα 2 δισ.. Ακούγεται εφιαλτικό να κάνουν ιδεολογικούς διαχωρισμούς κάνοντας μια αριθμητική αποτίμηση. Όπως το ίδιο εφιαλτικό είναι να καλούν την κοινωνία να ψηφίσει κάτι για τις παρενέργειες του οποίου δεν την έχουν προετοιμάσει, να περιμένουν μέσα σε λίγες ημέρες να ενημερωθεί για το τι ακριβώς ψηφίζει, να ρισκάρουν την έξοδο από το ευρώ με τους οικονομικά αδύναμους να καλούνται να υποστούν το μεγαλύτερο κόστος, κ.ο.κ.. Υπάρχουν πολλά εφιαλτικά ακόμα σ' αυτή την ιστορία πολιτικής απάτης που παράλληλα απαξιώνει μια ιδεολογία, αλλά ας τα αφήσουμε για καιρούς πιο ήρεμους..

Του Γιάννη Παντελάκη

TRASH