Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2017

Σκέψεις με αφορμή την ανακοίνωση της Ν.Ε Ημαθίας του ΣΥΡΙΖΑ για τα γεγονότα στα εγκαίνια των γραφείων της Χρυσής Αυγής στη Βέροια


                    Φωτο αρχείου: Καμμένος, Δρίτσας, Αϊβαλιώτου, ΚΑΣΙΔΙΑΡΗΣ   

Γράφει ο Αλέκος Χατζηκώστας

Με αφορμή τη σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ Ημαθίας  για τα γεγονότα που έγιναν για τα εγκαίνια των γραφείων της «Χρυσής Αυγής» στη Βέροια ας μας επιτραπούν ορισμένα πολιτικά σχόλια γενικότερου χαρακτήρα:

1. Να συμφωνήσουμε με το  γεγονός ότι  «καταδικάζει τις ενέργειες των αστυνομικών δυνάμεων και την άσκοπη και υπερβολική χρήση δακρυγόνων..» και ζητά έρευνα από το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη . Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε ότι και στα χρόνια διακυβέρνησης από ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είχαμε σε διάφορες περιπτώσεις παρόμοιες «συμπεριφορές» από αστυνομικές δυνάμεις  καθώς και  παρόμοιες ανακοινώσεις του ΣΥΡΙΖΑ. Οι πολιτικές ευθύνες της κυβέρνησης και του αρμόδιου υπουργείου δεν θα πρέπει να μετατοπίζονται «προς τα κάτω». Ιστορικά έχει αποδειχτεί ότι κάθε είδους αντιλαϊκή πολιτική συνοδεύεται αργά ή γρήγορα από τον αυταρχισμό.

Las Patronas


Επειδή δεν βλάφτει να αισθανόμαστε κάπου-κάπου λίγη πραγματική ανθρωπιά, σήμερα λέω να ταξιδέψουμε. Να πάμε μέχρι το Μεξικό. Όχι κάπου κοσμοπολίτικα αλλά στην μέση του πουθενά, σε μια γωνιά τής επαρχίας Βερακρούζ, ξεχασμένη από θεούς κι ανθρώπους. Κάπου εκεί βρίσκεται ένα φτωχοχώρι με το -πολύ κοινό αλλά περήφανο- όνομα La Patrona. Η Προστάτιδα.

Σ' αυτό το χωριό, λοιπόν, στις 14 Φεβρουαρίου 1995, η Μπερνάρντα Ρομέρο Βάσκεζ με την αδελφή της Ρόζα κατέβηκαν στην αγορά για να προμηθευτούν τρόφιμα για την οικογένειά τους. Για να μη χρησιμοποιούμε σχήματα λόγου, ας πούμε ότι πήγαν στο μαγαζί του χωριού και πήραν ψωμί και γάλα για το σπίτι τους.

Καθώς οι δυο αδελφές επέστρεφαν φορτωμένες, χρειάστηκε να σταθούν για λίγο δίπλα στις σιδηροδρομικές γραμμές και να περιμένουν να περάσει το μακρύ τραίνο που ερχόταν από τον Νότο, κουβαλώντας σαλβαδοριανούς, νικαραγουανούς και ονδουρέζους μετανάστες, οι οποίοι κατευθύνονταν προς τα βόρεια σύνορα της χώρας, απ' όπου θα προσπαθούσαν να περάσουν στις ΗΠΑ. Δεν ήταν η πρώτη φορά που συνέβαινε το ίδιο πράγμα αλλά αυτή την σημαδιακιά μέρα οι δυο γυναίκες είδαν έναν από τους εξαθλιωμένους επιβάτες να τις κοιτάζει και να φωνάζει Madre, tengo hambre... Μάνα, πεινάω... Πριν καλά-καλά καταλάβουν τι έλεγε ο άγνωστος, ακούστηκαν οι ίδιες φωνές από το επόμενο βαγόνι... και από το μεθεπόμενο... Στο τέταρτο βαγόνι, η Μπερνάρντα πέταξε ένα καρβέλι ψωμί. Στο πέμπτο, η Ρόζα πέταξε ένα ψωμί κι ένα γάλα... Μέχρι να περάσει το τραίνο, οι δυο αδελφές είχαν μείνει με αδειανές σακκούλες στα χέρια.


Η επιστημονική (!) προσευχή της «ελεύθερης αγοράς»…





 
«Η προσέγγιση της έννοιας και της μεθόδου – τεχνικής της Νοεράς Προσευχής, με ιδιαίτερη έμφαση στην επίδρασή της και στα οφέλη της στις σύγχρονες επιχειρήσεις και οργανισμούς (στελέχη του ιδιωτικού, δημόσιου, μη κερδοσκοπικού τομέα). 

Επίσης η συσχέτιση της Νοεράς Προσευχής με την αποτελεσματικότητα, παραγωγικότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Αντιλαϊκά παζάρια στις συμπληγάδες του κρατικού χρέους και των «πλεονασμάτων»


Οι συμπληγάδες των πρωτογενών πλεονασμάτων στους κρατικούς προϋπολογισμούς της επόμενης περιόδου, πέρα και πάνω από το τρέχον μνημόνιο, και η «βιώσιμη» διαχείριση του ελληνικού κρατικού χρέους, αποτελούν τους βασικούς άξονες της διαπραγμάτευσης και των συνεννοήσεων της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με το κουαρτέτο. Την ίδια ώρα, στο αντιλαϊκό τραπέζι βρίσκεται και το γενικότερο ζήτημα των «δημοσιονομικών κενών» για την περίοδο από το 2018 και για τα επόμενα χρόνια, που βέβαια θα καλυφθεί και με σειρά νέων παρεμβάσεων. Στο επίκεντρο βρίσκεται η περαιτέρω σύνθλιψη του αφορολόγητου ορίου για τους μισθωτούς και συνταξιούχους, το ύψος των σημερινών συντάξεων, τα προνοιακά επιδόματα που έχουν απομείνει για στοιχειώδεις ανάγκες των εργατικών - λαϊκών οικογενειών, σε συνδυασμό με την κλιμάκωση των ιδιωτικοποιήσεων, καθώς και των αναδιαρθρώσεων που κρίνονται απαραίτητες για την ανάκαμψη του εγχώριου κεφαλαίου.

Διογκώνεται η φοροληστεία απέναντι στο λαό
 
Ο λεγόμενος «έντιμος συμβιβασμός» που «διαφημίζει» η συγκυβέρνηση εστιάζει γύρω από το ύψος των νέων μέτρων φοροαφαίμαξης και στον τρόπο που αυτά θα «σερβιριστούν», είτε μέσω άμεσης νομοθετικής παρέμβασης, είτε μέσω των εφεδρειών του «δημοσιονομικού κόφτη», που με τη σειρά του αναβαθμίζεται και παρατείνεται σε βάθος χρόνου.