Με τη μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση της Πρωτομαγιάς, ο εργαζόμενος λαός και η νεολαία της Θεσσαλονίκης τίμησε τους ιστορικούς αγώνες και τις θυσίες των εργατών και έστειλε δυνατό το μήνυμα συνέχισης και κλιμάκωσης του αγώνα για ζωή χωρίς φτώχεια, εκμετάλλευση και πόλεμο.
Από νωρίς, στα σημεία των προσυγκεντρώσεων, άρχισαν να καταφθάνουν οι εργαζόμενοι από μια σειρά χώρους και κλάδους δουλειάς και να παίρνουν τη θέση τους συγκροτημένα πίσω από τα πανό των σωματείων τους. Με πορείες ξεκίνησαν να κατευθύνονται προς το χώρο της συγκέντρωσης, δημιουργώντας κλίμα αγωνιστικού ξεσηκωμού. Όλες οι προσυγκεντρώσεις συναντήθηκαν στη συμβολή των οδών Ερμού με Αριστοτέλους και συνέχισαν μέχρι το Άγαλμα Βενιζέλου. Το δικό τους ραντεβού είχαν δώσει οι διανομείς που με τις κόρνες τους ξεσήκωσαν το κέντρο της πόλης στο πέρασμά τους.
Ο χώρος της συγκέντρωσης άρχισε να πλημμυρίζει από χιλιάδες εργαζόμενους, από τη βιομηχανία, το σιδηρόδρομο, τις αστικές συγκοινωνίες, το εμπόριο, τις υπηρεσίες, τις επιχειρήσεις πληροφορικής, τηλεπικοινωνιών, του φαρμάκου, των κατασκευών, του επισιτισμού- τουρισμού, των τροφίμων και ποτών, από κάθε κλάδο του ιδιωτικού τομέα. Μαζί τους οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, με δυναμική παρουσία των υγειονομικών, των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στην Ειδική Αγωγή, κ.α..
Ιδιαίτερα μαχητικό ήταν το μπλοκ των Φοιτητικών Συλλόγων αλλά και της Συντονιστικής Επιτροπής των μαθητών, που με νεανική ορμή ακούραστα φώναζαν συνθήματα διεκδικώντας «λεφτά για την παιδεία και όχι για του ΝΑΤΟ τα σφαγεία».
