Γιατί άραγε;

«Φωνάζει ο κλέφτης...». Κάπως έτσι μοιάζει το πολιτικό σκηνικό τις τελευταίες μέρες. Η κυβέρνηση της ΝΔ, που από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να συγκαλύψει τις αιτίες του εγκλήματος στα Τέμπη και να μπαζώσει την αλήθεια, εμφανίζεται ως ...υπέρμαχος της «κάθαρσης»... Το ΠΑΣΟΚ, που επίσης προσπαθεί να κουκουλώσει τις δικές του ευθύνες και πρότεινε Προανακριτικές πλημμελημάτων και ...«αγιοποίησης» του ηθικού αυτουργού, ξεπλένοντας την πολιτική και τον ρόλο της ΕΕ, εμφανίζεται με τη σειρά του ως ο βασικός φορέας της «κάθαρσης»... Ο ΣΥΡΙΖΑ, που ως κυβέρνηση είχε πέντε χρόνια τη σύμβαση 717 στα συρτάρια για να ικανοποιήσει τη δίψα των εργολάβων για κέρδη, εμφανίζεται κι αυτός ως οπαδός της «κάθαρσης»... Η Πλεύση Ελευθερίας, που σηκώνει τη σημαία της «αποκατάστασης του κράτους δικαίου», «σπρώχνεται» από τα συστημικά ΜΜΕ ως βολική αντιπολίτευση στην κυβέρνηση, την οποία άλλωστε - όπως δηλώνει - θέλει να κάνει καλύτερη! Το γεγονός πάντως είναι ένα: Κανένας από αυτούς δεν έχει βγάλει άχνα, 10 μέρες μετά τις αποκαλύψεις του «Ριζοσπάστη», για το «ΝΑΤΟ εξπρές» και τις μεταφορές επικίνδυνων φορτίων με το τρένο. Γιατί άραγε;

Περί των αστικών δημοσκοπήσεων ή αλλιώς «το Παλιό έκανε την εμφάνισή του σε Νέο μασκαρεμένο»

Πηγή: Eurokinissi

 

«Σε όλο τον κόσμο, όπου υπάρχουν καπιταλιστές, η ελευθερία/ανεξαρτησία του Τύπου σημαίνει ελευθερία να αγοράζουν εφημερίδες, να εξαγοράζουν συγγραφείς, να δωροδοκούν, να αγοράζουν και να παραποιούν την "κοινή γνώμη" προς όφελος της αστικής τάξης».

Β.Ι. Λενιν, «A letter to Myasnikov», Άπαντα τόμος 32.

Σε συνθήκες έντασης της επίθεσης στα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα, ανόδου της λαϊκής δυσαρέσκειας απέναντι στο εχθρικό, από τον ίδιο τον χαρακτήρα του, αστικού κράτους, τους μηχανισμούς του, και το πολιτικό προσωπικό του, η αστική τάξη και τα επιτελεία της σηκώνουν τα μανίκια ψηλά για την χειραγώγηση των λαϊκών στρωμάτων. Σηκώνουν τα μανίκια τους για να μασκαρέψουν το αποκρουστικό πρόσωπο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Σηκώνουν τα μανίκια τους για να παρουσιάσουν το απεχθές, πραγματικό πρόσωπο του αστικού κράτους, αυτού της αστυνομικής βίας και καταστολής των εργατικών κινητοποιήσεων, αυτού της εκμετάλλευσης των εργαζομένων μέσω του σιδερένιου βραχίονα των αστικών νόμων, αυτού των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων σπιτιών φτωχών, εργατικών οικογενειών, φτωχών ακόμα και με ειδικές ανάγκες, αυτού που αφήνει απροστάτευτη ακόμα και την ανθρώπινη ζωή για να προστατεύσει τα κέρδη των επιχειρηματικών ομίλων. Σηκώνουν τα μανίκια τους να κρύψουν το γεγονός ότι για την αστική τάξη, για την εξασφάλιση της κερδοφορίας της, ζωτικής σημασίας θέματα για τον λαό, όπως η υγεία του ή η ασφάλεια του, η ίδια του η ζωή στους χώρους εργασίας και τις μεταφορές του, είναι απλώς ένας κυνικός υπολογισμός ως προς το τί είναι πιο συμφέρον για αυτήν. Και για αυτό το μασκάρεμα του αποκρουστικού προσώπου της αστικής τάξης και του κράτους της, η αστική τάξη βγάζει από την φαρέτρα της, τα εργαλεία για τον αποπροσανατολισμό των λαϊκών στρωμάτων, επιστρατεύει διάφορες μεθόδους, όχι φυσικά πρωτότυπες.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ Η αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 διδάσκει ότι καμία ταξική, εκμεταλλευτική εξουσία δεν είναι αιώνια και ανίκητη

 

 

Σε ανακοίνωσή του για την επέτειο της Επανάστασης του 1821, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ, αναφέρει τα εξής: 

«Η αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 που γκρέμισε την οθωμανική φεουδαρχική κυριαρχία και οδήγησε στη συγκρότηση του ελληνικού αστικού κράτους έχει πολλά να μας διδάξει ακόμα και σήμερα, δύο αιώνες μετά. Το βασικότερο δίδαγμα είναι ότι καμία ταξική, εκμεταλλευτική εξουσία δεν είναι αιώνια και ανίκητη. Όσο ισχυρή κι αν μοιάζει την εποχή που “όλα τα σκιάζει η φοβέρα και τα πλακώνει η σκλαβιά”, όσο κι αν φαίνεται να “αργεί να έρθει εκείνη η μέρα” που προσδοκούν οι καταπιεσμένοι, αυτοί έχουν στα χέρια τους τη δύναμη να εκμεταλλευτούν τα αδιέξοδα της παλιάς εξουσίας και να την τσακίσουν, απ’ τη στιγμή που έχουν ωριμάσει οι υλικές προϋποθέσεις για τον ερχομό του καινούριου.

Το 1821, η συμμαχία της ανερχόμενης τότε ελληνικής αστικής τάξης με τις άλλες κοινωνικές δυνάμεις που βίωναν την κοινωνική, εθνοτική και θρησκευτική καταπίεση, εξέφραζε το νέο, το αναγκαίο και επαναστατικό. Γι΄ αυτό και - συγκροτώντας τη Φιλική Εταιρεία ως απαραίτητο φορέα της επαναστατικής αλλαγής - κατόρθωσε να επιβληθεί κόντρα στους μηχανισμούς καταστολής της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στην αντιδραστική “Ιερά Συμμαχία” που έριχνε τη “σκιά” της στην Ευρώπη και σε όσους εντός των συνόρων επιδίωκαν να “φρενάρουν” την επαναστατική πρόοδο για να διατηρήσουν τα προνόμιά τους. Έτσι, η ελληνική αστική εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση είχε και τη δική της ξεχωριστή συμβολή στην αναζωογόνηση της αστικής επαναστατικής διαδικασίας στην Ευρώπη, αποδεικνύοντας στην πράξη ότι τα πισωγυρίσματα της ιστορίας δεν μπορούν παρά να είναι προσωρινά.