Τα τελευταία χρόνια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
χρησιμοποιεί η πλειοψηφία των πολιτικών,
με τον πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη να κάνει εβδομαδιαίους απολογισμούς, πάντα
σχεδόν θριαμβευτικούς, της διακυβέρνησής του. Από κοντά οπαδοί ή «πληρωμένα
τρολ» με παραποιημένα επιχειρήματα ή πληροφορίες προσπαθούν να ενισχύσουν μια
κατασκευασμένη πραγματικότητα που δικαιώνει την αποφάσεις και δράσεις της
διακυβέρνησης της Ν. Δημοκρατίας του Κ. Μητσοτάκη. Κόμματα, όπως του Σ.
Κασσελάκη μοιάζει να προσπαθούν να πείσουν
ότι η εικονική πραγματικότητά τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αντιστοιχεί σε
επιρροή στον πραγματικό κόσμο. Βίντεο
που καθηγητές σε πανεπιστήμια εξωτερικού, κατά δήλωσή τους, καταγγέλλουν τις
τριγωνικές σχέσεις εξουσίας ξεσηκώνουν διαμαρτυρίες από υπουργούς, όπως ο Α.
Γεωργιάδης, γιατί γίνεται απαξιωτική και χλευαστική αναφορά στο δημοσιογράφο,
φωνή της κυβέρνησης, Α. Πορτοσάλτε.
Γενικώς δίνεται η εντύπωση ότι τα
μέσα κοινωνικής δικτύωσης παράγουν πολιτική. Όπως πριν μια δεκαπενταετία, με
την «αραβική άνοιξη» εκθειαζόταν η δυναμική του φέισμπουκ που οργάνωνε
κινητοποιήσεις, μέχρι που όλη αυτή η δυναμική κατέληξε σε δικτατορίες και
διαλύσεις κρατών. Ακόμα και στα καθ’ ημάς, οι αγανακτισμένοι των πλατειών με τη
ψηφιακή τεχνολογία συνδέονταν με καλέσματα στο φέϊσμπουκ ή αναλύσεις στην
μπλογκόσφαιρα που ήταν τότε στις δόξες της, για να διαλυθούν, αφού έδωσαν φιλί ζωής στο
απαξιωμένο σύστημα και συμβάλλαν όσο μπορούσαν στη νεκρανάστασή του.