Προβιά

«Επεσαν από τα σύννεφα» οι ΗΠΑ, όταν έμαθαν ότι το Ισραήλ έδωσε την εντολή να δολοφονηθεί ο ηγέτης της Χαμάς και εξοργίστηκαν με τον Νετανιάχου επειδή τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις με τους Παλαιστίνιους! Αυτές τις γελοιότητες διακινεί τις τελευταίες μέρες η ευρωατλαντική προπαγάνδα και στη χώρα μας, παρουσιάζοντας τις ΗΠΑ να κάνουν τα πάντα και να παρεμβαίνουν παντού (ακόμα και στους Ιρανούς) για να μην υπάρξει τάχα γενικευμένη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή. Η προσπάθεια να ντύσουν τον λύκο με προβιά αρνιού είναι προκλητική και χρεοκοπημένη από τα αποδυτήρια. Ισραήλ, ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους είναι σφαγείς των Παλαιστινίων και έχουν την εγκληματική ευθύνη για την επικίνδυνη κλιμάκωση στη Μέση Ανατολή. Οι διαπραγματεύσεις που γίνονται στο προσκήνιο και στο παρασκήνιο, δεν αναιρούν την τροχιά κλιμάκωσης του πολέμου, όπως έγινε και με την προηγούμενη επίθεση του Ισραήλ στο ιρανικό προξενείο της Δαμασκού, που απαντήθηκε με την αποστολή drones και την εκτόξευση πυραύλων από το Ιράν, φορτώνοντας με περισσότερη καύσιμη ύλη την περιοχή. Την κλιμάκωση, πίσω από την προπαγάνδα του εφησυχασμού, επιβεβαιώνουν η τεράστια συγκέντρωση πυρός στην περιοχή, τα πολεμικά ανακοινωθέντα και τελεσίγραφα του Ισραήλ, οι απανωτές δηλώσεις Αμερικανών αξιωματούχων ότι είναι αδιαπραγμάτευτη η στήριξη στο Ισραήλ κ.τ.λ. Οι μακελάρηδες ετοιμάζονται για νέα εγκλήματα. Η ανάγκη να απαντήσουν οι λαοί με ένταση της αντιιμπεριαλιστικής πάλης, ενάντια στα πολεμοκάπηλα σχέδια των Ισραήλ - ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ, είναι πιο επιτακτική από ποτέ.

110 χρόνια από την έναρξη του ιμπεριαλιστικού Α' Παγκοσμίου Πολέμου

 

Γερμανοί στρατιώτες στα χαρακώματα

Του Κώστα Σκολαρίκου*

Ο ιμπεριαλιστικός Α' Παγκόσμιος Πόλεμος δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Διόλου τυχαία, ο Λένιν επέλεγε να παραθέτει τη φράση του αστού θεωρητικού της πολεμικής στρατηγικής Κλαούζεβιτς: «Ο πόλεμος είναι η συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα». Και αυτό το έκανε για να τονίσει πως είναι αδύνατη η κατανόηση του χαρακτήρα του πολέμου δίχως την κατανόηση ολόκληρης της ιστορικής εποχής από την οποία προέκυψε¹.

Ποια ήταν όμως η «πολιτική» των προηγούμενων χρόνων και ο χαρακτήρας της εποχής;

Ο καπιταλισμός από τις αρχές του 20ού αιώνα είχε εισέλθει στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο, οπότε ως κυρίαρχα γνωρίσματά του αναδείχτηκαν η εμφάνιση και η κυριαρχία των μονοπωλίων, η συγχώνευση του χρηματιστηριακού και του βιομηχανικού κεφαλαίου, ο αναβαθμισμένος ρόλος της εξαγωγής των κεφαλαίων, η μεγάλη σημασία των διεθνών μονοπωλιακών ομίλων που «μοίραζαν» τον κόσμο και το τέλος του μοιράσματος του κόσμου ανάμεσα στις «μεγάλες δυνάμεις»².

Ωστόσο, τότε όπως και σήμερα, το μοίρασμα του κόσμου δεν είναι ποτέ οριστικό, αλλά αποτελεί το μόνιμο διακύβευμα του ανταγωνισμού των μονοπωλίων, των αστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών. Με αυτήν την έννοια, η συσσώρευση των κεφαλαίων και η ανισόμετρη ανάπτυξη των καπιταλιστικών οικονομιών, τροποποιώντας τους συσχετισμούς της οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης ανάμεσα στις αστικές τάξεις και, κατά προέκταση, μεταξύ των αστικών κρατών και των ιμπεριαλιστικών συμμαχιών, επιβάλλουν την αναδιανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής.