«Ευτυχώς» ήταν… λίγοι αυτοί που επλήγησαν από τις πυρκαγιές, κατά τον «ικανοποιημένο» Μητσοτάκη

 

ΑΠΟ ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ Πεμπτη 15 Αυγουστου 2024

 

Στα όρια κινείται για μια ακόμη φορά ο πρωθυπουργός, αφού μετά την ασύλληπτη φωτιά που κατέκαψε μέσα σε 3 μέρες πάνω από 100.000 στρέμματα δάσους, ήρθε σήμερα να μας πει ότι ήταν… λίγοι αυτοί που επλήγησαν από την πυρκαγιά!

Αυτήν τη φορά, με αφορμή τον Δεκαπενταύγουστο είπε για τις πρόσφατες πυρκαγιές: «Θέλω να ευχαριστήσω και πάλι όλα τα στελέχη του κρατικού μηχανισμού και όλους τους εθελοντές που έδωσαν τις τελευταίες ημέρες πολύ δύσκολες μάχες με τις φλόγες στην Αττική και να διαβεβαιώσω τους ευτυχώς λίγους συμπολίτες μας οι οποίοι επλήγησαν από την πυρκαγιά, ότι η πολιτεία θα φροντίσει να κινηθεί τάχιστα ώστε να τους αποζημιώσει».

Πάμε στου Άδωνη για καφέ (Πώς ο υπουργός δείχνει την πόρτα εξόδου από το ΕΣΥ)

 

 

Πάνος Χριστοδούλου

Ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό τραγούδι της  Αλκ. Πρωτοψάλτη το οποίο σχετικά πρόσφατα ήρθε πάλι στην επικαιρότητα καθώς άλλαξε για λόγους συμπερίληψης ένας στίχος του. Η πολιτική ορθότητα της εποχής είναι πολύ ευαίσθητη στη συμπερίληψη που αποτυπώνεται στον προφορικό και γραπτό λόγο, αλλά καθόλου ευαίσθητη στη συμπερίληψη στην καθημερινή ζωή. 

Το προηγούμενο χρονικό διάστημα ο υπουργός υγείας Άδωνις Γεωργιάδης εμφανιζόταν σε πληθώρα ΜΜΕ (τι πιο σύνηθες να συμβεί) και ανέφερε πως είναι διατεθειμένος να συγκρουστεί με τους ανάλγητους ιδιώτες γιατρούς που ενδιαφέρονται μόνο για το κέρδος και όχι για το εθνικό σύστημα υγείας στο οποίο θα έπρεπε να νιώθουν μέλη. Κάθε πρόταση, κάθε γράμμα, κάθε τόνος από όλο αυτό είναι λάθος.

Αφορμή για τα παραπάνω αποτέλεσε ρύθμιση του υπουργείου η οποία προβλέπει πως όποιος ιδιώτης γιατρός αρνείται να εφημερεύει σε δημόσια δομή θα αποκλείεται από τη συνταγογράφηση. Για όσους και όσες απορούν καταρχήν στο τι δουλειά έχει ένας ιδιώτης γιατρός να εφημερεύει σε δημόσιο νοσοκομείο, η ρύθμιση για ένταξη των ιδιωτών με μπλοκάκι στο σύστημα υγείας έγινε την περίοδο της πανδημίας και πέρασε στα ψιλά γράμματα (ή αντιμετωπίστηκε άλλη μια φορά ως συνήθης γκρίνια των συνδικαλιστών νοσοκομειακών γιατρών).