«Κάθε υπέρμετρη χαρά, πάντα βασίζεται στην αυταπάτη ότι ο
άνθρωπος έχει βρει στη ζωή κάτι που είναι αδύνατο να βρεθεί εκεί –τη μόνιμη
ικανοποίηση των απαιτήσεων και των αναγκών του, οι οποίες συνεχώς γεννούν
καινούργιες. Από κάθε συγκεκριμένη αυταπάτη αυτού του τύπου πρέπει κανείς να
έρχεται αργότερα στα συγκαλά του, και όταν η αυταπάτη εξαφανιστεί, να πληρώνει
γι’ αυτήν με πόνο εξίσου πικρό όσο και η χαρά που προκάλεσε η αρχή της. Θα λέγαμε
ότι μοιάζει με ένα ύψωμα απ’ το οποίο μπορούμε να κατέβουμε μόνο πέφτοντας»
Το ατσάλι δένεται στη μεγάλη φωτιά και στο δυνατό ψύχος. Τότε γίνεται δυνατό και τίποτα δεν φοβάται. Έτσι ατσαλώθηκε και η δική μας γενιά και έμαθε να μην παραδίδεται! Νικολάϊ Οστρόφσκι EΠIKOIΝΩΝΙΑ drasistooraiokastro@gmail.com