Παρασκευή 30 Ιανουαρίου 2015

Ένα σχόλιο περί του χρέους και της σθεναρής διαπραγμάτευσης!

Η κυβέρνηση της ...αριστεράς, όπως προσπαθούν να μας την παρουσιάσουν τα παπαγαλάκια του ΣΥΡΙΖΑ αγνοώντας τη συμμετοχή των ΑΝ.ΕΛ. (ή λέτε να ήρθαν στην αριστερά και αυτοί;), κρατάει σθεναρή στάση και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με την Τρόικα η οποία, το λέει και το ευρωκοινοβούλιο άλλωστε, δεν είναι θεσμικό όργανο, αλλά θα συνεργαστεί με την Ε.Ε., το ΔΝΤ και την Ε.Κ.Τ. (αυτούς που συγκροτούν δηλαδή την Τρόικα) όχι για την κατάργηση του χρέους, όχι για να βρεθεί το κατά την πάλαι ποτέ ΕΛΕ επαχθές κομμάτι του, όχι για το κούρεμά του αλλά για να βρεθεί ένα καινούργιο πρόγραμμα αποπληρωμής του αφού, όπως έλεγε και η προηγούμενη κυβέρνηση, το "δανειστήκαμε" και από ακόμα πιο φτωχούς λαούς από το δικό μας, και για να το πετύχουμε η αριστερή ανεξάρτητη ελληνική κυβέρνηση θα προωθήσει χωρίς φόβο και πάθος βαθιές μεταρρυθμίσεις που θα αποκαταστήσουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας και για να πεισθούν οι ...εταίροι μας η κυβέρνηση υπόσχεται ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς με μικρό πρωτογενές πλεόνασμα στο ...διηνεκές!
Θα κάνουμε όλα όσα λέτε αλλά επιτρέψτε μας να το κάνουμε με το δικό μας τρόπο λένε οι νέοι κυβερνώντες μας, για να μπορέσουμε να δώσουμε κανένα ξεροκόματο σε αυτό το λαό μπας και αποτρέψουμε τις κοινωνικές εκρήξεις, όπως έλεγαν και κάποιες άλλες φορές.
Άλλωστε όλα όσα λεγόταν για το χρέος τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλά μια διαπραγματευτική θέση (κατά Βαρουφάκη στο bbc) ή για να το πούμε αλλιώς το δούλεμα στο λαό! 
Ένα δούλεμα που θα φανεί μάλλον σύντομα όσα ψίχουλα και να του πετάξουν.
Γιατί όπως και να έχει η ζωή του λαού, τα δικαιώματά του, η δουλειά του, η υγεία του, η παιδεία του δεν είναι ζητήματα που μπορεί να διαπραγματευτούν με τους ιμπεριαλιστές! Γιατί ακόμη και αυτά τα λίγα, ανώδυνα για το κεφάλαιο και ελάχιστα ανακουφιστικά για το λαό, που υπόσχονται να δώσουν μόλις σιγουρευτούν για τη σταθερότητα του πολιτικού τους συστήματος θα τα πάρουν πίσω.
Γιατί καμιά ανατροπή, καμιά άρνηση υποταγής δεν έγινε ποτέ και πουθενά χωρίς ρήξη. Και αυτή τη ρήξη μόνο ο λαός μπορεί να τη φέρει. Με τη συγκρότησή του και τους αγώνες του και χωρίς να έχει την ανάγκη να απαντάει στα ζητήματα που του θέτει ο αντίπαλος. Χωρίς να νοιώθει την υποχρέωση να δώσει λύσεις σε ζητήματα που αφορούν τη σχέση της αστικής τάξης με άλλες αστικές τάξεις και με τους ιμπεριαλιστές.
Όπως για το χρέος που δεν είναι δικό του και ούτε του το δάνεισαν άλλοι λαοί!