Πέμπτη 23 Ιουλίου 2015

Πρός Συριζαίους (του μόχθου και της εργασίας) # 4 (23-7-2015)

Τα  δυό  σκουλήκια ... και άλλα τέρατα.

Κάποτε ήσουνα αριστερός ... με την ιδεολογία σου, την δράση σου, τα σέα σου, τα μέα σου ... μα και τις αμφιβολίες σου. 

Σκεφτόσουνα, μιλούσες, αντιδρούσες ... σε υπολογίζανε.

Είχες πρόσωπο ... με κούτελο. Απεχθανόσουνα τον γλύφτη, το τσιράκι, τον παρατρεχάμενο της εξουσίας ... το παράσιτο ... οχι γιατί δεν μπορούσες να γίνεις τοιούτος, αλλά επειδή κατάφερες να μην γίνεις.

Και αν η ανάγκη σε ανάγκασε ... όλο και κάτι θα είχε μείνει μέσα σου ... για να σου ενοχλεί την ηρεμία σου. Ενα μικρό σκουλήκι ... που τά άφηνες να ζεί, που ήθελες να υπάρχει ... έτσι για τα μάτια της συνείδησης.

Ε ... τι διάολο ... αριστερός άνθρωπος.

Και με τη ζωή σου καλά τα κατάφερνες. Το σπιτάκι, το αμαξάκι, η δουλίτσα, η παρεούλα, η οικογένεια ... το έννοιωθες και το άλλο, το μεγάλο σκουλήκι που κατοικοεδρεύει μέσα σου. Εγώ με την αξία μου κι΄όχι με ξένες πλάτες ... όλα θα τ΄αβγατίσω και θα γενώ μεγάλος. Δύσκολο σκουλήκι αυτό.

Αλλά ... πίστευες στις πλάτες σου ... παρότι κάποιοι σού ΄λεγαν πως δεν πρόκειτε να γένεις μεγάλος αν δεν ξεζουμίσεις άλλους.

Προσοχή στο γορίλλα

Γράφει ο 2310net απο Ατέχνως 


Προσοχή στο γορίλλα 

Από χτες έχει γίνει μείζον θέμα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης η ακραία τοποθέτηση του Χρήστου Θηβαίου σχετικά με τις συνήθειες των νέων, την απροθυμία τους να εργαστούν και την κατά τον καλλιτέχνη δυνατότητά μας να ζήσουμε με 15 ευρώ τη μέρα.

Παράλληλα, παρατηρείται μια προσπάθεια από τους αριστερούς του ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσουν τον Αλέξη Τσίπρα ως προδότη, ως εκφραστή του απόλυτου κακού, ως εκείνον που δεν σεβάστηκε τον λαό που τον πίστεψε.

Τι σχέση έχουν αυτά τα δύο; Φαινομενικά καμία, αλλά είναι ενδεικτικά του τρόπου που σκεφτόμαστε. Μένουμε στην επιφάνεια των πραγμάτων και συχνά κάνουμε πως δεν βλέπουμε τον γορίλλα που βρίσκεται στο δωμάτιο.

Ο Τσίπρας δεν είναι τίποτα διαφορετικό από την ιδεολογία του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκει. Εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο ένα πολιτικό συνονθύλευμα που στεγάζει στους κόλπους του παραδοσιακούς ευρωκομμουνιστές, ανανεωτικούς αριστερούς, υπολείμματα της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας μέχρι και κάποιους μισοψεκασμένους ελληναράδες που ανατσουτσουρίζουν από εθνική περηφάνεια όταν ως έθνος διαπραγματευόμαστε σθεναρά για το πόσα θα χάσουμε.