Την τελευταία λέξη θα την πει ο λαός!

 

2025 The Associated Press. All

Ενα δείγμα μόνο της εξωτερικής πολιτικής και των συμμαχιών που στηρίζει η κυβέρνηση και που κανείς ...δεν δικαιούται να αμφισβητεί

«Διακινδυνεύουν μια πολύ σημαντική παράμετρο, που είναι η εξωτερική πολιτική της χώρας, οι σύμμαχοι της χώρας, τα συμφέροντα της χώρας. Τα συμφέροντα της χώρας δεν μπορούμε να τα διακινδυνεύουμε (...) άλλο πράγμα, προκειμένου να παραστήσεις τον ανθρωπιστή παραπάνω από τον άλλον, να μπαίνεις στη διαδικασία να αμφισβητείς την εξωτερική πολιτική της χώρας. Γιατί ναι, η εξωτερική πολιτική της χώρας είναι μία, όπως και κάθε χώρας, είναι μια σύνθετη άσκηση. Χρειάζεται συμμαχίες, σταθερές συμμαχίες και δεν μπορεί να υπαγορεύεται από απλουστεύσεις ή να τη βάζουμε σε δεύτερη και τρίτη μοίρα, για να ικανοποιήσουν κάποια κόμματα τις παρωχημένες ιδεοληψίες τους».

Ποιος τα λέει αυτά; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης. Δηλαδή η κυβέρνηση. Εκτοξεύοντας για άλλη μια φορά απειλές και κατάρες εναντίον όποιου διαδηλώνει υπέρ των Παλαιστινίων και καταγγέλλει τα εγκλήματα του Ισραήλ.

Καθόλου δεν πρωτοτυπεί ο Μαρινάκης. Του 'κλεψε άλλωστε τη δόξα ο Φλωρίδης, με εκείνο το «όποιος δεν είναι με το κράτος - δολοφόνο Ισραήλ είναι υπέρ της Τουρκίας» (σε ελεύθερη μετάφραση). Ούτε ο Νετανιάχου δεν θα μπορούσε να το πει τόσο καλά...

* * *

Για να δούμε όμως τι ακριβώς λέει ο Μαρινάκης... Η εξωτερική πολιτική της χώρας (και οι διεθνείς συμμαχίες της) είναι δεδομένη και κανείς δεν μπορεί να την αμφισβητεί, γιατί έτσι υπονομεύει τα «εθνικά» συμφέροντα!

Το ίδιο θα μπορούσε να ισχυριστεί και για την οικονομική πολιτική. 'Η την πολιτική στο Μεταναστευτικό, στην Υγεία, στην Παιδεία κ.λπ. Μία είναι η πολιτική της κυβέρνησης, μέσα κι έξω... Οπως και όλων των κυβερνήσεων.

Πλευρές της διαπάλης στο κίνημα ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό

 

Οι δραματικές εξελίξεις στη Γάζα με τον εγκληματικό πόλεμο που διεξάγει το κράτος του Ισραήλ σε βάρος του λαού της Παλαιστίνης, τη γενοκτονία όπως σωστά έχει χαρακτηριστεί, προκαλεί ευρύτερα αγανάκτηση και οργή, αλλά και αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης. Η ισραηλινή και ευρωατλαντική προπαγάνδα περί «αντιμετώπισης της τρομοκρατίας» και «δικαιώματος στην αυτοάμυνα», στην Ελλάδα έχει φάει τα μούτρα της, όχι μόνο εξαιτίας της συστηματικής προσπάθειας αποδόμησης αυτών των επιχειρημάτων, με την αποφασιστική συμβολή, από την πρώτη στιγμή, του ΚΚΕ και των δυνάμεών του στο εργατικό - λαϊκό κίνημα, αλλά και εξαιτίας της φρικαλεότητας, της αποκάλυψης σε όλο τον κόσμο ότι ο στόχος του ισραηλινού κράτους είναι η με κάθε τρόπο «εκκένωση» της Γάζας από Παλαιστινίους, είναι να μπει οριστικά ταφόπλακα σε κάθε προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητου και ελεύθερου παλαιστινιακού κράτους. Ολα αυτά σήμερα είναι κοινή συνείδηση στη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

Ωστόσο, τα ερωτήματα που τίθενται εκ των πραγμάτων μέσα σε αυτήν τη διαδικασία αφορούν το ίδιο το κίνημα αντίθεσης στην ισραηλινή κατοχή και γενοκτονία, το κίνημα αλληλεγγύης στον λαό της Παλαιστίνης. Το κύριο είναι το εξής: Είναι αρκετή μια «ανθρωπιστικού» χαρακτήρα αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης - που είναι λογικό να κυριαρχεί σήμερα και να διογκώνεται ως διάθεση μπροστά στη φρίκη του πολέμου; Είναι αρκετή μια γενική εναντίωση στον πόλεμο, χωρίς να τίθεται το ερώτημα τι κίνημα χρειάζεται σήμερα και ενάντια σε ποιον πρέπει να στρέψει τα βέλη του; Τι πρέπει να διεκδικεί, για ποιο πράγμα πρέπει να παλεύει, ποια πρέπει να είναι η προοπτική του;