Ζυγισμένο - στοιχισμένο το κράτος απέναντι στον εχθρό λαό, για να περιφρουρήσει τη «στρατηγική σχέση» με το Ισραήλ. Το απόλυτο κοντράστ δηλαδή με την Αχαΐα, την Πρέβεζα, τη Χίο και τις άλλες περιοχές, όπου οι στάχτες καπνίζουν ακόμα!
Εκεί που ο κρατικός μηχανισμός έλαμψε (ξανά) δια της επιλεκτικής ανικανότητάς του να προστατεύσει τον λαό. Εκεί που οι κάτοικοι πήραν (ξανά) πάνω τους το έργο της πυρόσβεσης, μαζί με τους εξαντλημένους πυροσβέστες για να σώσουν το βιος τους...
Με το κιάλι έβλεπες πυροσβέστη, όχημα και αεροπλάνο σε κρίσιμα σημεία τις ώρες της μεγάλης καταστροφής. Μόνο ...112 και ξερό ψωμί!
Δυο εικόνες του ίδιου κράτους: Ικανό, αποτελεσματικό και γρήγορο όταν πρόκειται να προστατεύσει το κεφάλαιο, τις συμμαχίες και την κερδοφορία του. Ανύπαρκτο στο πεδίο της καταστροφής, δυσκίνητο, εχθρικό όταν πρόκειται για τον λαό και τις ανάγκες του.
* * *
Αυτά κατήγγειλαν το ΚΚΕ και ο δήμαρχος της Πάτρας. Γι' αυτό η κυβέρνηση επιστράτευσε τους (άθλιους) μηχανισμούς και υπουργούς της, για να συκοφαντήσει τη δημοτική αρχή, που βρέθηκε με όλες τις δυνάμεις της στην πρώτη γραμμή της μάχης για να σβήσει η φωτιά, να σωθεί το βιος του λαού.
Οπως βρέθηκε και πριν τη φωτιά μπροστά στη διεκδίκηση, για ουσιαστική χρηματοδότηση του δήμου και μέτρα πυροπροστασίας, με ευθύνη του κράτους.
