Ο καθένας με τους φίλους του (και τους εχθρούς του)

 

Ξεσαλώνουν κυβέρνηση και πρεσβεία (του Ισραήλ), επειδή ο λαός δεν τους κάνει τη χάρη να κάνει το ...κορόιδο για τα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα στη Γάζα.

Θα το 'θελαν πολύ (καλοκαιριάτικα) να αφηνόταν στην ησυχία του το κράτος - δολοφόνος να σφάζει απερίσπαστο. Χωρίς διαδηλώσεις καταδίκης της γενοκτονίας, των εκτοπισμών, του λιμού.

Χωρίς αποκαλύψεις για το προσχεδιασμένο της επίθεσης, τώρα που κορυφώνεται η σφαγή. Χωρίς να ξεμπροστιάζονται οι ευθύνες της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων που στηρίζουν το Ισραήλ.

Κούνια που τους κούναγε... Και αφού (650 μέρες τώρα) δεν έπιασε η κατασκευασμένη προπαγάνδα για το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», άρχισαν άλλο τροπάρι: Οποιος διαδηλώνει υπέρ της Παλαιστίνης είναι αντισημίτης και ρατσιστής!

Οπότε, στην ...πυρά του αντιρατσιστικού νόμου! Αυτού που ψήφισαν ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και τον διατήρησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορείς να πεις... Εβλεπαν μπροστά (όλοι) οι αρχιτέκτονες της «στρατηγικής σχέσης» με το Ισραήλ.

Για ποιον χτυπά η καμπάνα

 

Εγραφα τις προάλλες πως τα λόγια θέλουν προσοχή, γιατί καμιά φορά στις μέρες μας όλο και πιο συχνά μπορεί να είναι καλοστημένα και καλοστολισμένα, αλλά να κρύβουν αποτρόπαιες πράξεις. Κορυφαίο παράδειγμα, αποδεικτική επιτομή της ιδεολογικά ολέθριας χρήσης των λέξεων, είναι εκείνο το «η εργασία απελευθερώνει». Χωρίς τη φριχτή ναζιστική εμπειρία των στρατοπέδων συγκέντρωσης, ποιος σημερινός νέος που εξαρτάται οικονομικά απ' τον μπαμπά του λ.χ. δεν θα αισθανόταν απελευθερωμένος από την πατρική εξουσία αν αποκτούσε δικό του εισόδημα απ' τη δουλειά του, ή μήπως και από την παρανομία του; Ρητορικό αυτό το μήπως, τώρα που πρώτα τα θύματα των φούρνων όπου εκτελούνταν μαζικά άνθρωποι απολαμβάνουν διεθνή υποστήριξη, μετατρέποντας με βόμβες και πείνα μια άκρη της Μεσογείου σε πολτοποιητή ανθρώπων. Κακό ζύμωμα. Πικρό ψωμί για όλη τη γη. Η καινούρια επιγραφή μπορεί να είναι «η καλή σφαγή».