Ενδιαφέροντα στοιχεία

Ορισμένα επιπλέον ενδιαφέροντα στοιχεία προκύπτουν από το ρεπορτάζ του χτεσινού «Ριζοσπάστη» για την εξέλιξη της μερικής απασχόλησης και του μέσου μισθού μεταξύ των ετών 2012 και 2016 (Γενάρης). Για παράδειγμα, είναι χαρακτηριστική η αύξηση της μισθωτής απασχόλησης κατά περίπου 315.000 την πενταετία που εξετάζουμε, μετά από μια μακρά περίοδο βύθισης, ανάμεσα στο 2009 - 2012 (-334.634). Η αύξηση αυτή οφείλεται κατά κανόνα στο γεγονός ότι εκτοξεύεται η μερική απασχόληση κατά 217.798, αλλά και στο γεγονός ότι η πτώση των μισθών έκανε «ευκολότερες» τις προσλήψεις για την εργοδοσία.

 

 Επομένως, να πώς εννοεί η κυβέρνηση τις θυσίες για την αύξηση της απασχόλησης: Αποδεχτείτε την ευελιξία και τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, για να έχετε ένα υποτυπώδες μεροκάματο έστω και για λίγους μήνες το χρόνο. 

 

Το δεύτερο στοιχείο που έχει ενδιαφέρον, είναι η πτώση του μέσου μισθού κατά 15,5% ανάμεσα στο 2012 και το 2016. Η πτώση αυτή είναι, βέβαια, πολύ μικρότερη από την πραγματική μείωση του εισοδήματος που επιβλήθηκε στη συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών που ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, αλλά στον υπολογισμό του μέσου μισθού αθροίζονται στο ίδιο τσουβάλι οι αποδοχές των χαμηλόμισθων, που είναι η συντριπτική πλειοψηφία, και εκείνες των υψηλόμισθων (στελέχη επιχειρήσεων κ.ά.). 

 

Είναι αποκαλυπτικά τα στοιχεία από το σύστημα «Εργάνη», που δείχνουν ότι κάτω από 850 ευρώ καθαρά το μήνα έπαιρνε το 2016 το 63% των μισθωτών του ιδιωτικού τομέα. Από αυτά τα χρήματα πρέπει να αφαιρεθούν και οι φόροι, για να έχει κανείς μια ολοκληρωμένη εικόνα για την αφαίμαξη που υπέστη το εργατικό εισόδημα τα τελευταία χρόνια.

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ • 

Το «παιδομάζωμα», η Φρειδερίκη και το δουλεμπόριο της εθνικοφροσύνης

    Φέτος η άθλια αντικομμουνιστική καραμέλα περί «παιδομαζώματος», γεννημένη στα καταγώγια του μετεμφυλιακού κράτους, επανήλθε. Φρόντισε εφημερίδα των Αθηνών, η οποία με αφορμή την 29^η Αυγούστου που είναι η ημερομηνία λήξης του Εμφυλίου πολέμου, έσπευσε να τροφοδοτήσει τους αναγνώστες της με βιβλίο αφιερωμένο «Στην τελική νίκη του Εθνικού στρατού, στο χρονολόγιο των μαχών και στο παιδομάζωμα». 
  
 Κατ’ αρχάς, όποιος επιθυμεί να έχει εικόνα της αλήθειας όσον αφορά το ζήτημα του λεγόμενου «παιδομαζώματος» δεν έχει παρά να προμηθευτεί δυο πραγματικά σπουδαία βιβλία. «Το παιδομάζωμα και ποιοι φοβούνται την αλήθεια» του Δημήτρη Σέρβου και την «Ιστορία (κωμικοτραγική) του νεοελληνικού κράτους» του Βασίλη Ραφαηλίδη.
   
 Από εκεί και πέρα δεν έχουμε παρά να υπενθυμίσουμε στους τυφλοπόντικες της Ιστορίας τις αποκαλύψεις που ήρθαν στο φως τη δεκαετία του ’90, δηλαδή 50 χρόνια μετά την άθλια αντικομμουνιστική προπαγάνδα περί «παιδομαζώματος». Αποκαλύψεις ότι το πραγματικό παιδομάζωμα διεπράχθη, αλλά από τους «αναμορφωτές του έθνους».

Μετεμφυλιακά καταγώγια

   
 Ας δούμε, πριν, τι ισχυρίζονταν τα καταγώγια:   
«Εκ των κομμουνιστικών θρανίων επέρασαν μέχρι σήμερον ουχί μόνον οι 28.000 αρπαγέντες Ελληνόπαιδες, αλλά και έτεροι …νεαροί συμμορίται, οίτινες εξεπαιδεύθησαν συστηματικώς εις τα κομμουνιστικά σχολεία, σύνολο δηλαδή 50.000 και άνω προσώπων, τα οποία ετράφησαν και τρέφονται και θα τρέφονται με το μαρξιστικόν γάλα και θα δέχονται το κομμουνιστικόν εμβόλιον»!!

Ο Μελιγαλάς και η παραχάραξη της Ιστορίας

Γράφει ο Νίκος Μόττας* //

Εδώ και πολλές δεκαετίες, κάθε Σεπτέμβρη, η κωμόπολη του Μελιγαλά Μεσσηνίας γίνεται το επίκεντρο ακροδεξιών, φασιστικών συναθροίσεων στις οποίες τιμούνται τα…ηρωϊκά «θύματα των κομμουνιστοσυμμοριτών». Το ακροδεξιό πολιτικό «πανηγύρι» στο Μελιγαλά κρατάει χρόνια. Από το 1953, με την ανοχή και στήριξη του αστικού πολιτικού συστήματος, ξεκίνησε στην περιοχή η τέλεση ετήσιων εκδηλώσεων μνήμης. Η Χούντα αναβάθμισε το γεγονός προσθέτοντας επισημότητα στις φασιστοσυνάξεις του Μελιγαλά- το 1967 παραβρέθηκε ο αρχιπραξικοπηματίας Παττακός, ενώ την επόμενη χρονιά ήταν η σειρά του «αντιβασιλέα» Ζωιτάκη. Τα τελευταία χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο στις εκδηλώσεις έχει η ναζιστική-εγκληματική συμμορία της Χρυσής Αυγής που δε χάνει ευκαιρία να τιμά τους πολιτικούς της προγόνους με συνθήματα τύπου «Τιμή στους χίτες και  ταγματασφαλίτες».

Παράλληλα με τις φασιστοσυνάξεις του Μελιγαλά ξεδιπλώνεται, εδώ και πολλά χρόνια, μια προσπάθεια διαστρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας και των πραγματικών γεγονότων της εποχής εκείνης. Η προσπάθεια αυτή δεν περιορίζεται ασφαλώς μονάχα στον χοντροειδή, λυσσασμένο αντικομμουνισμό του χρυσαυγίτικου εσμού. Βασικό ρόλο στη χυδαία παραποίηση της ιστορίας παίζει η σοβαροφανής αστική ιστοριογραφία του λεγόμενου «νέου κύματος» που εκπροσωπούν καθηγητές όπως οι περίφημοι κ.κ. Μαραντζίδης και Καλύβας.

Στο πλαίσιο αυτό επιχειρείται: α) Να συκοφαντηθούν οι αγώνες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, του ΔΣΕ και ευρύτερα το ΚΚΕ και η ταξική πάλη, β) Να αθωωθεί στην συνείδηση του λαού το αστικό πολιτικό σύστημα και οι επιλογές της εγχώριας πλουτοκρατίας και γ) Να παρουσιαστούν τα Τάγματα Ασφαλείας και οι λοιπές εγκληματικές δωσιλογικές συμμορίες δήθεν ως πατριωτικές οργανώσεις.

Με βάση τα παραπάνω, οι αναθεωρητές της Ιστορίας επιχειρούν να κάνουν το άσπρο-μαύρο αναφορικά με τα γεγονότα του Μελιγαλά. Για να το πετύχουν αυτό δε διστάζουν, ούτε λίγο ούτε πολύ, να παρουσιάσουν τη δράση των Ταγμάτων Ασφαλείας ως… άμυνα και αντίσταση πληθυσμών και οργανώσεων απέναντι στην υποτιθέμενη βία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ! Σε ένα όργιο παραχάραξης της Ιστορίας γράφει, λόγου χάρη, ο καθ. Στάθης Καλύβας: «Η εκστρατεία δολοφονίας αμάχων που διεξήγαγε το ΕΑΜ το χειμώνα του 1943-44 δεν περιορίστηκε στην Αργολίδα. Ένα παρόμοιο κύμα δολοφονιών σάρωσε ολόκληρη την Πελοπόννησο, ενδεχομένως και ολόκληρη τη χώρα» [1]. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο πολυσυζητημένος βρετανός ιστορικός Mark Mazower, ο οποίος δικαιολογεί τις θηριωδίες των Γερμανών Ναζί και των ταγματασφαλιτών ως αποτέλεσμα της… ΕΑΜικής βίας! Να τι γράφει: «η Αριστερά με τις συστηματικές δολοφονίες πολιτικών αντιπάλων της, πυροδότησε τα αντίποινα των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας» [2].

 

Κυβέρνηση, ΕΕ και Προσφυγικό

Στην επιφάνεια έρχεται εκ νέου και μάλιστα ιδιαίτερα οξυμένο το Προσφυγικό. Αφορμή είναι η συζήτηση για την αποκατάσταση της αντιδραστικής Συνθήκης «Δουβλίνο ΙΙ» για την Ελλάδα, που στην ουσία εγκλωβίζει στη χώρα πρώτης υποδοχής τους ξεριζωμένους των πολέμων, κάτι το οποίο ζητούν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η κυβέρνηση της Γερμανίας. Η ίδια η ΕΕ, λοιπόν, ζητά να μετατραπεί η χώρα σε σημείο υποδοχής και εγκλωβισμού δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων, οι οποίοι ζουν σε πολλές περιπτώσεις κάτω από άθλιες συνθήκες. 

 

Πολλά μπορεί να σχολιάσει κάποιος σχετικά με αυτό το ζήτημα, όμως έχει μια σημασία να θυμηθούμε τις κορόνες και τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης τον περασμένο Μάρτη, με αφορμή τη συμφωνία ΕΕ - Τουρκίας. 

 

 Τότε που ο ίδιος ο πρωθυπουργός διατυμπάνιζε ότι τα προβλήματα θα λυθούν μέσω της Ευρωπαϊκής Ενωσης, σκορπώντας αυταπάτες στο λαό για το ρόλο αυτού του ιμπεριαλιστικού μηχανισμού...

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ • 

Τα ακραία φυσικά φαινόμενα και οι ζωές των ανθρώπων

Χάθηκαν ζωές από τα ακραία καιρικά φαινόμενα. 4 νεκροί και υπάρχουν αγνοούμενοι. Μόνο από τα ακραία φυσικά φαινόμενα; Όχι.

Δεν είναι δυνατόν να μη δει κανείς την αλήθεια που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια του.  Δεν είναι δυνατόν στον 21^ο αιώνα να δεχθούμε το «όπου φτωχός και η μοίρα του».

Για τις ζωές που χάνονται και τις καταστροφές δεν ευθύνεται το «κακό νερό». 

Δεν πρόκειται να κάνουμε εύκολη κριτική. Υπάρχουν καιρικά φαινόμενα που, ορισμένες φορές, είναι ανίκητα. Θα έπρεπε, όμως, να θεωρούνται αυτονόητα τα πιο σύγχρονα αντιπλημμυρικά έργα και μέτρα, σε όλες τις περιοχές της χώρας.

Φτηνότεροι και πιο ευέλικτοι

Τα στοιχεία του ΙΚΑ, που επεξεργάστηκε και παρουσιάζει σήμερα ο «Ριζοσπάστης», είναι αποκαλυπτικά για τη μείωση του μέσου μισθού και την ταυτόχρονη αύξηση της μερικής απασχόλησης, ιδιαίτερα την τελευταία τετραετία (Γενάρης 2012 - 2016).

Το 2012 δεν επιλέχτηκε τυχαία ως αφετηρία για τη μελέτη των στοιχειών του ΙΚΑ. Είναι η χρονιά που η κυβέρνηση Παπαδήμου νομοθέτησε με την Πράξη Υπουργικού Συμβουλίου (ΠΥΣ) 6/2012 την αναστολή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας που ίσχυε έως τότε και καθιέρωσε μισθό 586 και 511 ευρώ μεικτά για τους πάνω και κάτω από 25 χρόνων, αντίστοιχα.

Η ρύθμιση αυτή, σε συνδυασμό με τους αντεργατικούς νόμους που προηγήθηκαν και ακολούθησαν, έδωσε ώθηση στη μείωση του μέσου μισθού, με δεδομένο ότι η πλειοψηφία των επιχειρήσεων είτε άλλαξαν το προσωπικό τους με νέους και φτηνότερους εργαζόμενους είτε με επιχειρησιακές και ατομικές συμβάσεις μείωσαν τους μισθούς στα όρια του κατώτερου. Αυτονόητα, βέβαια, όσες νέες προσλήψεις έγιναν σε αυτό το διάστημα, προέβλεπαν κατά κανόνα αμοιβή με τον κατώτερο μισθό.

 

Η αναγνώριση της προσφοράς στην Εθνική Αντίσταση έχει ημερομηνία λήξης;!

Από Οικοδόμος  

Με επιστολή της η κόρη μιας 95χρονης συνταξιούχου καταγγέλλει ότι το κράτος ζητάει από τη μητέρα της να επιστρέψει 16.000 ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί στη χορήγηση τιμητικής σύνταξης για την προσφορά της στην Εθνική Αντίσταση, κατά το διάστημα των τελευταίων 20 χρόνων.
Μετά… την ανακάλυψη της κυβέρνησης να εξαϋλώνει τις συντάξεις… χωρίς να τις μειώνει, φαίνεται ότι κάποιοι «εγκέφαλοι» ανακάλυψαν έναν ακόμα τρόπο…  για να εξοικονομήσει το κράτος πόρους και να μειώσει τα ελλείμματα… Αναμένουμε με ενδιαφέρον τη θέση του αρμόδιου υπουργού της κυβέρνησης.
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο cretalive.gr:

Ερώτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τη νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα

 

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Ερώτηση για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας και τη νέα επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα

 

 

Η κατάργηση ΣΣΕ και συλλογικών διαπραγματεύσεων, αλλά και ο περιορισμός του απεργιακού δικαιώματος βρίσκονται στο τραπέζι των συζητήσεων κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ και ΕΕ προκειμένου να καταφέρουν ένα ακόμη πλήγμα σε βάρος των εργαζομένων και να εξυπηρετήσουν την απρόσκοπτη κερδοφορία του κεφαλαίου, τονίζει ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Σωτήρης Ζαριανόπουλος σε σχετική Ερώτηση που κατέθεσε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή.
Η Ερώτηση έχει ως εξής:

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙZA - ANΕΛ προκλητικά πανηγυρίζει για την αύξηση των θέσεων απασχόλησης την περίοδο Ιανουαρίου - Ιουλίου 2016 αποκρύπτοντας την επώδυνη για τους εργαζόμενους πραγματικότητα, ότι: Το 51,2% των νέων θέσεων ήταν μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας με μισθούς κάτω των 400 ευρώ.

Εγκαίνια 51ης Δ Ε Θ Σεπτέμβρης 1986

Ένα φωτογραφικό αφιέρωμα για τα 40 χρόνια από την πρώτη ίσως κατάληψη από εργαζόμενους (ΕΔΟΚ – ΕΤΕΡ) του Λευκού Πύργου στα εγκαίνια της 51^ης Δ Ε Θ .

Πουλάνε φούμαρα για τις συμβάσεις

Με απανωτές παρεμβάσεις, η κυβέρνηση προσπαθεί να πλάσει την εικόνα ότι διαπραγματεύεται υπέρ των εργαζομένων για την «ουσιαστική επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας», όπως είπε χτες σε συνέντευξη η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Ράνια Σβίγκου. Η ίδια συμπλήρωσε ότι «πρέπει να βάλουμε μια θετική ατζέντα για τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, κάτι το οποίο δεν αποτελεί μια "ιδεοληψία" των αριστερών και των προοδευτικών δυνάμεων, αλλά είναι ένα ουσιαστικό ζήτημα δημοκρατίας, αλλά και συστατικό στοιχείο αναζωογόνησης και της αγοράς, από εργαζόμενους που θα έχουν και δικαιώματα και θα έχουν και αξιοπρεπείς μισθούς». Από φανφάρες και αερολογίες, που δεν υπηρετούν τίποτε περισσότερο από το να θολώνουν τα νερά, οι εργαζόμενοι έχουν χορτάσει. 

Ας απαντήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνηση: Θα επανέλθει ο κατώτερος μισθός στα 751 ευρώ για όλους; Θα καταργηθεί ο απαράδεκτος διαχωρισμός των πάνω και κάτω από 25 ετών; Θα αποκατασταθεί η ισχύς των κλαδικών Συμβάσεων έναντι όλων των άλλων (επιχειρησιακών, ατομικών κ.τ.λ.) και η υποχρεωτικότητα για όλους τους εργοδότες, είτε ανήκουν στην Ενωση που υπογράφει τη σύμβαση είτε όχι; Θα καταργηθεί ο κατάπτυστος νόμος για τις ενώσεις προσώπων, που υπογράφουν επιχειρησιακές συμβάσεις στα μέτρα της εργοδοσίας; Θα αποκατασταθούν οι τριετίες και τα άλλα επιδόματα, ο 13ος και 14ος μισθός στο Δημόσιο; Εννοείται πως τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να κάνει η κυβέρνηση. 

Γύρω από αυτά τα αιτήματα, όμως, χρειάζεται να μεγαλώσει η συσπείρωση των εργαζομένων για ανάκτηση των απωλειών και κατάργηση των αντεργατικών νόμων, στην οργάνωση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.

Με τις ευλογίες τους

Το παραμύθι της «δίκαιης ανάπτυξης» είναι αυτό που (όπως όλα δείχνουν) θα κυριαρχήσει πριν και μετά τη ΔΕΘ από την πλευρά της κυβέρνησης. Ορισμένες πλευρές αυτής της προπαγάνδας αναδεικνύονται ήδη στο δημόσιο λόγο βουλευτών και στελεχών της κυβέρνησης, όπως η χτεσινή συνέντευξη του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ Σωκράτη Φάμελλου (ρ/σ «Αποκαλυπτικά»). Σύμφωνα με όσα είπε, «η δίκαιη κοινωνία που ονειρευόμαστε στην Αριστερά στηρίζεται στα χαρακτηριστικά της δίκαιης ανάπτυξης (...) το στοίχημα της δημόσιας και εθνικής ανάπτυξης έχει να κάνει και με τον δημόσιο και με τον ιδιωτικό τομέα (...) χρειαζόμαστε ένα αποτελεσματικό Δημόσιο και όχι ένα ρουσφετολογικό και άναρχο Δημόσιο που είχαμε μέχρι τώρα. Χρειαζόμαστε τον κλάδο των δημοσίων επενδύσεων χωρίς σπατάλες (...) Και βέβαια, στο επίπεδο των κινήτρων και των υποστηρικτικών εργαλείων της επιχειρηματικότητας, το να έχουμε διαφανείς κανόνες δανειοδότησης, ίσους κανόνες για τους Ελληνες επιχειρηματίες, πρόσβαση στο ΕΣΠΑ και στις τράπεζες χωρίς ρουσφέτια και χωρίς τηλέφωνα βουλευτών, είναι κάτι πολύ σημαντικό και θέλουμε η επιχειρηματικότητα στη χώρα να στηριχτεί με δίκαια εργαλεία». Βέβαια, η «δικαιοσύνη» που περιγράφει πιο πάνω ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστα έχει να κάνει με τους εργαζόμενους, τα δικαιώματα και τα συμφέροντά τους. 

Για παράδειγμα, επαίρεται ότι «γλιτώνουμε 750 εκατομμύρια από τους οδικούς άξονες», αλλά δεν λέει ότι οι εργαζόμενοι εκεί πληρώνονται με «τρεις και εξήντα», ότι απολύονται χωρίς να έχουν ελπίδα για άλλο μεροκάματο στο άμεσο μέλλον και ότι τα διόδια θα είναι φωτιά για τη λαϊκή οικογένεια. 

Επομένως, η «δίκαιη ανάπτυξη» έχει να κάνει κατά βάση με τους κανόνες που θέτει η κυβέρνηση στο (ξανα)μοίρασμα της επιχειρηματικής πίτας. Και έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε ότι αυτού του είδους τη «δικαιοσύνη» τη θέλουν και την επιδιώκουν πολλοί επιχειρηματικοί όμιλοι μέσα κι έξω από τη χώρα...

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ Το δηλητηριώδες μείγμα

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ • 6 Σεπτεμβριου 2016 

 

   ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Το δηλητηριώδες μείγμα

Στις Θερμοπύλες τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια του ΔΝΤ, της Ε.Ε. και των μνημονίων, στις Θερμοπύλες συμβαίνουν δύο πράγματα.
Το ένα είναι μια ετήσια θερινή τελετή της εγχώριας συμμορίας των Ναζί γύρω από το άγαλμα του Λεωνίδα.

Το δεύτερο είναι μια αγγελία – μνημείο ντροπής που φιγουράρει στη σελίδα 
του ΤΑΙΠΕΔ από το 2013 και αναφέρει τα εξής: «Περιοχή με μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον, όπου διεξήχθη η γνωστή μάχη των Θερμοπυλών μεταξύ Ελλήνων και Περσών το 480 πΧ. Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία, ο Ήφαιστος, μετά από αίτηση της Θεάς Αθηνάς, δημιούργησε τις πηγές για τον Ηρακλή, προκειμένου να πλένεται και να ξεκουράζεται μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του»!! Όπως είναι φανερό πρόκειται για μοναδικής έμπνευσης αγγελία εκποίησης.

Ας μιλήσουμε (για την ακρίβεια ας ξαναμιλήσουμε, δες http://www.imerodromos.gr/xepoylima/#prettyPhoto και http://www.imerodromos.gr/thermopyles-xrysh-aygh/) και για τα δύο.

Σχετικά, λοιπόν, με την ετήσια συγκέντρωση του ναζιστικού εγκληματικού απόπατου, ο οποίος κυκλοφορεί ανενόχλητος.

Σκόπιμος κουρνιαχτός

 

 

Αέρα στα προπαγανδιστικά πανιά της κυβέρνησης έδωσε η εξέλιξη με τις τηλεοπτικές άδειες. Έτσι, τις τελευταίες μέρες, με αφορμή αυτήν την εξέλιξη, η κυβερνητική προπαγάνδα μιλάει για επαναφορά της πολιτικής στο προσκήνιο. Ισχυρίζεται ότι το παιχνίδι γυρίζει πλέον, ότι η νομιμότητα αποκαθίσταται και η διαπλοκή σπάει, ότι αποκτούν προτεραιότητα η κοινωνία και οι ανάγκες της. Θέλει, λέει, τα χέρια της λυμένα, για να επικεντρωθεί στη «μεγάλη μάχη» της ανάπτυξης.

Η κυβέρνηση μιλάει λες και η αλλαγή των επιχειρηματικών ομίλων που ελέγχουν την ενημέρωση - γιατί αυτό συνέβη με τον πλειστηριασμό των τηλεοπτικών αδειών - σηματοδοτεί καμιά ριζική αλλαγή στο χαρακτήρα των ΜΜΕ. Ομως, η ουσία είναι ότι το τοπίο παραμένει ίδιο, διαπλεκόμενο και αντιλαϊκό όπως και πριν, αφού τα ΜΜΕ, η ενημέρωση βρίσκονται υπό τον έλεγχο των επιχειρηματικών ομίλων, του κεφαλαίου, όπως και πριν.

Τα κανάλια του καθεστώτος

 

Ο διαγωνισμός για τις τηλεοπτικές άδειες ήταν ένα κακοστημένο κυβερνητικό παιχνίδι αναδιανομής της πίτας των τηλεοπτικών συχνοτήτων και αναπροσαρμογής των όρων ηγεμονίας μεταξύ πολιτικής και οικονομίας. Το καινούργιο πολιτικό προσωπικό που αποπειράται να εδραιωθεί εντός του κρατικού μηχανισμού, χρειάζεται -και αυτό είναι λογικό- φίλια μέσα προπαγάνδας της πολιτικής του αφήγησης, εκτός της κρατικής τηλεόρασης που αποτελεί σημαντικό μέσο, αλλά δεν μπορεί να διαδραματίσει με απόλυτη επάρκεια αυτόν τον ρόλο.

Άλλωστε στον καπιταλισμό η σχέση πολιτικής και οικονομίας , είναι μια δυναμική σχέση εναλλασσόμενης ηγεμονίας, αναφορικά με τις μορφικές εκφράσεις της καπιταλιστικής κυριαρχίας –αν και- μόνο για αυτές. Καθώς το βασικό φορτίο της κυριαρχίας παραμένει αμετάβλητο και αλώβητο, από τις όποιες μεταβολές στους τρόπους και στις μεθόδους διαχείρισής της.

Με αυτή την έννοια, μια κυβέρνηση που έχει απολέσει την όποια λαϊκή υποστήριξη και ανοχή κατείχε για κάποιο χρονικό διάστημα, είναι βέβαιο ότι χρειάζεται διαμεσολαβημένους διαύλους επικοινωνίας για να περάσει το μήνυμα, ότι συνιστά την καλύτερη δυνατή επιλογή κυβερνητικής διαχείρισης. Καθώς όποιος πραγματικά πιστεύει ότι στα πλαίσια του καπιταλισμού και ειδικά του ελληνικού υποδείγματος καπιταλισμού, μπορεί να υπάρξει διάρρηξη της διαπλοκής πολιτικής και οικονομίας και η δημοκρατία να επικρατήσει στον χώρο της πληροφορίας και των ΜΜΕ, είναι είτε ολοσχερώς αδαής, είτε παχυλά αμειβόμενος -παρατρεχάμενος- του συστήματος.

Ήταν και είναι ναζιστές

ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΧΟΛΕΒΑΣ • 5 Σεπτεμβριου 2016 

Οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής είναι περισσότερα πράγματα από τις πανηγυρικές τελετές τους, με φόντο το άγαλμα του Λεωνίδα.

Οι ναζιστές της Χρυσής Αυγής, πέρα από την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση, επιδιώκουν, μέρα με τη μέρα, να αυξάνουν τις δυνάμεις τους μέσα στην κοινωνία. Ένας από τους τρόπους που χρησιμοποιούν είναι να εμφανίζονται σαν «πολιτικές παρθένες», παρά τις αμέτρητες αποδείξεις για την ιδεολογική ταύτιση με το ναζισμό (άρθρα τους που εξυμνούν τον Χίτλερ, φωτογραφίες με σβάστικες). Κάνουν πως δεν θυμούνται, πως δεν ξέρουν τίποτα και κλαψουρίζουν ότι τους αποκαλούν ναζιστές.

Καμία έκπληξη από τέτοιου είδους αντιδράσεις. Οι ναζιστές ήταν, είναι και θα είναι θρασύδειλοι. Ας προσέξουμε, όμως, κάτι: Οι ομιλίες δίπλα στο άγαλμα του Λεωνίδα, οι φωνές στη Βουλή και στις συγκεντρώσεις τους, δεν είναι κούφια λόγια. Ήταν, είναι και θα είναι  επικίνδυνοι, διότι είναι ναζιστές. 

Δεν θα σταθούμε στο γνωστό (σύμφωνα και με δικά τους κείμενα) θαυμασμό τους στο καθεστώς του φασίστα Μεταξά. Θα αναφερθούμε στην ταύτιση τους με το ναζισμό.

Όποτε κλήθηκαν να μιλήσουν για τη σχέση τους με το ναζισμό έμειναν στις «αποστάσεις», τόσο μεγάλες «αποστάσεις» που αδυνατούν να καταδικάσουν τον Χϊτλερ. Δεν μπορούν οι άνθρωποι (όσο άνθρωποι μπορεί να είναι οι ναζιστές…) να πούνε κακή κουβέντα για τον Αδόλφο τους.