Οπως αναφέρει, μεταξύ άλλων, στο σημείωμα με το οποίο συνόδευε την προσφορά του:
«Στο Πέραμα, στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη του Ξαβέριου ξεκίνησα 23/07/1959, στα 14 μου χρόνια, με βιβλιάριο εργασίας ανηλίκου.
Στα πρώτα μου βήματα ευτυχώς βρέθηκα δίπλα σε αξιόλογους τεχνίτες και κυρίως έντιμους ανθρώπους, αγωνιστές της ζωής, αρκετοί εκ των οποίων είχαν βρεθεί νωρίτερα στα ξερονήσια, ενώ αργότερα υπήρξα μέλος της διοίκησης του σωματείου μας.
Η πρώτη μου εμπειρία, η οποία καθόρισε και την αγωνιστική μου συνείδηση, ήταν δίπλα στους οικοδόμους την περίοδο 1960 - 1961, που τότε διεκδικούσαν το δικαίωμα στο 40ωρο, την αναγνώριση των βαρέων - ανθυγιεινών, ασφαλείς χώρους εργασίας κ.λπ. Το 1964, στα 19 μου χρόνια, ήμουν πλέον τεχνίτης / οξυγονοκολλητής β' τάξεως, με κανονική άδεια. Συμμετείχα στη ναυπήγηση και επισκευή πάνω από 30.000 πλοίων.
Στο πέρασμα των χρόνων και αγαπώντας τη δουλειά μου στη Ζώνη, άρχισα με απλά υλικά να κατασκευάζω αντίγραφα των πλοίων στα οποία είχα δουλέψει. Μερικά από τα εργαλεία που χρησιμοποιούσα ήταν η πένσα, το ψαλίδι, οι οδοντογλυφίδες και οι καρφίτσες. Τα ξύλινα καλαμάκια χρησίμευαν ως "κατάρτια", ενώ τα μασουράκια των κλωστών της Ελένης μου τα είχα για "φουγάρα". Με αυτή μου την ασχολία προσπάθησα να φέρω τη "μουτζούρα" της Ζώνης και τη μυρωδιά της μπογιάς στο σπίτι, δείχνοντας στα παιδιά μου και μετέπειτα στα εγγόνια μου τη ζωή του εργάτη στο Πέραμα, καλλιεργώντας τους τις αρχές και τις αξίες που με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο, μέσα στις γραμμές του Κόμματός μας, πλάι στο κίνημα».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου