Καθόλου τυχαία, σε ένα νομοσχέδιο - τερατούργημα όπως αυτό που παρουσίασε την Τετάρτη η κυβέρνηση, που στόχος του είναι να απογειώσει την εκμετάλλευση, να δώσει επιπλέον όπλα στην εργοδοσία και να νομιμοποιήσει την εργασιακή ζούγκλα, περιέχονται και διατάξεις αναθεώρησης του συνδικαλιστικού νόμου, που βάλλουν ευθέως κατά των συνδικαλιστικών ελευθεριών.
Γιατί πώς θα εφαρμοστεί η 10ωρη εργασία χωρίς πρόσθετη αμοιβή, αν δεν χτυπηθεί η συλλογική διεκδίκηση; Πώς θα σαρωθεί η κυριακάτικη αργία, αν δεν συνδυαστεί με νέα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας; Πώς θα απελευθερωθούν ακόμα περισσότερο οι απολύσεις, αν δεν μπουν τα συνδικάτα στον «γύψο»;
Αυτά είναι που «συνιστά» εδώ και χρόνια η εργοδοσία, αυτά είναι που εφαρμόζουν σοσιαλδημοκρατικές και φιλελεύθερες κυβερνήσεις σε όλες τις χώρες της ΕΕ χρόνια τώρα, μετατρέποντας τα σωματεία σε «κοινωνικούς εταίρους», πλήρως ενσωματωμένα στην υπόθεση της «κοινωνικής συνοχής», για να μη διαταράσσεται η κερδοφορία του κεφαλαίου.
Για να υπηρετηθούν όλα τα παραπάνω δεν αρκούν οι μέχρι τώρα απεργοκτόνοι νόμοι, με τους οποίους κηρύσσονταν παράνομες και καταχρηστικές η συντριπτική πλειοψηφία των απεργιών. Δεν έφτανε ο νόμος του ΣΥΡΙΖΑ που ψηφίστηκε «με χέρια και με πόδια» από τη ΝΔ για αυξημένη απαρτία στην κήρυξη απεργίας, ούτε ο νόμος για τον περιορισμό των διαδηλώσεων. Δεν αρκούσε στην εργοδοσία η κατοχύρωση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, ούτε οι νόμοι θωράκισης του κατασταλτικού πλαισίου, π.χ. με τη μετατροπή σε «ιδιώνυμο αδίκημα» των κινητοποιήσεων ενάντια στους πλειστηριασμούς από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.
