Στην ουσία, δεν πρόκειται για παιδιά - influencers (διότι κανένα εξ αυτών δεν έχει λόγω ηλικίας συναίσθηση της κατάστασης), αλλά για παιδιά - θύματα οικονομικής εκμετάλλευσης των γονιών τους.
Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα πράγμα που έχει εμπορευματοποιηθεί σε βαθμό αηδίας με την επέλαση των social media – και ιδίως με την διαρκώς αυξανόμενη επίδραση του Tik Tok – αυτό είναι η εκμετάλλευση μικρών παιδιών από τους ίδιους τους γονείς τους. Ο κανόνας θέλει την απήχηση των βίντεο να αυξάνεται όσο μικρότερο και όσο πιο χαριτωμένο είναι το παιδί, με αποτέλεσμα να έχουν γεμίσει οι οθόνες μας με νήπια τα οποία κάνουν απλώς πράγματα της ηλικίας τους (μαθαίνουν καινούργιες λέξεις, εκφράζουν απορίες, δοκιμάζουν νέα φαγητά) και οι γονείς τους τα κυνηγούν με ένα κινητό για να απαθανατίσουν τη στιγμή και να κάνουν το βίντεο viral. Αυτά τα παιδιά στερούνται την ιδιωτικότητά τους παρά τη θέλησή τους και μπαίνουν σε έναν φαύλο κύκλο δημοσιότητας, εμπορευματοποίησης και έκθεσης, με τα επιχειρήματα των γονιών τους να κυμαίνονται από το «παιδί μου είναι, το μεγαλώνω όπως θέλω» μέχρι το «ευχαριστιέται και το ίδιο όταν το αναγνωρίζουν στον δρόμο».
Στην πραγματικότητα, απώτερος σκοπός αυτών των γονέων και των εταιρειών που τους σιγοντάρουν είναι το κέρδος. Κούτες ολόκληρες φτάνουν στα σπίτια αυτών των παιδιών με προϊόντα που εταιρείες τους … «δωρίζουν», ενώ στην πραγματικότητα έχουν βρει τον πιο ανέξοδο και τον πιο αποτελεσματικό τρόπο για να διαφημίζουν την πραμάτεια τους. Από παιχνίδια, ρούχα, παιδικές τροφές (και φυσικά, καλλυντικά και προϊόντα περιποίησης για την μανούλα), μέχρι είδη σπιτιού, οικογενειακές διακοπές ή γεύματα σε «φιλικά για τα παιδιά» εστιατόρια. Τα παιδιά μαθαίνουν να ανοίγουν τις κούτες και να παριστάνουν τα ενθουσιασμένα μπροστά στην κάμερα για να μπορέσει το βίντεο να ανεβεί όπως πρέπει, όμως δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η κούραση, η αδιαφορία και απροθυμία των παιδιών να συμμετάσχουν σε αυτό το διαδικτυακό παζάρι είναι έκδηλη.
