Πώς να Δικαιολογήσετε τη Γενοκτονία στην Παλαιστίνη: 11 Βασικές Συμβουλές Συγγραφής για Εταιρικά ΜΜΕ

 

Οι δημοσιογράφοι οργάνωσαν καθιστική διαμαρτυρία στο Ιατρικό Συγκρότημα Nasser στην πόλη Khan Yunis καταδικάζοντας την φρικτή σφαγή. (Φωτογραφία: μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μέσω QNN)

Από τον Roger Sheety

Στις ακόλουθες έντεκα βασικές συμβουλές με παραδείγματα από την πραγματική ζωή από «πραγματικούς δημοσιογράφους», θα μάθετε πώς να χρησιμοποιείτε αδύναμη, παθητική γλώσσα, να προσποιείστε ότι είστε αντικειμενικοί, να αποφεύγετε ιστορικά γεγονότα, να συγκαλύπτετε προφανή εγκλήματα πολέμου και πολλά άλλα.

Είστε επίδοξος δημοσιογράφος εταιρικών μέσων; Λαχταράτε την θερμή αγκαλιά της αξιοπρέπειας των «παραδοσιακών μέσων» (και το σταθερό εισόδημα που τη συνοδεύει), αλλά ανησυχείτε για το πώς να καλύψετε και να γράψετε για ευαίσθητα θέματα όπως η Παλαιστίνη, η γενοκτονία και η σφαγή εκατοντάδων χιλιάδων γυναικών, ανδρών, παιδιών και ηλικιωμένων; Αν ναι, αυτό το άρθρο είναι για εσάς!

Στις ακόλουθες έντεκα βασικές συμβουλές με παραδείγματα από την πραγματική ζωή από «πραγματικούς δημοσιογράφους», θα μάθετε πώς να χρησιμοποιείτε αδύναμη, παθητική γλώσσα, να προσποιείστε ότι είστε αντικειμενικοί, να αποφεύγετε ιστορικά γεγονότα, να συγκαλύπτετε προφανή εγκλήματα πολέμου και πολλά άλλα. Ας ξεκινήσουμε!

Να χρησιμοποιείτε πάντα την Παθητική Φωνή.

Θυμάστε όλα αυτά τα σπουδαία μαθήματα γλώσσας και γραμματικής από το δημοτικό σχολείο και το λύκειο σχετικά με τη σαφή γραφή και τη χρήση της ενεργητικής φωνής; Ξεχάστε τους εντελώς όταν γράφετε για εταιρικά μέσα ενημέρωσης. Οι καθηγητές σας ήταν όλοι ηλίθιοι. Για παράδειγμα, όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει Παλαιστίνιους στα ίδια τους τα σπίτια, δολοφονεί άοπλους Παλαιστίνιους ή σκοτώνει δημοσιογράφους, να χρησιμοποιείτε πάντα την παθητική φωνή. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό στη σύνταξη τίτλων.

Έτσι, αντί να γράφετε «Η δημοσιογραφία παραμένει σανίδα σωτηρίας στη Γάζα, ακόμη και όταν το Ισραήλ σκοτώνει δεκάδες δημοσιογράφους στη γενοκτονία του», γράψτε αντ' αυτού «Η δημοσιογραφία παραμένει σανίδα σωτηρίας στη Γάζα, ακόμη και όταν σκοτώνονται δεκάδες δημοσιογράφοι».

Το πρώτο παράδειγμα είναι πολύ σαφές και συνοπτικό. Το δεύτερο παράδειγμα, ωστόσο, είναι θολό και ασαφές. Ποιος σκοτώνει όλους αυτούς τους δημοσιογράφους στη Γάζα και γιατί; Είναι ένα μυστήριο. Η χρήση της παθητικής φωνής συσκοτίζει τα γεγονότα, παρέχει κάλυψη στον δράστη και μπερδεύει τους αναγνώστες σας, κάτι που είναι ακριβώς ο στόχος των εταιρικών μέσων ενημέρωσης όταν αναφέρουν τα αμέτρητα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και σε όλη τη Δυτική Ασία τις τελευταίες οκτώ δεκαετίες.

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΕΝΟΨΕΙ ΔΕΘ «Πρωτάκουστα» δώρα για το κεφάλαιο και χιλιοειπωμένα ψέματα για τον λαό

 

Τις γνωστές «φρούδες ελπίδες» σπέρνει η κυβέρνηση της ΝΔ, με επίκεντρο το πακέτο μέτρων που θα ανακοινώσει ο πρωθυπουργός στη ΔΕΘ. Σε αυτό το πλαίσιο, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Π. Μαρινάκης ανέφερε ότι θα ανακοινωθούν πράγματα «που θα ακούσουμε για πρώτη φορά». Τόνισε μάλιστα πως δεν πρόκειται απλά για ένα πακέτο μέτρων, αλλά μια «μεγάλη φορολογική μεταρρύθμιση που θα έχει έμφαση στη στήριξη των αδύναμων».

Τα «πρωτάκουστα» βέβαια, όπως κάθε φορά, θα αφορούν νέα δώρα στο κεφάλαιο και κλιμάκωση της αντεργατικής επίθεσης, αφού το καλάθι της ΔΕΘ ήδη περιέχει τα 13ωρα και τη «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, το πειθαρχικό και τις διώξεις για τους δημοσίους υπαλλήλους κ.ά.

Οι μεγαλοστομίες για τα «μέτρα στήριξης» αποτελούν μόνο το αμπαλάζ των παραπάνω. Οι επικλήσεις άλλωστε της κυβέρνησης στα «λελογισμένα» μέτρα προϊδεάζουν για τα ελάχιστα που θα δοθούν πίσω στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες από τα κλεμμένα και από τα βάρη που συνεχώς φορτώνονται. Πάντως το παραμύθι της φορολογίας υπέρ των αδύναμων από το κράτος του κεφαλαίου μόνο καινούριο δεν είναι. Τα εργατικά - λαϊκά στρώματα ωστόσο είναι μονίμως αντιμέτωπα με τη φορολεηλασία, από όπου προκύπτουν και τα ματωμένα πλεονάσματα για τα όποια πανηγυρίζει η κυβέρνηση, ενώ οι επιχειρηματικοί όμιλοι απολαμβάνουν πληθώρα προνομίων και φοροαπαλλαγών.

Μέχρι το τέλος!

 

 

Οι εξελίξεις στις οικονομίες της Γαλλίας και της Γερμανίας δεν είναι μόνο μια εικόνα της ΕΕ που θαλασσοπνίγεται στα απόνερα της σύγκρουσης ΗΠΑ - Κίνας για την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα, αλλά και μια αποστομωτική απάντηση σε όσους πρόβαλλαν τις οικονομίες αυτές ως «πρότυπα», την εποχή της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης στην Ελλάδα, και εκβίαζαν τον λαό να αποδεχτεί τεράστιες θυσίες «για να γίνουμε Ευρώπη», όπως έλεγαν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι.

Αστικά κόμματα και επιτελεία εμφάνιζαν ως αιτία της κρίσης τις «παθογένειες» της ελληνικής οικονομίας, για τις οποίες οι κυβερνήσεις έριχναν τις ευθύνες η μία στην άλλη και όλες μαζί στον λαό. Σε συμπαιγνία με τους συμμάχους τους στην ΕΕ, φόρτωσαν στους εργαζόμενους και στα λαϊκά στρώματα τρία μνημόνια και εκατοντάδες αντιλαϊκά μέτρα, στο όνομα της αποκατάστασης της «κανονικότητας».

Αυτή η καπιταλιστική «κανονικότητα» κάνει τώρα τη γαλλική οικονομία να κλονίζεται από «έλλειψη ανταγωνιστικότητας και επενδύσεων», αλλά και τη γερμανική να κατρακυλάει για τρίτη χρονιά σε ύφεση, με οικονομικούς δείκτες όπως η βιομηχανική παραγωγή, οι εξαγωγές και οι επενδύσεις να ακολουθούν πορεία προς τα κάτω.