Η επανάσταση δεν μπορεί να αποφευχθεί!

 

Η ανθρώπινη ζωή κι εργασία είναι ούτως ή άλλως για τον καπιταλισμό και τις αγορές κατ' αρχήν πρώτη ύλη για κέρδη και αγαθό απολύτως εκμεταλλεύσιμο η ανάγκη για ζωή και δη αυτό που λέμε καλή και ασφαλής. Η πανδημία λοιπόν έφερε μύριες όσες ευκαιρίες για κέρδη, απ' τα εμβόλια και την τηλεργασία ως το φθηνό χρήμα για στήριξη τάχα μου δήθεν των εργαζομένων - καταναλωτών, δηλαδή των... αγορών. Και τώρα όλοι οι σωτήρες μοιάζουν έκπληκτοι. Οχι από τις συνέπειες της πανδημίας στους ανθρώπους. Αλλά από το κόστος των καταπονημένων έγκλειστων εργατικών χεριών, που δεν έχουν ακόμα αντικατασταθεί από τα ρομπότ. Πώς λέμε έμαθε η γριά στα σύκα; Ετσι ακριβώς ήρθε κι ο πανικός της πιεζόμενης κερδοφορίας με ανεβασμένα κόστη στις πρώτες ύλες, στις μεταφορές και τις μεγάλες ελλείψεις σε προϊόντα, ειδικά τα λεγόμενα «έξυπνα», όλα φτιαγμένα από «χαζούς» εργαζόμενους ανθρώπους.

 

Κυβερνήσεις, τράπεζες και κολοσσοί του χρήματος μετακυλίουν ήδη στις τιμές τη χασούρα, που προμηνύεται μεγάλη και κρίσιμη, και με τους λαούς έτοιμους να εκραγούν, τους βάζουν να χώσουν το χέρι βαθιά στην τσέπη, μεσούσης ακόμη της πανδημίας. Το πετρέλαιο πήγε μέσα σ' ένα χρόνο από τα τριάντα εφτά στα εβδομήντα δολάρια το βαρέλι. Ο χαλκός απ' τις πεντέμισι χιλιάδες κοντά στις έντεκα ο τόνος. Η ξυλεία π.χ. στην Αμερική τετραπλασιάστηκε σε λίγους μήνες. Για να πάει ένα κοντέινερ απ' τη Σανγκάη στο Ρότερνταμ τετραπλασιάστηκε το κόστος στο δωδεκάμηνο και αγγίζει τις οκτώμισι χιλιάδες δολάρια. Πενήντα τοις εκατό πάνω το καλαμπόκι. Δέκα τοις εκατό πάνω σε τρόφιμα, ψυγεία, πλυντήρια κι άγνωστο πού θα φτάσουν οι αυξήσεις σε υπολογιστές, τηλέφωνα κ.λπ. Από τα σιδηρομεταλλεύματα μέχρι το επεξεργασμενο κρέας κι από τα δημητριακά μέχρι τη βενζίνη, οι πετσοκομμένοι μισθοί και οι κατακρεουργημένες συντάξεις δε θα φτάνουν για να επιζήσει κανείς και άνευ κορονοϊού.

Αναζητώντας τη «νεωτερικότητα» ενός γερασμένου συστήματος

Οι απολογητές της καπιταλιστικής εξουσίας, αποδεχόμενοι την αιώνια ύπαρξή της προτιμούν να βλέπουν την κοινωνική εξέλιξη ως άθροισμα μακροχρόνιων ποσοτικών αλλαγών, ακριβώς γιατί δεν θέλουν να δουν την ποιοτική αλλαγή που σηματοδοτεί μια Επανάσταση (φωτ: Οκτωβριανή Επανάσταση)

«Κι όμως, θα γίνεις σαν το ψοφίμι αυτό το απαίσιο

σαν τη σαπίλα τούτη τη φριχτή,

αστέρι των ματιών μου κι ήλιε, εσύ, της πλάσης μου

(...) Ναι τέτοια θα γενείς, στις χάρες εσύ ρήγισσα»

Σαρλ Μπωντλαίρ, «Ανθη του Κακού»

Με τους παραπάνω στίχους, ο Σαρλ Μπωντλαίρ επιχείρησε να αποδώσει την παροδικότητα της ανθρώπινης ομορφιάς και ζωής, απευθυνόμενος στην αγαπημένη του. Ομως, η παροδικότητα δεν χαρακτηρίζει μόνο τον κάθε μεμονωμένο άνθρωπο, αλλά και τους τύπους των κοινωνικών σχέσεων. Αυτοί περνούν από το στάδιο της εμφάνισης, της ακμής και της εδραίωσης και τέλος της παρακμής, ακολουθώντας μια παράλληλη διαδρομή με τις ανάγκες που επιβάλλει η ανάπτυξη του επιπέδου της παραγωγής.

Η ίδια η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που φέρνει έναν τύπο κοινωνικών σχέσεων και επομένως αργά ή γρήγορα και μια αντίστοιχη μορφή εξουσίας στο προσκήνιο, είναι αυτή που στη συνέχεια τις υποσκάπτει, μέχρι να τις οδηγήσει στον ιστορικό τους τάφο. Ετσι, οι ίδιες κοινωνικές σχέσεις που κάποτε αποτελούσαν τη νιότη του κόσμου, από ένα σημείο και έπειτα εμποδίζουν την ιστορική εξέλιξη και χρησιμεύουν μόνο ως λίπασμα των νέων κοινωνικών σχέσεων.

Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ 1929 - 1933 ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΟ «NEW DEAL»

Αποσπάσματα από το βιβλίο της «Σύγχρονης Εποχής» «Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ» - Τέταρτο και τελευταίο μέρος

 

Γραμμή παραγωγής πολεμικών αεροσκαφών

Στο σημερινό, τελευταίο μέρος των αναδημοσιεύσεων από το βιβλίο «Η άγνωστη ιστορία του εργατικού κινήματος των ΗΠΑ», οι συγγραφείς του Ρίτσαρντ Ο. Μπόγιερ και Χέμπερτ Μ. Μορέ «κάνουν ταμείο» μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Εχουν προηγηθεί η βαθιά κρίση του 1929 - 1933, το New Deal της κυβέρνησης Ρούσβελτ, η παροδική αναζωογόνηση της αμερικανικής οικονομίας, η νέα κρίση στα 1938 και η είσοδος των ΗΠΑ στον πόλεμο, που η έκβασή του εγκαινίασε μια νέα περίοδο πρωτόγνωρης συσσώρευσης για το κεφάλαιο.

Από τα στοιχεία που παραθέτουν οι δυο συγγραφείς, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι η πολιτική του New Deal ήταν το «δυνατό χαρτί», για να αποσπάσει η αστική τάξη αμέριστη κρατική στήριξη σε περίοδο κρίσης και έντασης των διεθνών ανταγωνισμών, αλλά κυρίως για να ενσωματώσει τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στα πολεμικά της σχέδια, μετατρέποντάς τους σε «κρέας για τα κανόνια», με τα οποία κατοχύρωσε μεταπολεμικά την πρωτοκαθεδρία στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Με πλήθος στοιχείων, το βιβλίο περιγράφει γλαφυρά τους κερδισμένους και τους χαμένους στις ΗΠΑ μετά το τέλος του πολέμου, δίνοντας τροφή για χρήσιμα συμπεράσματα στο σήμερα, που οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί οξύνονται, όπως και η πολεμική προπαρασκευή, ενώ πυκνώνουν τα προσκλητήρια για «εθνική ενότητα» στην αντιμετώπιση των αλλεπάλληλων οικονομικών κρίσεων, ή ενός ενδεχόμενου πολέμου.

ΝΕΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΕΜΠΝΕΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ Τρία ποιήματα για την Παλαιστίνη

 

  Πηγή: Associated Press

 

Τρεις νέοι καλλιτέχνες, η Αγγελική Ξένου, η Μαριλίζα Λούντζη και ο Παναγιώτης Μπελίτσος εμπνέονται από τον αγώνα του ηρωικού παλαιστινιακού λαού, και στέλνουν με στίχους το δικό τους μήνυμα αλληλεγγύης. 

Από τα κλαδιά της ιερής ελιάς σου

Μέχρι να σταματήσει τ' άδικο στον τόπο σου

γίνομαι στόμα που φωνάζει για την ελευθερία σου

Μέχρι να δικαιωθούν οι νεκροί σου

γίνομαι σώμα που ανασταίνει τις κόρες και τους γιους σου

Μέχρι να ελευθερωθούν οι ζωντανοί σου

γίνομαι χώμα που κρύβει τους σπόρους σου

Και από τα κλαδιά της ιερής ελιάς σου

φτερουγίζω με τη λευκή περιστέρα

τραγουδώντας προς όλη τη γη:

'Ακούστε, χτυπάει η Παλαιστίνη στην καρδιά μου...

είμαι ελεύθερη'

 Αγγελική Ξένου 

 Αθήνα, Πέμπτη 13 Μαΐου 2021

Νάκμπα 1948 – 2021

73 χρόνια εκτοπισμοί και εθνοκάθαρση των Παλαιστινίων

«Νάκμπα» σημαίνει «Καταστροφή». Η Παλαιστινιακή Νάκμπα, όμως, που ξεκίνησε στις 15 Μάη του 1948, δεν είναι, απλά, μια μεγάλη Καταστροφή. Για τον Παλαιστινιακό λαό η «Νάκμπα» σηματοδοτεί μια Καταστροφή από τις 15 Μάη του 1948 που είναι σε πλήρη και συνεχή εξέλιξη, 73 χρόνια τώρα. Η φετινή επέτειος δεν σηματοδοτεί 73 χρόνια από την Νάκμπα αλλά μάλλον 73 χρόνια διαρκούς Νάκμπα.

Η Νάκμπα ξεκίνησε με την εθνοκάθαρση τουλάχιστον 531 χωριών και πόλεων μεταξύ του 1947 και του 1949, τη δολοφονία 15.000 Παλαιστινίων και τον αναγκαστικό εκτοπισμό των δύο τρίτων του Παλαιστινιακού πληθυσμού — 950.000 άτομα — από την πατρίδα τους και τα σπίτια τους.    

Η Νάκμπα είναι μια συνεχής διαδικασία συστηματικής άρνησης του δικαιώματος του κάθε Παλαιστίνιου να ζει στη γη του και να έχει δικαίωμα στην εθνική και πολιτική ταυτότητα ο Παλαιστινιακός λαός, ως σύνολο.

Οι ρίζες όμως της Καταστροφής (Αλ Νάκμπα) πηγαίνουν πίσω στο 1799, στην εποχή του Ναπολέοντα. Κατά τη διάρκεια της γαλλικής εισβολής στον Αραβικό κόσμο, ο Ναπολέοντας εξέδωσε μια διακήρυξη που πρόσφερε την Παλαιστίνη ως πατρίδα των Εβραίων υπό την προστασία της Γαλλίας. Αυτός ήταν επίσης ένας τρόπος για να εδραιωθεί μια γαλλική παρουσία στην περιοχή. Το όραμα του Ναπολέοντα για ένα εβραϊκό κράτος στη Μέση Ανατολή δεν υλοποιήθηκε τότε – αλλά ούτε και πέθανε.

Εκσυγχρονισμένος... κανόνας

«(...) Θέλουμε να κάνουμε την Ελλάδα πιο ανταγωνιστική. Δεν μπορούμε να λέμε ότι θέλουμε τον Πειραιά πρώτο λιμάνι στην Ευρώπη και την Κυριακή τα logistics να είναι κλειστά στην Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει και με τα data centers». Αυτά έλεγε ο υπουργός Εργασίας, Κ. Χατζηδάκης, μιλώντας τις προάλλες στον «ΣΚΑΪ» για το αντεργατικό έκτρωμα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή. Μεταξύ άλλων ο υπουργός ισχυρίστηκε πως η διεύρυνση της δουλειάς την Κυριακή σε κλάδους όπως τα logistics, η πληροφορική και η φαρμακοβιομηχανία, «που σήμερα απαγορεύεται (...) θα είναι προς όφελος συνολικά της οικονομίας». Ερμηνεύοντας κατά γράμμα τον υπουργό, το συμπέρασμα προκύπτει αβίαστα: Ανταγωνιστικότητα της οικονομίας ίσον δουλειά 7 μέρες τη βδομάδα. Που σημαίνει να βρίσκεται ο εργαζόμενος στην υπηρεσία του εργοδότη ανά πάσα ώρα και στιγμή. Αυτός είναι ο «εκσυγχρονισμός» της αγοράς εργασίας που φέρνει το νομοσχέδιο, επεκτείνοντας μεταξύ άλλων τη δουλειά τις Κυριακές στο σύνολο σχεδόν των κλάδων.

Και επειδή ο υπουργός προσπάθησε να «πουλήσει» το μέτρο ως θετικό τάχα για τους εργαζόμενους στους κλάδους όπου τώρα καταργείται η αργία της Κυριακής, λέγοντας ότι θα υπάρχει «αυξημένη προφανώς πληρωμή κατά 75%, όπως συμβαίνει και σε άλλους κλάδους», ας ρωτήσουν οι εργαζόμενοι στα logistics, στα data centers και αλλού τους συναδέλφους τους στο Εμπόριο τι σημαίνει δουλειά την Κυριακή για την υγεία, την οικογενειακή και προσωπική τους ζωή. Χώρια που το 75% που διαλαλεί ο υπουργός είναι θέμα χρόνου να καταργηθεί και τυπικά (εκεί που εφαρμόζεται...) όσο η δουλειά τις Κυριακές γίνεται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση για το σύνολο της οικονομίας.

Οι διεργασίες για το «μέλλον της ΕΕ» με τη ματιά των Θέσεων της ΚΕ για το 21ο Συνέδριο του ΚΚΕ

 

Με αφορμή τη Διάσκεψη που ξεκίνησε την προηγούμενη Παρασκευή στο Στρασβούργο

 

Προπαγανδιστικό γκράφιτι σε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, στο πλαίσιο της Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης

Το εναρκτήριο λάκτισμα μιας χρυσοπληρωμένης εκστρατείας εξωραϊσμού της ΕΕ, χειραγώγησης λαϊκών συνειδήσεων και ωμού αντικομμουνισμού, της λεγόμενης Διάσκεψης για το μέλλον της Ευρώπης, δόθηκε την προηγούμενη Κυριακή στο Στρασβούργο, ανήμερα της επετείου της Αντιφασιστικής Νίκης των Λαών, ημερομηνία που επέλεξε η ΕΕ για να γιορτάζει τη «μέρα της Ευρώπης».

«Η Διάσκεψη για το μέλλον της Ευρώπης είναι μια σειρά διαλόγων και συζητήσεων με τη συμμετοχή πολιτών, η οποία θα δώσει τη δυνατότητα σε πολίτες από όλη την Ευρώπη να μοιραστούν τις ιδέες τους και να συμβάλουν στη διαμόρφωση του κοινού μας μέλλοντος», διατείνεται η ΕΕ και από κοντά όλοι οι θιασώτες της επικροτούν την πορεία εμβάθυνσης και ενοποίησής της.

Η προσπάθεια επίδρασης στις λαϊκές συνειδήσεις είναι εξόφθαλμη, με τις εκκλήσεις - εμπαιγμό προς τους λαούς των κρατών - μελών να «συνδιαμορφώσουν» την ΕΕ.

Πρόκειται στην πραγματικότητα για κάλεσμα ανοχής ή/και ενεργής συστράτευσης στην παραπέρα αντιδραστικοποίηση της ΕΕ, σε μια περίοδο που οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις οξύνονται διεθνώς, οι σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης μεταξύ συμμάχων και ανταγωνιστών αναπροσαρμόζονται, στο φόντο και της αμφισβήτησης από την Κίνα της πρωτοκαθεδρίας των ΗΠΑ, που ταράσσει συνολικότερα τα νερά στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα.

Αυτός είναι άλλωστε και ο πυρήνας του προβληματισμού των αστικών τάξεων στα κράτη - μέλη και των επιτελείων τους για το «μέλλον της Ευρώπης»: Με ποιους όρους και ποιες αναγκαίες προσαρμογές θα καταφέρουν η ιμπεριαλιστική ΕΕ και τα μονοπώλιά της να περιφρουρήσουν τη θέση και τα συμφέροντά τους σ' έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία, φέρνοντας στην ημερήσια διάταξη ακόμα και το ενδεχόμενο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης, με στρατιωτικά και άλλα μέσα.

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Συγκέντρωση καταδίκης της δολοφονικής επίθεσης του Ισραήλ σε βάρος του παλαιστινιακού λαού (ΦΩΤΟ)

 

 

Συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τη δολοφονική επίθεση του Ισραήλ ενάντια στον παλαιστινιακό λαό πραγματοποίησαν σήμερα η ΕΔΥΕΘ και η Παλαιστινιακή Παροικία Θεσσαλονίκης στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Αριστοτέλους.

Στη συγκέντρωση μίλησαν ο Νίκος Ζώκας πρόεδρος της ΕΔΥΕΘ και ο Μουσαλάμ Σαλίμ, αντιπρόεδρος της Παλαιστινιακής Παροικίας ενώ μίλησαν και παλαιστίνιοι που ζουν στη χώρα μας ενώ οι συγκεντρωμένοι βροντοφώναζαν το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη». 

Οι ομιλητές καταγγέλλουν τις νέες βάρβαρες και κτηνώδεις επιθέσεις του κράτους-δολοφόνου Ισραήλ και των ισραηλινών δυνάμεων καταστολής κατά του παλαιστινιακού λαού στην Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας, που έχει ως αποτέλεσμα πάνω από 100 νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες.

Ο κ. Χατζηδάκης, το 8ωρο και οι Επτανήσιοι δημοκράτες

 

Του Χρήστου Κορφιάτη

 

Τι λέτε, θα «έβγαζε» μία ολόκληρη πενθήμερη εργάσιμη εβδομάδα με 8ωρη ημερήσια εργασία και ορθοστασία ο συμπαθητικός υπουργός Εργασίας Κωστής Χατζηδάκης αν η ζωή τον είχε φέρει στη θέση του εργάτη στο χαλυβουργείο της Θεσσαλονίκης ή, για να μην τον πάμε τόσο μακριά και σε τόσο βαριά βιομηχανία, στη θέση του εργαζόμενου στο πολυτελές ξενοδοχείο «Kontokali Bay» ή σε κάποιο άλλο ξενοδοχείο των μελών της Ένωσης Ξενοδόχων Κέρκυρας είτε στη θέση του εργάτη στο λατομείο «Ιόνιαν Καλκ» στην Κεφαλονιά είτε σε μια πολύ πιο κοινή θέση όπως αυτή του υπαλλήλου σ' ένα μεγάλο ιδιωτικό σούπερ μάρκετ ή σ' ένα καφέ μπροστά στη θάλασσα στη Ζάκυνθο και τη Λευκάδα;

Θα άντεχε;

Και τι θ' απαντούσε, άραγε, στον υπουργό Εργασίας της χώρας του αν αυτός του έλεγε πως για το καλό του τού δίνει το... δικαίωμα να δουλεύει δέκα ώρες και βάλε την ημέρα αντί οκτώ, χωρίς καν να πληρώνεται υπερωριακά τις ώρες αυτές, μόνο βέβαια όποτε του το «προτείνει», με κάθε ευγένεια πάντα, εννοείται, ο ιδιώτης εργοδότης του;

Ολοι στους δρόμους! Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο - έκτρωμα!

«Κάτω τα χέρια από το 8ωρο - Να ξηλωθεί εδώ και τώρα όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο», διαμηνύουν τα συνδικάτα που κλιμακώνουν τη δράση τους

 

Σε θέσεις μάχης βρήκε τα συνδικάτα η παρουσίαση από το υπουργείο Εργασίας του εκτρωματικού νομοσχεδίου για τα Εργασιακά την περασμένη Τετάρτη. Ηταν η μέρα που ο Κ. Χατζηδάκης έσπευσε να διαφημίσει την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να φέρει σε πέρας άλλη μια «βρώμικη αποστολή» για λογαριασμό του κεφαλαίου, σαρώνοντας όποιο εργατικό δικαίωμα άφησαν όρθιο οι προηγούμενες κυβερνήσεις στα χρόνια της κρίσης και των μνημονίων.

 

Το «πολεμικό ανακοινωθέν» ήδη παίρνει την απάντηση που του αξίζει

Οι ανακοινώσεις αυτές έδωσαν το έναυσμα για μια κλιμακούμενη δράση των σωματείων που ήταν «ζεστά» στον αγώνα, από την επιτυχημένη Πρωτομαγιάτικη απεργία στις 6 Μάη. Τη μέρα της απεργίας, άλλωστε, χωρίς να χαθεί χρόνος, Σωματεία και Ομοσπονδίες ανανέωσαν το ραντεβού τους για νέα σύσκεψη με θέμα την κλιμάκωση της πάλης, όπου συμφώνησαν ότι παραμένουν σε ετοιμότητα για άμεση απάντηση, με συλλαλητήριο και νέα απεργιακή κινητοποίηση. Ετσι, όση ώρα ο υπουργός και τα άλλα στελέχη του υπουργείου ανέλυαν τις διατάξεις νομιμοποίησης της εργασιακής ζούγκλας που περιλαμβάνει το νομοσχέδιο, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις βρίσκονταν κάτω από το υπουργείο, στέλνοντας το μήνυμα ότι αυτό το «πολεμικό ανακοινωθέν» από την κυβέρνηση θα πάρει την απάντηση που πρέπει σε όλους τους κλάδους και τους χώρους δουλειάς.

Υβριδικά μοντέλα...

 

 

Το ξεχαρβάλωμα των εργασιακών σχέσεων, τα άστατα και ακανόνιστα ωράρια-λάστιχο, η μονιμοποίηση της τηλεργασίας, αλλά και η εναλλαγή τηλεργασίας και εργασίας από το χώρο δουλειάς, ανάλογα με το συμφέρον της κάθε επιχείρησης ή κλάδου, απασχολούν τους εργαζόμενους σε όλο τον κόσμο. Η καθιέρωση της εξ αποστάσεως εργασίας αποτελούσε γεγονός σε πολλές χώρες και πριν από την πανδημία, ωστόσο, με όχημα αυτήν, όχι μόνο ήρθε για να μείνει, αλλά ανοίγει και μια συζήτηση στους κόλπους του κεφαλαίου για τους τρόπους γενίκευσης της αξιοποίησής της.

Υβριδικό μοντέλο εργασίας το ονομάζουν στη Μεγ. Βρετανία: Λίγο τηλεργασία, λίγο εργασία από το γραφείο ή από τα λεγόμενα hubs, δηλαδή επιχειρηματικούς κόμβους, διαμορφωμένους (επιπλωμένους, με τηλεφωνικές και διαδικτυακές συνδέσεις κ.λπ.) ως χώρους εργασίας προς ενοικίαση με ευέλικτο τρόπο για πολλούς και διαφορετικούς εργαζόμενους, πολλών και διαφορετικών επιχειρήσεων ή αυτοαπασχολούμενους. 

Ο Daniel Pinto της «JP Morgan» σημειώνει: «Επιστροφή στο γραφείο για το 100% των υπαλλήλων και για το 100% του χρόνου έχει μηδέν πιθανότητες. Επίσης, το να δουλεύουν όλοι από το σπίτι, όλο το χρόνο έχει μηδέν πιθανότητες».

ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΟΥ ΚΚΕ Ερώτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για το αντεργατικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης της ΝΔ

 

 

Τον αντεργατικό χαρακτήρα των Οδηγιών της ΕΕ, που υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων και σε βάρος των εργαζομένων, αναδεικνύει η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ με Ερώτηση που κατέθεσαν οι ευρωβουλευτές του Κόμματος Κώστας Παπαδάκης και Λευτέρης Νικολάου - Αλαβάνος προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή.

Το αντεργατικό νομοσχέδιο που παρουσίασε η κυβέρνηση της ΝΔ προκαλεί τη δικαιολογημένη οργή και πολύμορφες αγωνιστικές κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης, που απαιτεί την απόσυρσή του. Οι αντεργατικές ρυθμίσεις του, που δίκαια χαρακτηρίστηκαν «ανατροπές του αιώνα», γυρίζουν τη ζωή και τα δικαιώματα των εργαζομένων δεκαετίες πίσω κατ’ απαίτηση της μεγάλης εργοδοσίας.

Πυρήνας του νομοσχεδίου είναι η κατάργηση του 8ωρου και η εκτόξευση της απλήρωτης εργασίας, με εργαλείο τη «διευθέτηση του χρόνου εργασίας», που θα επιβάλλεται με ατομικές «συμφωνίες», προϊόν των εργοδοτικών απειλών και εκβιασμών. Καθιέρωση περισσότερων και πιο φθηνών υπερωριών, κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Κατάργηση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας και υποβάθμισή του σε δήθεν «ανεξάρτητη αρχή», με απόσυρση κάθε κρατικής ευθύνης. Ακύρωση στην πράξη του απεργιακού δικαιώματος με επιβολή ασφυκτικών όρων και διώξεων. Σοβαρά πλήγματα στο συνδικαλιστικό κίνημα και στην αγωνιστική συνδικαλιστική δράση.

ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ Καμία επιχειρηματική οικονομική εκμετάλλευση της Γυάρου!

 

Να σταματήσει η κυβέρνηση εδώ και τώρα τις ενέργειες για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών στον ιστορικό τόπο της Γυάρου, απαιτεί η ΠΕΑΕΑ - ΔΣΕ, η οποία σε ανακοίνωσή της εκφράζει την αγανάκτησή της για την «προσπάθεια μεγάλων οικονομικών συμφερόντων "να πατήσουν πόδι" στη Γυάρο για την εγκατάσταση ανεμογεννητριών, παρόλο που το νησί έχει χαρακτηρισθεί Ιστορικός Τόπος και τα κτίριά της διατηρητέα».

Σημειώνει: «Ετσι, συγκεκριμένος επιχειρηματικός όμιλος επικαλούμενος τις δυο άδειες παραγωγής Ενέργειας που έχει εξασφαλίσει από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, ζητά να εγκαταστήσει ανεμομετρητικό ιστό ύψους 80 μέτρων στη Γυάρο, ώστε στη συνέχεια να μπορέσει να εγκαταστήσει ανεμογεννήτριες. Η απόφαση της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας έρχεται σε αντίθεση με την κυβερνητική απόφαση που χαρακτήρισε ως χώρο ιστορικής μνήμης το σύνολο του νησιού και απαγόρευε την οποιαδήποτε επιχειρηματική δραστηριότητα σε αυτό».

Και συνεχίζει: «Η Γυάρος έχει χαρακτηριστεί Ιστορικός Τόπος "που χρειάζεται ειδική κρατική προστασία... διότι αποτελεί σημαντικό χώρο ιστορικής μνήμης που έχει αναπόσπαστα συνδεθεί με την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Αποτελεί ζωντανή μαρτυρία των αγώνων του ελληνικού λαού για ελευθερία και δημοκρατία, σύμβολο καταδίκης των βασανιστηρίων και του περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών", σύμφωνα με υπουργικές αποφάσεις του 2001 (ΦΕΚ 772/19-9-2001, Τεύχος Δ' και ΦΕΚ 1680/17-12-2001, Τεύχος Β').

«Ωριμη»... στάση

 

Τα κριτήρια με τα οποία η Ελλάδα θα πρέπει να αντιμετωπίσει την αναζωπύρωση της κατοχικής βίας σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού θέτουν τα αστικά επιτελεία, επικροτώντας την «ώριμη και ισορροπημένη» στάση της κυβέρνησης και των άλλων αστικών κομμάτων. Σημειώνουν μάλιστα με αρθρογραφία στον Τύπο ότι οι εποχές που η Ελλάδα αντιδρούσε με το «θυμικό» έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και ότι το ζητούμενο σήμερα είναι να επιβεβαιώνει με κάθε αφορμή το ρόλο της ως μέλους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, αλλά και ως πόλου σταθερότητας στην περιοχή. Το υπονοούμενο είναι σαφές: Οι εποχές που ζούμε δεν επιτρέπουν ούτε λόγια συμπάθειας προς τους Παλαιστινίους, πολύ περισσότερο την έκφραση αλληλεγγύης από τον λαό, που καταδικάζει διαχρονικά την κατοχή και τα εγκλήματα του κράτους - δολοφόνου του Ισραήλ.

Τώρα που οι ανταγωνισμοί οξύνονται και τα στρατόπεδα βρίσκονται σε διάταξη μάχης, τώρα που οι σχέσεις της Ελλάδας με το Ισραήλ έχουν απογειωθεί με αμερικανοΝΑΤΟική ομπρέλα, τώρα που Κίνα και Ρωσία επιχειρούν ακόμα μεγαλύτερο «μπάσιμο» στην περιοχή, τώρα που η ελληνική αστική τάξη τα δίνει όλα για όλα για να αναβαθμίσει τον ρόλο της στον σχεδιασμό των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ για τη Μέση Ανατολή, δεν ενδείκνυται τίποτα άλλο, πέρα από την έκφραση της ανεπιφύλακτης στήριξης στο «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα» και ευχολόγια για αυτοσυγκράτηση «απ' όλες τις πλευρές». Ο λαός δεν θα τους κάνει τη χάρη. Το νέο έγκλημα σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και η πολιτική εμπλοκής της Ελλάδας στα βρώμικα ευρωατλαντικά σχέδια θα πάρουν απάντηση με τις αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις που κλιμακώνονται την Κυριακή και τις επόμενες μέρες.

Η «εξίσωση» της πανδημίας

 

 

Φωτό αρχείου

Πηγή: Eurokinissi

 

Ολοένα και περισσότερα επιστημονικά δεδομένα έρχονται να επιβεβαιώσουν ότι η θανατηφόρα πανδημία που βρίσκεται σε εξέλιξη δεν ήταν «κεραυνός εν αιθρία». Ότι ο ιός που την προκάλεσε δεν ήταν ούτε «άγνωστος», ούτε «αόρατος», όπως θέλουν να τον παρουσιάσουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις, για να δικαιολογήσουν την εγκληματική πολιτική τους στη διαχείριση της πανδημίας.

Ότι αν είχαν παρθεί έγκαιρα και προληπτικά όλα τα αναγκαία μέτρα, αν είχαν αξιοποιηθεί όλες οι δυνατότητες που δίνει σήμερα η εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, αν ο κρατικός μηχανισμός είχε για προτεραιότητα την προστασία του λαού και όχι των καπιταλιστικών κερδών, τα πράγματα θα ήταν τελείως διαφορετικά σήμερα για τα λαϊκά στρώματα που υποφέρουν από την πανδημία, έναν και πλέον χρόνο από το παγκόσμιο ξέσπασμά της.

Στο συμπέρασμα αυτό συνηγορούν και ορισμένα βασικά στοιχεία από την πρόσφατη έκθεση - ανασκόπηση που συντάχθηκε στο πλαίσιο επιτροπής του ΠΟΥ.