Μία από τις πρώτες φροντίδες του δικτατορικού καθεστώτος ήταν η «εκκαθάριση-εξυγίανση» του κρατικού μηχανισμού αλλά και των δήμων και κοινοτήτων από κάθε «ενοχλητική φωνή» με βάση και «νομικά» της κατασκευάσματα ( «Θ’ Συντακτική Πράξις περί τροποποιήσεως των περί νομιμοφροσύνης των υπαλλήλων διατάξεων» (ΦΕΚ 125/22-7-1967 Τ.Α). Φυσικά οι διατάξεις αυτές πατούσαν στο όλο νομοθετικό αντικομμουνιστικό-αντιδραστική πλαίσιο της περιόδου του εμφυλίου και μετά.

Το ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε προέρχεται από τα ΓΑΚ Ν. Ημαθίας (αρχείο νομαρχίας) και περιέχει σχετική εγκύκλιο (30/9/1967) «Προς τας Νομαρχίας του Κράτους» που αποστέλλει το Υπουργείο Εσωτερικών και έχει τον χαρακτήρα «Εμπιστευτική – Επείγουσα».


Σύμφωνα με την Συντακτική Πράξη « οι υπηρετούντες υπάλληλοι κλπ. εφ’ όσον ήθελε διαπιστωθή ότι δεν είναι νομιμόφρονες κατά την έννοιαν του άρθρου 2 της αυτής ως ανωτέρω Συντακτικής Πράξεως, απολύονται οριστικώς της υπηρεσίας κατά τας διατάξεις του άρθρου ταύτης».

Με τη σχετική εγκύκλιο ζητούνται από τις νομαρχίες «..όπως υποβάλητε ημίν μέχρι τέλους Οκτωβρίου ε.ε. τα κάτωθι στοιχεία» (δείγμα του ποιες δράσεις θεωρούσε η Χούντα ως επικίνδυνες-κολάσιμες):

«Ως προς την Θ’ Συντακτική Πράξιν:

Πλήρη στοιχεία των Οργάνων Ασφαλείας κεχωρισμένως δι’ έκαστον υπάλληλον, τακτικόν ή επί θητεία των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοικήσεως, περί νομιμοφροσύνης κατά την έννοιαν του άρθρου 2 της Θ’ Συντακτικής Πράξεως

Τα στοιχεία θα αναφέρωνται εις την εν γένει δραστηριότητά των. Αι εκδηλώσεις και αι πράξεις πιστοποιούσι συνήθως τα φρονήματα. Ούτω η ανάγνωσις κομμουνιστικών εντύπων, η συμμετοχή εις οχλοκρατικάς εκδηλώσεις η συμμετοχή εις την ΕΔΑ, οργάνωσιν «Λαμπράκη» ή εις διαλυθέντα σωματεία ή εράνους υπέρ της ΕΔΑ, η συναναστροφή και επαφή μετά προσώπων εγνωσμένων κομμουνιστικών φρονημάτων, αι βίαιαι εκδηλώσεις και ύβρεις κατά των φορέων της Πολιτειακής εξουσίας, η εξύμνησις των κομμουνιστικών καθεστώτων, η διακήρυξις των συνθημάτων «έξω οι Αμερικάνοι», «έξω από το ΝΑΤΟ» , «ουδετερότης» πάντα ταύτα τεκμηριούν φρονήματα κομμουνιστικά.

Η κατά την κατοχήν συμμετοχήν εις το ΕΑΜ, ΕΛΑΣ κλπ. άνευ περαιτέρω δραστηριότητος, δεν είναι στοιχείον αρκετόν διά την κρίσιν της ελλείψεως νομιμοφροσύνης.

Εάν όμως προήλθον μετεγενεστέρως εις ενεργείας, συμμετοχήν ή εκδηλώσεις συμπαθείας υπέρ των κομμουνιστών, αποδεικνύεται ότι η κατά την κατοχήν δράσις ήτο ηθελημένη και όχι απόρροια πλάνης ή βίας»