19-03-2020
Ο κύριος Μανδραβέλης αποδεικνύει για μία ακόμη
φορά πως αποτελεί έναν από τους ιδεολογικούς αιμοδότες του συστήματος
και το να δίνει αίμα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή γι’ αυτό, σημαίνει πως
θα έχει λάβει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποκομίσει πολλαπλά
οφέλη στο μέλλον. Του το ευχόμαστε ειλικρινά για να μην πάει στράφι και η
αυτογελοιοποίησή του.
Ήταν πολύ λογικό οι ταγοί της νεοφιλελεύθερης
ασυδοσίας, ύστερα από τα πρώτα αισθήματα αμηχανίας που τους
δημιουργήθηκαν βλέποντας το φάντασμα του «κράτους» να επιστρέφει
επιτακτικά πάνω από τα κεφάλια τους – και μάλιστα όχι μέσα από τίποτα
κομμουνιστικούς θιασώτες του, αλλά από τους ίδιους τους νεοφιλελεύθερους
αρνητές του – να πάρουν ξανά μπροστά σε μια προσπάθεια να συμμαζέψουν
τα ασυμμάζευτα και να μην αφήσουν να σκάσουν με κρότο όλα όσα πάσχιζαν
να πλασάρουν ως κανονικότητα τα προηγούμενα χρόνια.
Σπάζοντας, λοιπόν, τη σιωπή του, μην αντέχοντας άλλο να εθνικοποιούνται νοσοκομεία, να επιτάσσεται ιατρικό υλικό, να κλείνουν επιχειρήσεις, να κατρακυλούν οι αγορές και τα χρηματιστήρια και να επιχειρείται μια προσπάθεια ρύθμισης της οικονομίας, ο δημοσιογράφος, Πάσχος Μανδραβέλης, σε άρθρο του στην Καθημερινή με τίτλο «Ο κομμουνισμός των ηλιθίων», προσπαθεί να ανακατέψει τον κορονοϊό με τον κομμουνισμό, το δημόσιο σύστημα υγείας, ακόμα και τον βουλευτή της ΝΔ, Νικήτα Κακλαμάνη, για να καταλήξει πως το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι καλό, γι’ αυτό και τα «νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια» θα συνεχίσουν να ομιλούν.
Αρχικά, είναι πολύ θετικό το γεγονός πως ο κύριος Μανδραβέλης παραδέχεται επιτέλους πως το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι καλό και ελπίζουμε σε ένα επόμενο κείμενο να μας απαριθμήσει και τους λόγους που δεν είναι, καταλογίζοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες στους υπαίτιους.
Μέχρι τότε, απευθύνουμε έκκληση σε όλον τον κόσμο – μέρες που είναι – να μην παρεξηγεί τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Τη δουλειά τους κάνουν κι αυτοί. Δεν είναι εύκολο, βλέπετε, να βλέπουν την αποκλεισμένη Κούβα να προΐσταται στον αγώνα κατά του κορονοϊού, την ίδια στιγμή που η αγαπημένη τους Ευρωπαϊκή Ένωση περί άλλων τυρβάζει.
Για ποιο λόγο πρωταγωνιστεί τώρα η Κούβα, ίσως καταδεικνύεται από τα λόγια του Φιντέλ Κάστρο: «Η παραγωγή φαρμάκων της Κούβας έχει ενδιαφέρον στο τι δεν έχει: φάρμακα για μεγάλα λεφτά, θεραπείες της φαλάκρας, της ανικανότητας ή των ρυτίδων. Είναι όλο θεραπείες για τον καρκίνο, φάρμακα για το Aids, και εμβόλια για τροπικές ασθένειες».
Επειδή, όμως, είμαστε σίγουροι πως τέτοιες φράσεις φέρνουν δυσανεξία στον κύριο Μανδραβέλη και, όπως προείπαμε, είναι μία περίοδος δύσκολη και δεν θέλουμε να του προκαλέσουμε vertigo, θα προτιμήσουμε να κλείσουμε αυτό το κείμενο με μια άλλη φράση, που λέει: «There’s no such thing as a free lunch», κοινώς «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα». Αυτό λένε συνήθως οι αστοί οικονομολόγοι, προκειμένου να ορίσουν μια οικονομική σχέση, μια ανταλλακτική επικράτεια, όπου δεν μπορείς να πάρεις κάτι, αν πρώτα δεν δώσεις.
Ο κύριος Μανδραβέλης αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πως αποτελεί έναν από τους ιδεολογικούς αιμοδότες του συστήματος και το να δίνει αίμα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή γι’ αυτό, σημαίνει πως έχει λάβει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη στο μέλλον. Του το ευχόμαστε ειλικρινά για να μην πάει στράφι και η αυτογελοιοποίησή του.
Σπάζοντας, λοιπόν, τη σιωπή του, μην αντέχοντας άλλο να εθνικοποιούνται νοσοκομεία, να επιτάσσεται ιατρικό υλικό, να κλείνουν επιχειρήσεις, να κατρακυλούν οι αγορές και τα χρηματιστήρια και να επιχειρείται μια προσπάθεια ρύθμισης της οικονομίας, ο δημοσιογράφος, Πάσχος Μανδραβέλης, σε άρθρο του στην Καθημερινή με τίτλο «Ο κομμουνισμός των ηλιθίων», προσπαθεί να ανακατέψει τον κορονοϊό με τον κομμουνισμό, το δημόσιο σύστημα υγείας, ακόμα και τον βουλευτή της ΝΔ, Νικήτα Κακλαμάνη, για να καταλήξει πως το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι καλό, γι’ αυτό και τα «νεοφιλελεύθερα παπαγαλάκια» θα συνεχίσουν να ομιλούν.
Αρχικά, είναι πολύ θετικό το γεγονός πως ο κύριος Μανδραβέλης παραδέχεται επιτέλους πως το δημόσιο σύστημα υγείας δεν είναι καλό και ελπίζουμε σε ένα επόμενο κείμενο να μας απαριθμήσει και τους λόγους που δεν είναι, καταλογίζοντας και τις αντίστοιχες ευθύνες στους υπαίτιους.
Μέχρι τότε, απευθύνουμε έκκληση σε όλον τον κόσμο – μέρες που είναι – να μην παρεξηγεί τους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού. Τη δουλειά τους κάνουν κι αυτοί. Δεν είναι εύκολο, βλέπετε, να βλέπουν την αποκλεισμένη Κούβα να προΐσταται στον αγώνα κατά του κορονοϊού, την ίδια στιγμή που η αγαπημένη τους Ευρωπαϊκή Ένωση περί άλλων τυρβάζει.
Για ποιο λόγο πρωταγωνιστεί τώρα η Κούβα, ίσως καταδεικνύεται από τα λόγια του Φιντέλ Κάστρο: «Η παραγωγή φαρμάκων της Κούβας έχει ενδιαφέρον στο τι δεν έχει: φάρμακα για μεγάλα λεφτά, θεραπείες της φαλάκρας, της ανικανότητας ή των ρυτίδων. Είναι όλο θεραπείες για τον καρκίνο, φάρμακα για το Aids, και εμβόλια για τροπικές ασθένειες».
Επειδή, όμως, είμαστε σίγουροι πως τέτοιες φράσεις φέρνουν δυσανεξία στον κύριο Μανδραβέλη και, όπως προείπαμε, είναι μία περίοδος δύσκολη και δεν θέλουμε να του προκαλέσουμε vertigo, θα προτιμήσουμε να κλείσουμε αυτό το κείμενο με μια άλλη φράση, που λέει: «There’s no such thing as a free lunch», κοινώς «δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα». Αυτό λένε συνήθως οι αστοί οικονομολόγοι, προκειμένου να ορίσουν μια οικονομική σχέση, μια ανταλλακτική επικράτεια, όπου δεν μπορείς να πάρεις κάτι, αν πρώτα δεν δώσεις.
Ο κύριος Μανδραβέλης αποδεικνύει για μία ακόμη φορά πως αποτελεί έναν από τους ιδεολογικούς αιμοδότες του συστήματος και το να δίνει αίμα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή γι’ αυτό, σημαίνει πως έχει λάβει τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να αποκομίσει πολλαπλά οφέλη στο μέλλον. Του το ευχόμαστε ειλικρινά για να μην πάει στράφι και η αυτογελοιοποίησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου